Tag: android

Na wstępie uprzedzam – to nie poradnik, to marudnik. Z uwagi na drastyczne sceny nie polecam lektury ludziom o słabych nerwach.

Zaczęło się od tego, że zaczęło ginąć miejsce w telefonie. Wyglądało to nieco podobnie jak w przypadku opisanym kiedyś – zajęta niby połowa miejsca, a niczego zainstalować nie sposób. Poza tym, niedawno ukazała się aktualizacja Androida, którą spróbowałem zainstalować. Dotychczas przebiegało to bezproblemowo z poziomu telefonu, tym razem jednak aktualizację pobrał, zaczął rozpakowywać i… zdechł w trakcie. Prawdopodobnie na skutek skończenia się miejsca w trakcie aktualizacji, bo przecież sprawdzenie ilości wolnego miejsca, ze stosownym zapasem przed rozpoczęciem aktualizacji to trudna sprawa jest.

Byłem pewien, że zdechł całkiem, ale nie – uruchomił się w zgrabnym trybie wyglądającym miło i przyjaźnie – zupełnie jak konsola Linuksa. Z miejsca mi się spodobało. Sprawdziłem integralność instalacji (failed), mimo ostrzeżeń uruchomiłem normalnie i… wszystko działało, tylko w starej wersji. Zwolniłem znacznie więcej miejsca i spróbowałem jeszcze parę razy. Z tym samym skutkiem, więc może jednak nie o miejsce chodziło? Zapomniałem o sprawie na parę tygodni.

System pozwala na aktualizację na kilka sposobów. Pierwszy, z którego korzystałem, to pobranie aktualizacji z sieci. Drugi, to umieszczenie aktualizacji na karcie SD i wybranie odpowiedniej opcji. Tyle, że tryby działania karty są dwa, mocno rozłączne i związane z formatowaniem karty. Pierwszy, to zwykła karta do przenoszenia zdjęć, drugi, to pamięć wewnętrzna. Oczywiście, żeby zrobić aktualizację Andoroida w tym trybie, karta musi być w trybie zwykłej karty SD, a ja miałem w trybie pamięci wewnętrznej. Zresztą, gwoździem do trumny dla tej opcji okazał się problem ze znalezieniem na stronie producenta aktualizacji do umieszczenia jej na karcie.

Z uwagi na problemy z integralnością instalacji i podejrzeniem uszkodzenia systemu plików, zacząłem rozważać pełen reinstall systemu, zamiast aktualizacji, która w ww. przypadku niekoniecznie musiała się udać. Co prawda na stronie producenta nie widziałem pełnych wersji do instalacji, ale stwierdziłem, że w sumie goły Android to nawet lepsza opcja może być. Zacząłem szukać wersji waniliowej albo jakiegoś CyanogenMod.

I tu zaczyna się horror show. Jakieś pliki wrzucone w jakieś miejsca, przez jakieś skracacze linków. Autor nieznany, treść niepodpisana cyfrowo. GPG jest przecież takie trudne, a malware’u dołożyć nie sposób. Do tego dziwne rozczłonkowanie i po modelach telefonów (pół biedy, jeśli oznaczenie jest dokładnie to samo), i po plikach. Totalne puzzle.

Dla pewności sprawdziłem jeszcze raz stronę producenta, czy aby nie przegapiłem gdzieś obrazu czy czegoś w ten deseń. No jednak nie. Postanowiłem zatem uznać wyższość Windows i skorzystać z aplikacji do aktualizacji dostarczanej przez producenta. Instalacja bez problemu, ale po podłączeniu telefonu system… zapragnął sterownika. W trakcie instalacji „się przerwało” i musiałem odczynić jakiś cyrk, żeby ponownie go wykrył. Oczywiście logów czy sensownych komunikatów brak.

Po wykryciu telefonu i instalacji sterowników pozostało już tylko wybranie modelu (nie żeby przed chwilą nie był wykryty, prawda?) i zaczął się pobierać system. A potem zaczął się wgrywać na telefon. Radosny komunikat na ekranie głosił, że gdyby rozłączył się w trakcie, to należy wyjąć z niego baterię i podłączyć ponownie. Chyba nie do końca umiem korzystać z Windows, bo za nic nie potrafiłem stwierdzić czy jest podłączony, czy nie. Możliwe, że nie dość uważnie wpatrywałem się w diodę dysku czy wsłuchiwałem w szum wentylatora. W każdym razie po kilkunastu minutach bez postępu stwierdziłem, że chyba nastąpiło rozłączenie. Oczywiście logów czy jasnego komunikatu na ekranie nie ma, bo po co?

Słusznie stwierdziłem! Wyjąłem baterię podłączyłem ponownie i… cały proces zaczął się od początku. No dobrze chociaż, że wykrył pobrany już plik. Tym razem flashowanie dotarło do szczęśliwego finału. Restart telefonu i… Zamiast wersji najnowszej, jest ta, którą miałem wcześniej. Ale system czysty, więc połączyłem się z siecią WiFi i tym razem aktualizacja Androida do naprawdę najnowszej dostępnej wersji przebiegła już bez problemu.

Cel został osiągnięty. W jedyne dwie godziny. Czy tam dwie i pół.