Jak robić lepsze spotkania w Google Calendar?

Przeczytałem wpis o tym, jak telekonferencje zmieniają nasz sposób pracy. I jak jestem zdania, że praca zdalna niesie wiele korzyści, tak gdybym miał wskazywać wady, to ryzyko utraty przerw od komputera wskazałbym jako jedną z głównych. Można je zminimalizować planując skrócone spotkania.

W stacjonarnym modelu pracy okazji na oderwanie się od komputera jest wiele. Wyjście po kawę potrafi skończyć się krótką rozmową w kuchni, spotkania także są przerwą od pracy na komputerze. Przynajmniej dla większości uczestników i przez większość czasu. Czasem któraś osoba obecna na spotkaniu notuje na komputerze, albo ktoś musi sięgnąć po dane.

Dla przypomnienia: zgodnie z prawem pracy, pracownikowi przysługuje 5 minut przerwy od pracy na komputerze na każdą godzinę pracy. Nie musi być to przerwa od pracy w ogóle, ale przy pracy zdalnej raczej tak będzie, bo albo pracujemy na komputerze, albo jesteśmy na spotkaniu… na komputerze. O ile będziemy w stanie zrobić przerwę, a nie będziemy właśnie kończyć jedno spotkanie i zaczynać kolejne. Domyślnie bowiem Google Calendar ustawia koniec i początek spotkań co równe 30 minut.

Jak ustawić skrócone spotkania w Google Calendar?

Na szczęście można to zmienić. Google Calendar posiada bowiem wbudowaną opcję, która umożliwia domyślne ustawianie krótszych spotkań. Krótszych, czyli spotkań nie kończących się o pełnej godzinie.

W wersji angielskiej Google Calendar krótsze spotkania ustawimy poprzez
Settings -> Event settings -> Speedy meetings

Natomiast w polskiej wersji Kalendarza Google będzie to
Ustawienia -> Ustawienia wydarzeń -> Szybkie spotkania

Następnie możemy wybrać łączny czas trwania spotkań w trakcie każdej godziny.

Wady rozwiązania

Rozwiązanie nie jest idealne. Po pierwsze, mamy w ten sposób wpływ tylko na spotkania organizowane przez siebie, nie wszystkie, w których uczestniczymy. Przydałaby się choćby sugestia, że zapraszane osoby korzystają z trybu skróconych spotkań.

Kolejna wada to brak możliwości wybrania 55 minut spotkań, czyli wartości odpowiadającej wprost prawu pracy, w ciągu godziny. Dostępne są jedynie predefiniowane wartości. Najbliższa polskiemu prawu pracy jest wartość 50 minut. Daje ona co prawda więcej, bo 10 minut wolnego od spotkań na godzinę, ale nie jest to duża różnica. Dodatkowo świetnie sprawdza się przy spotkaniach półgodzinnych.

Osobiście za największą wadę uważam brak możliwości wyboru, czy spotkanie powinno być skracane z dołu, czy z góry. System przewiduje tylko wcześniejsze kończenie spotkań. Tymczasem bardziej naturalne wydaje się ustawienie późniejszego ich rozpoczęcia.

Zmiany we free tier w Google Cloud Platform

Tytułem wstępu: Google ma swoją chmurę, czyli Google Cloud Platform, a w ramach niej coś takiego jak free tier, czyli zasoby dostępne bez opłat[1]. Zasoby są niewielkie, dodatkowo podlegające pewnym ograniczeniom, raczej do zabawy. Ale do testów, nauki czy właśnie zabawy – idealne. Między innymi można mieć uruchomioną w ramach compute engine najsłabszą VMkę, czyli f1-micro.

Mail

Jeśli ktoś korzysta z GCP, to zapewne dostał już maila. Dla tych, co maila przeoczyli, krótkie podsumowanie. Od pierwszego sierpnia 2021 instancje e2-micro są bezpłatne (w określonej ilości czasu), natomiast od pierwszego września instancje f1-micro będą płatne. Regiony pozostają bez zmian. Instrukcja zmiany linkowana w mailu dostępna jest tu.

To różne platformy, więc ciężko porównać dokładnie, ale:
f1-micro to 0.2 VCPU i 0.6 GB RAM w cenie $0.0076 (us-central1)
e2-micro to 0.25 VCPU i 1 GB RAM w cenie $0.008376 (us-central1)
Dodatkowo w przypadku e2-micro możliwy jest burst do 2 VCPU.

Google pisze[2]:

As we improve the experience of the Free Tier, we will be introducing the E2-micro VM, which is a part of a second generation VM family.

Wydajność

W przypadku RAM zysk jest oczywisty, natomiast w przypadku CPU – niekoniecznie. Wiele zależy od tego, na jakiej platformie CPU znajduje się obecnie VMka, i na jakiej wyląduje po przeniesieniu. Tabela platform CPU dla serii N1 i E2 jest dość skomplikowana. Jednak patrząc na base frequency, przeciętnie powinno być szybciej.

I jeszcze wynik cat /proc/cpuinfo z mojej instancji f1-micro:

processor : 0
vendor_id : GenuineIntel
cpu family : 6
model : 63
model name : Intel(R) Xeon(R) CPU @ 2.30GHz
stepping : 0
microcode : 0x1
cpu MHz : 2299.998
cache size : 46080 KB
physical id : 0
siblings : 1
core id : 0
cpu cores : 1
apicid : 0
initial apicid : 0
fpu : yes
fpu_exception : yes
cpuid level : 13
wp : yes
flags : fpu vme de pse tsc msr pae mce cx8 apic sep mtrr pge mca cmov pat pse36 clflush mmx fxsr sse sse2 ss ht syscall nx pdpe1gb rdtscp lm constant_tsc rep_good nopl xtopology n$
bugs : cpu_meltdown spectre_v1 spectre_v2 spec_store_bypass l1tf mds swapgs
bogomips : 4599.99
clflush size : 64

Jak się zmigruję to uzupełnię wpis, co dostałem po migracji i jak wrażenia.

Migracja

Wczoraj zmigrowałem maszynę na e2-micro. Migracja błyskawiczna i bezproblemowa. Zgodnie z instrukcją zatrzymać instancję, wyedytować typ, zapisać zmianę, uruchomić maszynę.

Po migracji dostałem dokładnie ten sam procesor. Tyle, że teraz cat /proc/cpuinfo pokazuje dwa. Jeśli chodzi o osiągi i wydajność w praktyce, to najlepiej widać to na obrazku.

Wykorzystanie CPU na f1-micro i po migracji na e2-micro w GCP free tier
Wykorzystanie CPU na f1-micro vs e2-micro

Migracja chwilę przed 12:00, później wzrost obciążenia spowodowany porządkami, chwilę po 18:00 koniec ostatnich ręcznych prac. Jak widać, główny zysk wynika ze wzrostu mnożnika z 0.2 do 0.25 VCPU. Ponieważ przydział jest dynamiczny, procesy jednowątkowe także skorzystają na zmianie parametrów.

Podsumowując, warto migrować, bo e2-micro w stosunku do f1-micro oferuje 66% więcej RAM i 25% więcej CPU.

[1] Wymagane jest podpięcie karty debetowej, a po przekroczeniu puli darmowych zasobów jest automatycznie naliczana opłata za przekroczoną część.
[2] Nawiasem, wysłaniem tego maila Google Cloud Platform zdobyło u mnie sporo punktów sympatii. Mogli przecież np. zamieścić info o zmianie cenników free tier na blogu i billować nieuważnych, albo wysłać suchego maila o zmianach w cenniku. Wiele firm tak właśnie by postąpiło. A tu osobne, czytelne powiadomienie, z instrukcją migracji. Miło.

hCaptcha na WordPress przeciwko spamowi

Jednym z powodów dla których umieściłem CAPTCHA[1] na blogu była chęć zmniejszenia ilości spamu w komentarzach. Dokładniej, ilości spamu do moderacji, bo i tak wszystkie komentarze przechodzą tu przez ręczną moderację, nim pojawią się na blogu.

Na początek drobne statystyki. WordPress pokazuje równe 230 komentarzy oznaczonych jako spam. Najstarszy z 24.10.2018. Do wczoraj[2] daje to 909 dni, czyli średnio ok. jednego spamu na cztery dni. Nie jest to dokładna statystyka, część mogłem kiedyś usunąć, zamiast oznaczyć jako spam. Zjawisko nie było też stałe w czasie. Mam wrażenie, że ostatnio się nasilało. Na pewno luty, marzec i kwiecień tego roku to większe ilości. Z kolei styczeń to tylko pięć spamów. Jeśli miałbym oceniać na oko, to stawiałbym bardziej średnio na spam co drugi dzień. Do przeżycia.

Rodzajów spamu też było kilka i pojawiał się falami. Były i polskie pseudokomentarze typu „ciekawy wpis” z typowym SEO linkiem, i komentarze pisane cyrylicą. Dominowały jednak anglojęzyczne reklamy środków viagropodobnych. Regularności we wpisach pod którymi zamieszczano komentarze praktycznie żadnej. Podobnie z IP wykorzystywanymi do wysyłki spamu. Na oko raczej stare wpisy, z różnych kategorii. 230 to nie jest duża próbka do analizy, ale może kiedyś zrobię statystyki.

W każdym razie w ostatnim czasie liczba spamów wzrosła. Dominował w zasadzie jeden IP: 92.204.174.134, we WHOIS mający powiązania z SEODEDIC. Zamieszczał nawet po trzy komentarze dziennie. Sprawdzenie logów serwera WWW pokazało, że po prostu wchodzi i wysyła komentarz. Żadnych wielokrotnych prób, ale niekoniecznie byłyby widoczne po stronie mojego serwera. Zatem ciężko stwierdzić czy któryś z serwisów do omijania CAPTCHA przy pomocy ludzi, czy sprytne metody typu machine learning do rozpoznawania obrazków[3] czy w końcu może sprytne wykorzystanie Google text to speech do obchodzenia CAPTCHA od Google.

Skoro spamerzy obchodzili reCAPTCHA, stwierdziłem, że to dobra okazja do wypróbowania alternatywy, o której ostatnio trochę było słychać. Chodzi o serwis hCaptcha. Rejestracja niezbyt gładka. A to mail na Onecie został uznany za nieprawdziwy adres email, a to były problemy z dostarczeniem maila z linkiem aktywacyjnym na inną skrzynkę. W końcu odnalazł się on w folderze spam.

Po aktywacji jest już z górki. Użyłem pluginu hCaptcha for WordPress, który pozwala na określenie, gdzie ma być serwowana CAPTCHA. Podajemy klucze API i… już. Przyznam, że kusiło mnie przez moment wypróbowanie używania obu pluginów jednocześnie. Szybko porzuciłem tę myśl. CAPTCHA jednak i jest nieco upierdliwym mechanizmem, i dokłada trochę objętości do wielkości strony.

No właśnie. W porównaniu z pierwotną wersją strona jest obecnie nieco cięższa. I główna, i strony poszczególnych wpisów. Dramatu nie ma, nad główną jeszcze popracuję, ale z kronikarskiego obowiązku odnotowuję.

Co dalej? Ano czekam na feedback od użytkowników jak się nowa CAPTCHA podoba. A jeśli spamer wróci z tego samego IP, to dostanie w łeb. Tarpitem. Jeśli i to nie pomoże, poszukam innych pluginów WordPress stworzonych, by zwalczać spam. No i przede wszystkim będę obserwował ilość spamu przychodzącego do moderacji.

[1] Dokładnie reCAPTCHA wraz z pluginem Advanced noCaptcha & invisible Captcha. Tutaj znajdziesz więcej o wykorzystywanych na tym blogu czy polecanych pluginach do WordPressa.
[2] Jeśli ktoś zada sobie trud policzenia, to wyjdzie nieścisłość matematyczna. I można policzyć ile dni wpis leżakował jako szkic.
[3] Tak, to akurat przeciwko hCaptcha, ale miałem pod ręką linka. Dla reCaptcha pewnie też coś analogicznego istnieje.