Mumble, czyli alternatywa dla TeamSpeak

Powody dla powstania wpisu są dwa. Po pierwsze, pogrywam sobie czasem w World of Tanks, ostatnimi czasy niekoniecznie sam, a częściej w plutonie. Oczywiście można grać przy pomocy porozumiewania się wbudowanym chatem, czyli pisząc i używając wbudowanych komend i tak długi czas z K. graliśmy, ale przyszedł M. i namówił nas na zorganizowanie mikrofonów i słuchawek. I faktycznie, w przypadku komunikacji głosowej fun jest nieporównywalnie większy.

Korzystaliśmy z wbudowanego w grę mechanizmu, który wymaga wciśnięcia klawisza, jeśli chce się coś powiedzieć. Wykonalne, ale palców jest ograniczona ilość i w czasie gry mają lepsze zajęcia, niż obsługa głosu. Zdarza się, że się zapomni o wciśnięciu klawisza czy po prostu nie ma czasu go wcisnąć. I komunikat ginie.

Trochę zaczęliśmy myśleć o alternatywach. Ostatecznie gracze z jakiegoś powodu korzystają z TeamSpeaka… W klanie K. jako system komunikacji głosowej obowiązywał nie TeamSpeak, ale Mumble, którego nazwa zupełnie nic mi nie mówiła.

Logo Mumble

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Icons_mumble.svg

Rzuciłem okiem i okazało się, że jest natywna wersja linuksowa, a software to open source. I tu drugi powód powstania wpisu: TeamSpeak jest dostępny (zarówno klient, jak i serwer) na Linuksa, ale nie jest open source i dostarczana jest binarka. Tylko dla architektur i386 oraz amd64 w Debianie. Niedawno na kanale IRC ktoś pytał o tego typu chat grupowy z możliwością uruchomienia serwera na procesorze ARM. Mumble jako open source oczywiście jest dostępne także na architektury armel oraz armhf. Poza tym, lubię testować alternatywy.

Zainstalowałem serwer (można ograniczyć dostęp hasłem, domyślna konfiguracja jest prosta i wystarczająca do uruchomienia…), choć można skorzystać z serwerów publicznych. W konfiguracji serwera można też zgłosić swój serwer do katalogu publicznych.

Instalacja klienta jest równie prosta, jedyne co trzeba zrobić, to wyskalować dźwięk przy pomocy wizarda. Klient ma trzy metody włączania nadawania: non-stop (mikrofon cały czas „zbiera” – średnio wygodne dla reszty uczestników), znana z WoT aktywacja klawiszem oraz tryb najlepszy, czyli aktywacja głosem. I po to jest kalibracja, żeby przy odpowiednim natężeniu dźwięku (czyli gdy coś mówimy) klient zaczynał transmisję, ale nie zbierał cały czas tła.

Najważniejsze cechy Mumble:

  • szyfrowana komunikacja (domyślnie)
  • niskie opóźnienie
  • open source
  • wieloplatformowość (Linux, Windows, OS X)
  • niskie wymagania zasobów (serwer; jest nawet wersja serwera dla OpenWrt)
  • usuwanie echa
  • pozycjonowane audio (słychać z którego kierunku mówi osoba)
  • in-game overlay (jest wyświetlane, kto mówi)

Z ostatnich trzech nie korzystam, bo – kolejno – gramy na słuchawkach, nie ma potrzeby/nie zauważyłem, zupełnie nie mam potrzeby. Jeśli chodzi o jakość dźwięku i opóźnienie jestem bardzo zadowolony (póki co testowane na dwóch osobach na kanale, większą ilością się nie zebraliśmy). Jakość dźwięku lepsza zarówno niż w WoT, jak i na Skype (skoro VoIP porównujemy). Nie wiem na ile w tym zasługi łącz, a na ile klienta, ale jeśli tylko wszyscy w plutonie mają zainstalowanego klienta Mumble, to korzystamy z tego rozwiązania. Polecam.

Więcej o Mumble można poczytać na angielskiej stronie Wikipedii. Ale nie ma co czytać, trzeba instalować. 😉

Hazard z użyciem Bitcoin – 100 BTC do wzięcia

Dawno temu pisałem, że można obejść ustawę hazardową za 5 euro miesięcznie. Stare dzieje. Powstały już serwisy, w których można uprawiać hazard i zakłady z użyciem Bitcoin, co doda kolejną warstwę anonimowości. Bo przecież niekoniecznie na blokadzie stron by się kończyło, a transakcje między wskazanymi kontami łatwo sprawdzić…

W każdym razie do ogródka powody do delegalizacji Bitcoin wpada kolejny kamyczek. We wcześniejszym wpisie można poczytać o wadach Bitcoin.

O całości piszę, bo serwis Cloudbet, który prowadzi hazardowo-zakładowy biznes, zrobił ciekawą zabawę związaną z nadchodzącym Pucharem Świata w Brazylii. Wystarczy założyć u nich za darmo konto i poprawnie typować zwycięzców poszczególnych spotkań i można wygrać 100 BTC (dead link). Czas na rejestrację do 12 czerwca. Wygląda, że no strings attached (pewnie poza spamem na podanego im maila ;-)).

Nie żebym promował/popierał specjalnie, bo nie mam złudzeń, to im się opłaci w postaci wciągniętych w niecny proceder hazardu duszyczek. Ale 100 BTC tak czy inaczej do wzięcia, więc tradycyjnie kibicuję wykorzystującym słabości systemu (powiedzmy, że taki metasport). Swoją drogą ciekawe, ile energii poświęconych będzie na wykrywanie nadużyć i jakie techniki będą stosowane. Niezły test na zachowanie anonimowości (w sumie bardziej: fałszywej tożsamości) w praktyce.

Kingdom Rush – Frontiers

Blisko dwa i pół roku temu zachwalałem Kingdom Rush. Po przyjeździe na urlop (pogoda różna, nie jest źle, ale bywało lepiej…) okazało się, że została wydana kolejna część. Gra nadal trzyma poziom, choć nie widzę wersji płatnej, a tylko darmową. I jakby trochę prostsza od części pierwszej jest.

Screenshot z Kingdom Rush Frontiers

Źródło: http://www.kingdomrushfrontiers.com/

Na poziomie trudności normal skończyłem bez problemu w trybie campaign. Wszędzie trzy gwiazdki, za wyjątkiem ostatniego etapu, gdzie dwie gwiazdki (póki co). Tryby dodatkowe (heroic challange, iron challange) również bez większych problemów na normal, za wyjątkiem etapu czwartego, którego nie udało mi się – póki co – zrobić na normal.

W każdym razie lekko licząc rozrywka na trzy wieczory zapewniona. A jeszcze nie koniec (choć przyznaję, że parcia na ukończenie na poziomie veteran nie mam.

Tutaj można zagrać online w Kingdom Rush Frontiers. W sumie offline też działa, tylko załadować się musi online.