Jak wysyłać powiadomienia o nowych wpisach na blogu do blabler.pl

Z serwisu blabler.pl, będącego następcą Blip.pl, aktywnie nie korzystam od dłuższego czasu, a nawet bardzo rzadko czytam. Jedyne co tam trafiało, to powiadomienia o nowych wpisach na blogu. Wykonywane skryptem w Perlu – zawsze to dotarcie do paru czytelników.

Skrypt był dostosowany do RSS z Blox, w dodatku z paroma naleciałościami, więc po migracji na WordPressa przestał działać. Stwierdziłem, że to świetna okazja by zapoznać się – bardzo pobieżnie – z mechanize (odpowiednik genialnego WWW::Mechanize z Perla) w Pythonie.

Tak powstał skrypt umożliwiający śledzenie wordpressowego RSS i wysyłający informację o nowym wpisie na blogu do serwisu blabler.pl. Do użycia z crona. Raczej nie planuję rozwoju skryptu. No może pomijając naprawę ew. błędów, a takie mogą się zdarzyć, zwł. dotyczące kodowania pl-znaków, bo zupełnie tego nie testowałem, ale może się komuś przyda.

Feedburner wymaga IPv6

Od jakiegoś czasu w zadaniach do zrobienia miałem następujące zadanie związane z migracją bloga w nowe miejsce: poprawić RSS Feedburner. Teoretycznie to są trzy kliknięcia, ale przy próbie zmiany źródła feeda dostawałem niewiele mówiący komunikat:

An error occurred connecting to the URL: unknown error

W logach serwera brak jakiejkolwiek informacji połączenia, komunikat enigmatyczny, myślałem, że coś po stronie Google, jakiś cache, DNS, coś takiego. Chciałem nawet napisać do supportu, ale Feedburner nie posiada takowego – jak widać Google niezbyt dba o ten serwis. Są nawet głosy, żeby przenieść się z Feedburnera – może niebawem, póki co zostaje jak jest.

Sprawa była niezbyt pilna – tam gdzie mi zależało najbardziej, podałem bezpośredni URL do feedu RSS. Część ludzi ma jednak podany stary feed, tak też kieruje stary blog i zapowiadałem, że będzie on aktualny, więc wypadało naprawić.

Dziś zrobiłem test SSL i w oczy rzuciło mi się, że serwer WWW słucha tylko na IPv4. Zamierzona zaszłość. Teoretycznie przy braku łączności po IPv6 w większości popularnych implementacji powinno nastąpić połączenie po IPv4 (mechanizm Happy Eyeballs i podobne), ale jak widać Feedburner tego nie robi i wymaga serwera słuchającego na adresie IPv6, jeśli tylko domena bloga posiada rekord AAAA.

Błędu nie zgłoszę, skoro Google nie chce. Poprawiłem konfigurację serwera, by słuchał także na IPv6 i feed działa. W sumie mój błąd, że nie odpaliłem sniffera od razu przy diagnostyce, ale odrobinę lepszy komunikat błędu, np. connection to ADRES_IP failed wyjaśniał by wszystko.

W każdym razie do zapamiętania: jeśli chcemy, by Feedburner działał dla domeny rozwiązującej się na IPv4 i IPv6, to serwer musi słuchać na IPv6.

Solaar – parowanie urządzeń bezprzewodowych Logitech

Urządzenie bezprzewodowe podłączane do komputera składa się z właściwego urządzenia, oraz odbiornika, podłączanego do komputera. Ten ostatni jest niewielki, przez co łatwo go zgubić. Bywa też, że w środowisku, gdzie podobnych urządzeń jest wiele, urządzenia zostaną zamienione. Z racji częstego przenoszenia, niewielkich rozmiarów urządzeń i braku elementów charakterystycznych, opisywany problem dotyczy raczej myszy bezprzewodowych.

Mysz bezprzewodowa Logitech

Źródło: https://www.mwave.com.au/

Zatem tam, gdzie jest sporo bezprzewodowych urządzeń podobnego typu, na przykład w biurach, często zdarza się, że stopniowo pojawiają się zdekompletowane lub przemieszane zestawy bezprzewodowe. Teoretycznie niesprawne, ponieważ szybki test polegający na włożeniu nowej baterii i podłączeniu urządzenia nie da żadnych efektów. Urządzenie nie zadziała ze względu na nieprawidłowe parowanie urządzenia z odbiornikiem.

Jak dowiedziałem się niedawno podczas rozmowy o przydasiach, użytkownicy systemu Linux mają rozwiązanie na tego typu problemy. Przynajmniej dla wielu urządzeń firmy Logitech. Istnieje bowiem program Solaar, czyli narzędzie pozwalające na zarządzanie parowaniem urządzeń bezprzewodowych tej firmy.

W przypadku Ubuntu i Debiana wystarczy zainstalować pakiet solaar, a następnie uruchomić program. Użycie jest bardzo proste, wystarczy włączyć urządzenie, które ma być sparowane.

Poza umożliwieniem parowania z dowolnym odbiornikiem tego samego typu, daje ono – na niektórych urządzeniach – dostęp funkcji, do których standardowo nie ma dostępu. Praktycznie dla wszystkich urządzeń pozwala na odczyt stanu baterii (akumulatora!). Dzięki temu można zawczasu przygotować się do wymiany i uniknąć przykrej niespodzianki w postaci niespodziewanego rozładowania.

Dodatkowo program można teoretycznie wykorzystać do zmniejszenia ilości podłączonych urządzeń USB. Do jednego odbiornika można bowiem przypisać kilka urządzeń, np. mysz i klawiaturę, o ile korzystają z odbiornika tego samego typu. Nie testowałem jednak konfiguracji z podłączonymi jednocześnie kilkoma urządzeniami.

Tak czy inaczej, posiadając „niesprawne” lub zdekompletowane urządzenie firmy Logitech, niekoniecznie trzeba od razu je wyrzucać. Może się ono jeszcze komuś przydać. Jeśli istnieją podobne rozwiązania dla innych systemów, dajcie znać w komentarzach.