Przesiadka na M1

Nadszedł ten moment, kiedy mogłem wymienić służbowy sprzęt. Moment długo oczekiwany. Z dwóch powodów. Po pierwsze, z okazji pandemii cykl wymiany został wydłużony. Po drugie, jako entuzjasta ARMów nie mogłem się doczekać laptopa z tego typu procesorem. No dobrze, nie jest to typowy ARM, jaki można znaleźć w laptopach konkurencji. Ale nadal jest to krok w dobrym – moim zdaniem – kierunku. Pora na wrażenia z kilkudniowego używania.

Ponieważ poprzednio miałem MacBook Pro 13,3″, a pracowałem głównie z domu, bez dodatkowego monitora, stwierdziłem, że pora na większy ekran. Także wydajność w stosunku do 15″ pozostawiała nieco do życzenia, a wersja 15″ nie wydawała się wcale specjalnie większa od typowych laptopów 14″. Zatem jak szaleć, to szaleć. Stwierdziłem, że 14″ to za mało i wezmę 16″ (10 core, 32 GB RAM).

Hardware

Przyznaję, że wstępnie żałuję wyboru. Pierwsze wrażenie przy wyjmowaniu z pudełka to jaka to wielka i ciężka cegła. Faktycznie, zarówno wymiary, jak i waga w stosunku do 13,3″ to inna liga. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to fakt, że jest o wiele grubszy i o wiele cięższy. Oczywiście w wersji stacjonarnej nie jest to duży problem, z przeniesieniem z miejsca na miejsce też problemu nie ma. Jak będzie przy pracy typowo mobilnej? Zobaczymy…

Ekran jest bardzo fajny i do pracy stacjonarnej idealny. 13,3″, które wydawało się OK już się wydaje nieco małe.

Szeroko dyskutowane wcięcie na kamerę, zabierające część ekranu. Przyznaję, że nie zauważam tego w codziennej pracy. Zapewne w znacznej mierze jest to wynik chłytu marketingowego w postaci czarnej górnej belki okien. I jak mam świadomość, że jest to de facto zmniejszenie użytecznej powierzchni ekranu, tak zupełnie mi to nie przeszkadza. I tak 99,5% czasu w pracy korzystam z wersji z belką.

W końcu jest też normalna klawiatura. Taka jak w innych laptopach, o niebo przyjemniejsza od nieporozumienia w postaci „drewna” w 13,3″. Zapewne jest to jedna z przyczyn, czemu laptop jest grubszy.

Touchpad tradycyjnie dobry, nowego wejścia na ładowarkę nie oceniam, bo jeszcze nie testowałem – i tak korzystam w okresie przejściowym ze starego, a łatwiej mieć mi jedną.

Z minusów: zmienione zostało położenie gniazda słuchawkowego – teraz jest po lewej stronie. Szkoda, bo przywykłem. Dodatkowo po prawej stronie jest tylko jeden port USB. Jak podłączę tam ładowarkę, to nie mam miejsca na przejściówkę dla myszy. A szkoda, bo z racji większych wymiarów samego laptopa miło byłoby mieć wszystko wpięte po prawej i więcej miejsca na biurku po lewej. Niemniej, podsumowując – sprzętowo bardzo dobrze.

Software

Szybka konfiguracja klawiatury, żeby można było pisać wygodnie polskie znaki i można pracować.

Domyślna powłoka zmieniła się z bash na zsh. Zmiana nastąpiła już jakiś czas temu, poza tym można było wymusić zsh ręcznie. Niemniej, nie ciągnęło mnie. Prawda jest taka, że nie widzę wielkiej różnicy. Oczywiście gdyby komuś nie pasowało zsh to jest możliwość powrotu do bash przy pomocy odpowiedniego użycia polecenia chsh.

W związku ze zmianą architektury miałem lekkie obawy, jak wygląda instalacja dodatkowych programów. Jest różnie. Na niektórych stronach po prostu dostaniemy jedną wersję dla macOS czy też wersję odpowiednią dla naszej architektury. Na innych trzeba samodzielnie wybrać. Większość softu jest dostępna w wersji natywnej i po prostu działa.

Póki co znalazłem tylko jeden program, który nie działa: VirtualBox. Jednak wirtualizacja i konteneryzacja na M1 to już zagadnienie zasługujące na osobny wpis.

Prędkość działania jest OK, czas pracy na baterii też wygląda na więcej, niż zadowalający.

Udostępnianie internetu z telefonu

Niedawno usłyszałem pytanie o setup dla abcc, które zawierało ciekawy element – jedno z dostępnych połączeń było przez USB[1]. Zaintrygowało mnie to, bo tak się złożyło, że zupełnie nie znałem tematu. Zawsze udostępniałem internet z Androida wykorzystując WiFi i tworząc access point. Nie byłem pewien jak takie połączenie w ogóle jest widoczne pod Linuksem.

Poczytałem, sprawdziłem i sprawa jest prosta. Aby udostępnić internet z telefonu z Androidem należy najpierw podłączyć kabel USB. Dopiero wtedy aktywna staje się opcja USB tethering. Po jej aktywacji na telefonie, w systemie powinno pojawić się urządzenie usb0. Traktujemy jak zwykłą przewodową kartę sieciową.

Takie proste, a nigdy nie korzystałem. Czy warto udostępniać połączenie z Androida po USB, zamiast po WiFi? Jedna zaleta jest oczywista – podczas udostępniania połączenia telefon zużywa więcej prądu. Podłączenie kablem do komputera zapewnia od razu ładowanie. Z kolei oczywista wada to mniejsza swoboda ruchów – kabel jest zawsze jakimś ograniczeniem.

Pora sprawdzić wydajność. Szybki zgrubny test, po prostu fast.com, w dodatku pojedynczy pomiar dla każdej konfiguracji.

Operator nr 1
42 Mbps download 10 Mbps upload, latency 32 ms unloaded, 462 ms loaded na WiFi 2,4 GHz
42 Mbps download 15 Mbps upload latency 30 ms unloaded, 420 ms loaded na USB

Operator nr 2 (IPv6)
78 Mbps download 11 Mbps upload, latency 30 ms unloaded 321 ms loaded na WiFi 5 GHz
71 Mbps download 14 Mbps upload, latency 28 ms unloaded 446 ms loaded na USB

Wielkich różnic jak widać nie ma. Wariancie optymistycznym, czyli nieobciążonym łączu na kablu zyskamy nieco na opóźnieniach sieciowych. Lepsze powinien też być upload. Czyli domyślnie warto podłączyć kabel USB. Nie są to jednak wielkie różnice, więc jeśli nie gramy w gry online albo nie zależy nam na prędkości uploadu, wygląda, że może decydować wygoda.

UPDATE I jeszcze dla porównania wyniki z mojej kablówki, nominalnie 60/10:
62 Mbps download 7 Mbps upload, latency 6 ms unloaded 50 ms loaded na WiFi 5 GHz

Oczywiście inny serwer, pomiar dzień później itd. Ale i tak widać, jak bardzo LTE dogoniło, albo wręcz przegoniło kablówkę opartą o miedź. Światłowód zapowiadany był dwa lata temu, ale nadal nic nie wskazuje, by miał się pojawić.

[1] Sprawa w toku, może zasłuży na osobny wpis jak skończę.

Bateria w laptopie

Jakoś tak zeszło ze znajomymi na rozmowę o komputerach. Dokładniej o laptopach wykupionych z pracy. No i mówię, że wszystko fajnie, ale bateria chyba będzie wymagała wymiany u mnie, bo nie trzyma jak dawniej. Oczywiście gdyby laptop był zbudowany jak kiedyś, zwyczajnie wymieniłbym ją i zapomniał o temacie. Jednak teraz zamiast osobnej baterii, którą można wpiąć z zewnątrz, są zabudowane, w środku laptopa. Czyli z prostego wypięcia starej i wpięcia nowej zrobiła się trochę bardziej skomplikowana operacja, co trochę zniechęca.

Tym bardziej, że bateria nadal trzyma tylko… krócej. W zasadzie określenie „trzyma krócej” to nadużycie, bo nie wiedziałem, ile naprawdę trzyma. Zauważyłem, że komunikat o niskim stanie naładowania pojawia się wcześniej. I miałem wrażenie, że nagle. Trochę sfera domysłów, ale po pierwsze raczej rzadko korzystam z tego sprzętu na baterii, a po drugie raczej nie śledzę wtedy stanu naładowania, bo robię coś innego.

Pomiar

W każdym razie rozmowa skłoniła mnie, żeby sprawę zbadać dokładniej. Żeby zobaczyć, ile trzyma bateria, popełniłem szybki skrypt:

#!/bin/bash
OUT='/home/rozie/battery.log'
while :
do
date >> $OUT
acpi >> $OUT
sleep 60
done

Po uruchomienu, co minutę w pliku dodawane są dwie linie. Data i stan baterii. Na przykład:

nie, 30 maj 2021, 19:49:52 CEST
Battery 0: Discharging, 95%, 09:06:51 remaining

Nie jest to idealna wersja do parsowania, ale widać co się działo i kiedy.

Odłączyłem laptopa od zasilania i czekałem. W sumie nie doczekałem się wyłączenia, bo usnąłem. No ale po to właśnie był log.

Okazało się, że laptop działał długo. Stwierdziłem, że do określenia wszystkie wystarczy tak naprawdę sam stan naładowania baterii. W końcu próbki są robione dokładnie co minutę, więc czas będzie znany.

Wynik

Przerzuciłem do CSV i zrobiłem wykres:

Wizualizacja raportowanej pojemności baterii w procentach

Jak widać potwierdziło się wszystko, co mi się wydawało. Bateria trzyma długo, bo prawie 6h. Co prawda to raczej okolice idle, ale nadal sporo, zwłaszcza jak na kilkuletni sprzęt. Widać też, że zgłaszana pojemność gwałtownie spada po ok. 3,5 h.

Czyli jest problem. Szukałem jak go rozwiązać i póki co wyczytałem tylko tyle, że system ma tu niewiele do powiedzenia. Na razie znalazłem taką radę. Rozładowałem do zera, choć miałem opory, bo coś mi się kojarzy, że to niezbyt zdrowe dla baterii. Chyba nie pomogło. Ewentualnie hibernacja coś tu ma do rzeczy.

Za to znalazłem lepsze narzędzie do pomiaru stanu baterii laptopa w czasie. Battery-stats, bo o nim mowa, jest ładnym rozwinięciem prostej idei z powyższego skryptu dostępnym w repozytoriach Debiana. Jest i porządny plik, czytelny dla człowieka, i skrypt w bashu, który z pomocą gnuplot generuje wykres.

Gdyby ktoś miał pomysł, jak sprawić, aby cały czas pokazywana była rzeczywista pojemność i pozostały czas pracy, chętnie przyjmę rady. Wymieniać nie będę. Nawet gdybym miał wyłączać laptopa po tych 3,5 h, to w zupełności mi to wystarcza.