Showbusiness

Niedawno pojawiły się w internecie doniesienia o śmierci „Majora”. Przyznaję, że mam zaległości i osoby nie znałem. W pierwszej chwili po wpisach na Twitterze uznałem, że chodzi o jakiegoś żołnierza walczącego w wojnie w Ukrainie. Jednak nie, chodziło o gwiazdę streamów internetowych.

Szybko pojawiły się głosy, że wyzysk i żerowanie na uzależnieniu doprowadziły do śmierci. No cóż, można i tak na to spojrzeć. W końcu jak piszą na Twitterze, tego typu showbusiness polega na wybraniu „medialnej” czy też może „barwnej” albo „zabawnej” osoby przez „opiekuna”, który organizuje streamy i zbiera „donejty” na zbiórkach. Dzieląc się z gwiazdą zyskiem. Oczywiście ku uciesze gawiedzi trzeba podkręcić atmosferę, czyli spowodować, żeby gwiazda zachowywała się… w sposób zwiększający oglądalność. Jak to zrobić najprościej? Nie wiem, ale się domyślam.

Teraz jest oburzenie, że „jak oni mogli” i „kto to ogląda”. Nie oburzam się. Święty nie jestem. Śmierć „Majora” przypomniała mi bowiem o niedawnej śmieci Wiesława Wszywki. Jak „Majora” nie kojarzyłem, tak kilka nagrań Wiesława zdarzyło nam się ze znajomymi na imprezach obejrzeć. I przyznaję, że nieźle się bawiliśmy przy ich oglądaniu. Parę zwrotów weszło na stałe do naszego języka. Z tego co słyszę o filmach z „Majorem” może to nie to samo, ale już oglądając filmy z Wiesławem mówiłem, że to nie jest takie do końca etyczne i zahacza o żerowanie na chorobie[1].

Zmierzam jednak do czegoś innego. Mam wrażenie, że cały showbusiness przyzwala na nadmierną eksploatację jednostek. Dla pieniędzy (stąd business), z narażaniem zdrowia i życia, aby był show. Niedawno po show zmarł chiński influencer Sanqiange. Podobne? Wg mnie jak najbardziej, tylko nie rozciągnięte w czasie.

Idąc dalej: to nie jest nowe zjawisko. Np. gwiazdy muzyki także są eksploatowane przez showbusiness, co kończy się problemami psychicznymi i uzależnieniami. Gdybym miał podać najjaskrawsze przykłady ofiar showbusinessu to Sid Vicious i… Michael Jackson. Ale nie jest tak, że to tylko kiedyś i tylko za granicą. Niedawno w radio słuchałem wywiadu z Katarzyną Nosowską, która wspominała początki kariery, wyjazd do Warszawy i też łatwo nie było.

Gwiazda musi bowiem występować. To przecież daje większy zysk niż przestój i smętne newsy o tym, że artysta trafił na odwyk. Ale nawet taki news media potrafią spożytkować dla zysku. Więc olać zdrowie i zdrowie psychiczne, show must go on.

I tak, czasami eksploatacja jest bezpośrednia, czyli żerowanie wprost na uzależnieniu. Czasami pośrednia, typu: tworzenie czy występowanie wymaga wspomagania. Wspomaganie szkodzi artyście i w sumie powinien odpocząć, ale przecież może wziąć coś na podtrzymanie, nagrać jeszcze jedną płytę, zrobić jeszcze jedną trasę, zagrać jeszcze jeden koncert…

[1] Tu mieliśmy dłuższą rozmowę, że i pomagają mu, i leczenie alkoholizmu to nie jest prosta sprawa, zwłaszcza jeśli chory nie chce się leczyć. Zagadnienie odbiega od tematu wpisu, więc przypis bardziej dla zaznaczenia, że to nie jest czarno-biała sytuacja.

MacOS, iTerm i problemy z pl-znakami

Niezbyt często używam pl-znaków w konsoli łącząc się po SSH, ale jest parę miejsc, gdzie ich potrzebuję. Po dłuższym czasie zauważyłem, że na nowym komputerze mam problem z pl-znakami. Występował tylko przy połączeniu się z tego macOS przy pomocy SSH do Linuksa. Nic krytycznego, bo w zasadzie nie potrzebuję się tam łączyć z macOS, z innych Linuksów działało, ale byłoby miło, gdyby działało wszędzie. W końcu znalazłem chwilę i postanowiłem się zająć sprawą.

Krótko o środowisku: na workstacji macOS Ventura 13.4 z zsh 5.9 oraz iTerm2 3.4.19. Dla pamięci opis sprawdzania ustawień krok po kroku.

ustawienia iTerm

Upewniamy się, że iTerm korzysta z kodowania UTF-8. W tym celu należy wybrać
settings -> profiles -> terminal
Upewniamy się, że character encoding jest ustawione na UTF-8.

zmienne środowiskowe

Sprawdzamy ustawienia zmiennych środowiskowych na macOS. W tym celu należy wpisać
echo $LANG
i sprawdzić wartość zmiennej LANG. Powinna być jakaś z UTF-8, na przykład pl_PL.UTF-8.

Jeśli jest inaczej, można dopisać odpowiednią wartość w pliku .zshrc[1]
export LANG=pl_PL.UTF-8

Jeśli wykonujemy zmianę, należy uruchomić nowy terminal, aby została zastosowana.

kodowanie w powłoce

Sprawdzamy na macOS, jakie kodowanie mamy ustawione w terminalu. Wpisujemy locale i weryfikujemy zawartość zmiennych LC_CTYPE oraz LANG. Powinny zawierać kodowanie UTF-8. Jeśli tak nie jest, można ustawić odpowiednie zmienne w sposób opisany w poprzedniem akapicie.

ustawienia systemu zdalnego

Należy sprawdzić, czy na serwerze zdalnym locale ustawione są na wersję z UTF-8. W tym celu wpisujemy locale. Jeśli tak nie jest, to w Debianie i Ubuntu polecenie dpkg-reconfigure locales umożliwi zarówno wygenerowanie odpowiednich locali, jak i ustawienie domyślnych.

Przy powyższych ustawieniach pl-znaki powinny wyświetlać się poprawnie.

Dla zupełnej transparentności: tym razem nie ma odnośników do stron, których używałem przy rozwiązywaniu problemu. Posiłkowałem się bowiem chatGPT z niewyszukanym promptem macos problem utf-8 iterm how to solve. Całkiem sprawnie sobie poradził.

[1] Jeżeli z jakiegoś powodu korzytamy z bash, nie zsh, to właściwym plikiem będzie .bash_profile

Googlowe rozdwojenie jaźni

Zawsze, gdy sprawdzam szybkość działania strony, zastanawiam się, czy Google cierpi na rozdwojenie jaźni. Z jednej strony bowiem promuje szybkie strony i dostarcza narzędzia do badania szybkości stron WWW. Z drugiej strony największym spowalniaczem stron są… reklamy AdSense od Google.

Nic nie generuje tylu ostrzeżeń o spowolnieniu strony, co umieszczenie reklam AdSense. Także w samych narzędziach Google. Spójrzmy na wyniki z GTmetrix (dla porządku: to nie narzędzie Google) dla strony na tym blogu z reklamami oraz strony bez reklam:

Wynik GTmetrix dla strony z AdSense
Wynik GTmetrix dla strony bez AdSense

Różnica powyżej nie jest może powalająca, ale jeśli spojrzymy na wyniki waterfall, robi się ciekawiej:

OK, trafiło się pechowo, bo jakieś video było w reklamie. Niemniej, trend jest jasno widoczny.

Narzędzie od Google pokazuje, że cierpią głównie użytkownicy mobilni. Dla powyższych URLi wyniki PageSpeed Insights wyglądają następująco:

PageSpeed Insights z AdSense
PageSpeed Insights bez AdSense

Widać, że cierpi głównie wydajność, ale nie tylko. Dostępność też się pogorszyła.

Czyli mamy sprzeczność. Z jednej strony szybsze strony lepiej się indeksują i są odwiedzane przez większą ilość użytkowników. Czyli lepiej nadają się do wyświetlania reklam. Z drugiej strony włączenie reklam AdSense spowolni je, co w dłuższym okresie może spowodować pogorszenie pozycji w wyszukiwarce i mniej odwiedzin. Albo rezygnację użytkowników z oczekiwania na załadowanie strony.

Jak żyć? Oczywiście jeśli chodzi o szybkość działania strony, to oczywiście najlepszy efekt da całkowite usunięcie reklam. Jeśli jednak z jakiegoś powodu nie chcemy całkiem rezygnować z wyświetlania reklam AdSense, a chcemy, by witryna działała szybko, to można ograniczyć ich wyświetlanie tylko do wybranych stron. Na przykład takich z największym ruchem z wyszukiwarki. Jest to oczywiście jakiś kompromis, w dodatku niezbyt wygodny utrzymaniu. Jednak dzięki temu co do zasady jest szybko, a zachowujemy większość dochodu z reklam. To oczywiście jakieś grosze. No i człowiek nie traci kontaktu z tym ekosystemem.