Tag: prezentacja

Opublikowane w

Plnog 13

Dziś wróciłem z trzynastej edycji PLNOG. Znacznie lepsze wrażenia, niż po edycji 11. Krótko i subiektywnie o wykładach, na których byłem.

Peering vs Tranzyt prowadzony przez Grzegorza Janoszkę z Booking.com. Zaskoczenia nie było; w skrócie: peering oznacza mniejsze opóźnienia, szybsze transfery i mniejsze odchylenia czasu transferu. Czyli – patrząc z punktu widzenia lepiej róbmy sieć/usługę – warto. Niestety, podobno nie przełożyło się to w żaden sposób na wyniki sprzedaży. Duży szacunek za kulturę pomiarów i weryfikację tez w praktyce, mimo trudnych warunków pomiaru (każdy okres jest inny, wzrost ruchu w czasie, zmienne środowisko).

James Kretchmar z Akamai mówił o obsłudze największych wydarzeń w Internecie. Czyli np. transmisje video z MŚ w piłce nożnej. Bez wielkich zaskoczeń, z grubsza tak to sobie wyobrażałem. Ciekawe wyzwania i mechanizmy przy tego typu skali. Największe wrażenie zrobiła właśnie skala i poziom poukładania.

O systemie ochrony przed atakami DDOS Wanguard mówił Piotr Okupski. Wykład ciekawy, praktyczny, przekonujący. Sporo namiarów i ciekawostek nt. wpływu optymalizacji systemu Linux i wyboru kart sieciowych na wydajność. Ogólnie sporo o wydajności, zwł. w kontekście przetwarzania informacji o ruchu sieciowym w większej skali live. Zdecydowanie będę musiał zgłębić temat. W tej chwili mam to rozwiązane nieco inaczej (i też działa i wystarcza), ale warto znać alternatywy.

Czy bezpłatne WiFi może być opłacalne? Chyba najbardziej marketingowy wykład, na jaki trafiłem. Paradoksalnie, cieszę się, że byłem, choć ze względu na ochronę prywatności. Z punktu widzenia użytkownika końcowego: nie ma darmowych obiadów. Zalogujesz się do darmowego WiFi przy pomocy konta FB/maila/numeru telefonów, to spodziewaj się reklam na wallu, spamu, SMSów. Darmowe WiFi w galerii[1]? Pomiar, gdzie chodzisz (dokładność do kilku m), ukierunkowane reklamy przy przejściu obok danego sklepu, na wallu itd. I wszechobecne parcie w kierunku big data. Trochę ciary, mocne skojarzenia z Rok 1984 i Wielkim Bratem.

O narzędziach open source w służbie ISP mówili ludzie z FiberRing. Wyniosłem głównie da się połączone z pewne rzeczy warto rozwijać samemu (bo nie ma alternatyw ;-)) i parę nazw narzędzi, którym chcę się bardziej przyjrzeć.

Mechanizmy ochrony anty-DDoS w Telekomunikacji Polskiej/Orange – taki był tytuł wykładu Andrzeja Karpińskiego. Fajny, poukładany, przemyślany wykład w formie, która bardzo mi się podobała, bo łączyła teorię z praktyką. Czyli z jednej strony co należy robić, a z drugiej jak my to robimy. Myślę, że dobry instruktaż, albo przynajmniej przypomnienie. Mam dość niewesołe przemyślenia w temacie security, niestety. Mianowicie: dużym jest łatwiej, a bezpieczeństwo coraz mniej jest sprawą community sieciowego, a coraz bardziej produktem. Dużą zmianę jakościową mogłaby przynieść dopiero zmiana mentalności end userów, ale na to się nie zanosi. Nawiasem, nie zdziwiłbym się, gdyby wykład okazał się też owocny handlowo (bo o produktach TP/Orange w tym zakresie też było).

Pierwszy dzień konferencji zakończyłem spotkaniem SP Security Community Working Group. Ustalenia są w skrócie takie, że nadal to będzie działać, ma być bardziej otwarte na nowych ludzi i bardziej lokalne. I chyba dobrze, bo IMO do tej pory formuła nie do końca się sprawdzała.

Dzień drugi zaczął Artur Pająk z Huawei wykładem o iSCSI i FCoE. Dobry przegląd technologii. FCoE wygląda jakby lepie w dłuższej perspektywie, ale obecnie barierą może być brak „wspólnego języka” między vendorami.

Mateusz Viste z Border 6 mówił o optymalizacji BGP w czasie rzeczywistym. Dobrze poprowadzony wykład typu co i jak można zrobić. Jeśli się trochę pomyśli i porzeźbi, oczywiście. I napisze trochę swojego kodu[2]. A firma dla tych, którym się nie chce/nie potrafią daje gotowca. Wyniki ciekawe, pewnie parę lat temu byłbym poważnie zainteresowany produktem. Teraz trochę się zmieniła pozycja – ceny hurtowego dostępu do internetu spadły, pojawiły się punkty wymiany ruchu, które też znacznie pomagają (patrz wykład z pierwszego akapitu), a dodatkowo capacity daje pewną odporność na DDoSy (przynajmniej teoretycznie). Może po prostu nie jestem odbiorcą docelowym w tym momencie, tzn. nie mam takich potrzeb.

Ostatni wykład na którym byłem prowadził Adam Obszyński z Infoblox. Zupełnie niemarketingowy wykład o DNSSEC, czy warto, czemu warto, czemu nie warto i co to daje. Ogólnie IMO trochę poprawia bezpieczeństwo, zwł. w przypadku przejęcia ruchu (MITM), ale problemu nie rozwiązuje, w szczególności nie rozwiązuje go dla użytkownika końcowego. Bo ten nadal jest narażony na podmianę adresów serwerów DNS na swoim komputerze/routerze (i wtedy DNSSEC nic nie daje), ruch do DNS nadal jest widoczny (DNSSEC to podpisywanie, nie szyfrowanie) i ogólnie nadal musi ufać swojemu ISP[3]. Widać, że nie do końca się standard przyjął (w Polsce jest naprawdę słabo), wiele ostatnich artykułów jest z okolic 2010-2012, ale przyznam, że ja zostałem przekonany do włączenia (w tym: dla moich użytkowników, aktualnie testuję na sobie). Będzie odrobinę bezpieczniej, a włączenie jest trywialne.

Bo że z bezpieczeństwem DNS nie jest za dobrze, to wiadomo – niedawno dość modny (z braku lepszego określenia zostawię to słowo) stał się DNSCrypt, który robi zupełnie co innego, ale… ma inne wady, a jego uruchomienie to na ten moment porażająca rzeźba, niestety.

W każdym razie zupełnie prywatnie wykład inspirujący i planuję wkrótce wpis(y?) o DNSSEC.

[1] Obawiam się, że do samego pomiaru położenia wystarczy włączone WiFi w telefonie, nie trzeba podłączać się do sieci… A potem, kiedyś, jak już się podłączy na podstawie MAC karty sparuje się urządzenie z użytkownikiem i dołoży parę puzzli do układanki.

[2] Tak, kolejny wykład o tym, że DIY w sieciach ma rację bytu.

[3] I swojemu ISP od DNS też, jeśli przypadkiem nie jest to ten sam byt.

Opublikowane w

PLNOG 11

Jedenasta edycja PLNOG zapisze mi się w pamięci jako PLNOG na którym z jednej strony wyjątkowo drażniły mnie prezentacje marketingowe (jakoś miałem pecha może, że trafiłem na więcej, niż zwykle? a może bardziej drażniące były?), a z drugiej strony jako ten na którym było sporo rzeczy związanych z sieciową społecznością. Może parę słów o tych bardziej pozytywnych sprawach…

Po pierwsze, wykłady ISOC – fajny pomysł. Trochę szkoda, że tak izolowane miejscowo były. Na listę mailową ISOC Polska zapisałem się już wcześniej, teraz miałem okazję zobaczyć na żywo. Niestety nie porozmawiałem z nikim na żywo. Po cichu mam nadzieję, że będzie okazja na kolejnym PLNOG.

Przy okazji panelu o DDoSach, Łukasz Bromirski wrócił do pomysłu zjednoczenia ISP w walce z DDoSami. I od razu rzucił się do działania tworząc listę operatorów bezpieczeństwa. Dodatkowo publicznie zapowiedział dokończenie projektu BGP blackholing. Trzymam kciuki. Padło też stwierdzenie, że w sumie mało komu zależy, by DDoSów nie było: jest to okazja do sprzedania większego pasma, dedykowanego sprzętu czy serwisu, który je neutralizuje. Oraz – chyba najważniejsze, że problem DDoSów mogą rozwiązać dostawcy łącza (często: użytkownikom końcowym), ale dla nich to tylko koszt. Z kolei ofiarami i „płatnikami” są głównie duże firmy. A zarabiają pośrednicy.

Chyba najciekawsza (IMVHO) inicjatywa, która pojawiła się na PLNOG 11: wifi community Polska, czyli projekt zrzeszający dostawców Internetu, którzy będą oferować bezpłatny dostęp do Internetu użytkownikom, którzy mają usługę u któregokolwiek z nich. Taka trochę wymiana klientów lub pożyczanie infrastruktury[1]. Rozwiązanie podobne do fon.com, z którego w Polsce korzysta Netia, ale ma działać tylko w naszym kraju (za to pewnie z lepszym pokryciem). Celowane głównie – ale nie tylko – w kablówki, bo ich sprzęt spełnia wymogi (rozgłaszanie 2 różnych SSID). Dla ISP uczestniczących w projekcie da możliwość pochwalenia się łączem i ma być dodatkowym atutem przyciągającym klientów. Dla klientów – możliwość skorzystania z bezpłatnego łącza wifi w różnych lokalizacjach (publiczne, ale nie tylko) i – przy odpowiednim pokryciu – może to być jakaś alternatywa dla dostępu typowo mobilnego, szczególnie w miastach. Na razie pomysł na etapie koncepcji, ale podstawy OK, ma to ręce i nogi technicznie. Pewne sprawy proceduralne trzeba będzie dopracować.

[1] Bardziej zainteresowanych odsyłam do filmu z wykładu/prezentacji, jak tylko się pojawią. Tam jest dokładne tłumaczenie co to ma być, po co, na jakich zasadach i szczegóły techniczne.

Opublikowane w

Jak się nie nudzić w drodze do pracy.

Droga do pracy potrafi być nudna. Nawet te 15-30 minut codziennie zbiera się rocznie w całkiem sporo czasu, więc stwierdziłem, że tak nie może być, że po prostu jadę, czy – jak ostatnio – chodzę do pracy na piechotę i nic innego nie robię.

Co można robić w drodze do pracy? W tramwaju czy autobusie można czytać książkę, gazetę, albo przejrzeć newsy w internecie. Jeśli ktoś jedzie samochodem, to wzrok musi mieć wolny. Jeśli idzie – raczej też, choć przy odrobinie praktyki da się czytać i iść. W każdym razie ja takiej praktyki nie mam i trochę nie wyobrażam sobie chodzenia czy jazdy kilku(nasto)minutowej i czytania – za dużo czynników rozpraszających, za duże „rwanie” fabuły.

Mniej angażujące, bardziej naturalne i uniwersalne jest słuchanie czegoś, na przykład na playerze mp3. Początkowo słuchałem muzyki, ale to raczej sposób na zabicie nudy, niż robienie czegoś ciekawego. Można też słuchać audiobooków czy podcastów, ale za tymi pierwszymi nie przepadam (za wolne tempo, nadal wypadałoby się skupić na dłużej, a nie przyswajać na raty), a tych drugich nie udało mi się znaleźć na tyle ciekawych, bym słuchał regularnie.

Ostatecznie padło na wykłady TED, do których przymierzałem się od dawna, a do których ostatecznie zachęcił mnie Wawrzek w tym wpisie nt. TED. Przed opisaniem wrażeń ze słuchania postanowiłem zapoznać się z nieco większą ilością (tj. kilkadziesiąt), i słusznie, bo wykłady są bardzo różne.

Różny jest język, szczególnie angielski w wydaniu azjatyckim jest… dziwny. Ale nie na tyle, by wykład był niezrozumiały. Generalnie nie mam większego problemu ze zrozumieniem wykładów TED, tzn. sensu samego przekazu. Szczególnie po krótkim osłuchaniu się z danym mówcą. Oczywiście bywa, że pojawiają się jakieś niezrozumiałe słowa czy zwroty, ale to normalne. Łapię większość dowcipów (if any; śmiesznie mogę wyglądać, bo niektóre są naprawdę dobre i zdarza mi się dosłownie LOLnąć). Prędzej jest problem z samym usłyszeniem, co mówią, gdy obok przejeżdża tramwaj, a niestety moja Sansa z Rockbox głośnością na „pchełkach” nie grzeszy (stawiam, że bardziej wina słuchawek). Zresztą, nie ma co się ogłuszać, bo dramatu nie będzie, jeśli raz na jakiś czas stracimy parę słów. O ile w ogóle stracimy, bo szybkie dociśnięcie słuchawki na chwilę skutecznie ratuje sytuację.

Kwestia druga – wykłady TED w formie samego audio. Tu jest różnie. Niektóre niemal tracą sens, bo trzeba się domyślać, co jest na pokazywanym zdjęciu (ale jak to trenuje wyobraźnię! ;-)). Inne – nie tracą niczego. Większość zdecydowanie nadaje się do słuchania, bez obrazu. Szczególnie, jeśli ma się – jak ja – świadomość, że albo dotrą do mnie w ten sposób, albo wcale.

Podsumowując, jeśli chodzi o to co zrobić, by się nie nudzić w drodze do pracy, to słuchanie wykładów TED daje radę. Ciekawe, rozwijające, nieprzeszkadzające. Polecam.