Kategoria: Inne

Opublikowane w

Recenzja słuchawek Mozos M700BT

Niby mam słuchawki, niby wolę na kablu. Ale od pewnego czasu chodzą za mną słuchawki na Bluetooth. Żona ma od lat Sony WH-CH510. To świetne słuchawki, funkcjonalne, wygodne, z bardzo dobrym czasem pracy na baterii (do 35h) i umiarkowaną ceną (ok. 150 zł normalnie, bywają 30-40 zł taniej w promocji). Kupiłbym je już dawno, ale brakuje mi w nich jednej rzeczy – możliwości podłączenia kabla i korzystania przewodowo.

Słuchawki Mozos M700BT
Mozos M700BT Źródło: https://mozos.pl/sklep/mozos-m700bt-sluchawki-nauszne-bezprzewodowe-bt5-0/

Po co kabel? Ano niektóre urządzenia nie mają BT. Choćby piecyk do gitary. Poza tym, jeśli siedzę w pracy przy komputerze, to wolę mieć wpięty kabel kabel, niż pamiętać o ładowaniu. Dodam jeszcze, że chodzi mi wyłącznie o słuchanie muzyki, w wersji na kablu nie potrzebuję mikrofonu. Zresztą w obecnie używanych do komputera Sony MDR-ZX110 też nie ma mikrofonu.

Dodatkowo niedawno w ręce wpadły mi przypadkiem jeszcze tanie słuchawki Bluetooth znane jako B39, kosztujące ok. 25-40 zł i o ile jakość materiałów, wykonania i parametry pozostawiały nieco do życzenia, to grały całkiem znośnie[1]. Dlatego gdy zobaczyłem pozytywne opinie o tytułowych Mozos M700BT, że grają poprawnie, ale jakość wykonania bardzo dobra w tej cenie, zacząłem się zastanawiać. Do 16h pracy na baterii może nie zachwyca, ale… dają możliwość podłączenia kablem.

Mozos M700BT na bluetooth

Zamówiłem słuchawki M700BT (60 zł), zamówiłem od razu kabel. Przyjechały. Rozpakowałem – jakość faktycznie na oko przyzwoita. Podłączyłem do komputera i telefonu, posłuchałem – grają OK. Zasięg również bez problemu. Dodatkowo dobrze przylegały i miło przytłumiały otoczenie[2]. Cecha przeze mnie pożądana, ale niewymagana. Generalnie jako słuchawki bluetooth – przyzwoite, do rozważenia.

Kabel do słuchawek

Stwierdziłem, że pora na podłączenie kablem i… tu zaczęły się schody. Niektórzy sprzedawcy piszą wprost o możliwości podłączenia kablem jack 3,5 mm, inni o możliwości podłączenia kablem. Sam producent na stronie produktu pisze tak:

Co warte odnotowania słuchawki mogą łączyć się również przewodowo za pomocą standardu jack 3.5 mm (przewód należy dokupić oddzielnie).

Tyle, że w słuchawkach nie ma gniazda jack! Jest USB C, to samo, które służy do ładowania. No dobra. Nie jestem szczęśliwy, ale jeszcze nie ma dramatu. Kabel można dokupić. Niestety, okazało się to nie takie proste, na jakie wygląda. Większość kabli to przejściówki z USB C na jack. Czyli źródłem jest np. telefon, a odbiornikiem np. radio z gniazdem mini jack. Jakoś nie wierzyłem w dwukierunkowość tego typu rozwiązań, tym bardziej, że wszyscy producenci i sprzedawcy pokazywali i opisywali jasno sugerując kierunek nadawania sygnału.

Zapytałem producenta i szybko uzyskałem odpowiedź, że należy dokupić kabel do słuchawek Bluedio. Zatem cytowany powyżej opis z jednej strony jest prawdziwy, z drugiej nie, Zależy na który koniec kabla spojrzeć. Szybko poszukałem co to takiego Bluedio i okazało się, że Mozos M700BT to rebrandowane Bluedio BT5, a przynajmniej wszelkie znaki na niebie i ziemi na to wskazują. Kabel był trochę drogawy, bo 30 zł to połowa ceny słuchawek. Stwierdziłem jednak, że dam szansę.

Mozos M700BT na kablu

Dałem i jestem głęboko rozczarowany. Jakość dźwięku na kablu jest tragiczna. Dźwięk jakby zniekształcony, totalny brak basów, wręcz trudno rozpoznać utwory. Sprawdzone na dwóch komputerach. Skojarzenia z rozmową przez telefon jak najbardziej na miejscu. Być może od biedy nada się to do telekonferencji, ale nie sprawdzałem, bo nie o to chodzi. Nie wiem, czy to kwestia egzemplarza, czy coś jest zepsute, czy to po prostu broken by design.

Cieszę się, że kupiłem ze Smart! na Allegro, bo do tej pory nie miałem nigdy problemów ze zwrotem[3]. Zastanawiałem się, czy oddać sam kabel, czy także słuchawki. Bowiem jako słuchawki bezprzewodowe oceniam je jako przyzwoite. Jednak po namyśle stwierdziłem, że jeśli mam kupować, to takie, które naprawdę pozwalają zarówno na działanie po bluetooth, jak i na kablu.

Jeśli więc czytelnicy są w stanie wskazać sprawdzone, niedrogie, nauszne słuchawki bluetooth, które potrafią zmienić się w przewodowe i grać na kablu, to poproszę.

[1] Odwołuję. Przymierzyłem i jest to jako-tako. Widocznie w pierwszym wrażeniu zachwyciłem się, że jest jakiś bas, a nie kartony. Bo jakiś jest, ale sztuczny i zbyt mocny. Ale to detal, w porównaniu z tym, że nie grają normalnego, oddzielnego stereo. Na testach, gdzie normalnie gra jeden głośnik, w nich grają oba. Nie przypuszczałem, że takie coś może w ogóle mieć miejsce.
[2] Niektórzy narzekali, że słabo wygłuszają, bo są przerwy między słuchawkami a głową. Jestem w stanie zrozumieć – to słuchawki z montażem „na sztywno”, bez żadnej swobody, więc może się zdarzyć, że komuś nie do końca przypasują do głowy.

UPDATE: [3] Zwroty bez problemu. Zapakowałem, odesłałem, po paru dniach pieniądze były z powrotem na koncie.

Opublikowane w

Podobieństwo i porównywanie zbiorów

Przy okazji projekciku[1] trafiłem na interesujący problem. Chodzi o porównywanie zbiorów, a dokładnie liczenie ich podobieństwa. Marzyło mi się, by wyrazić je w zakresie 0 do 1, gdzie 0 to zbiory rozłączne, a 1 zbiory identyczne[2].

Popełniłem następujący kawałek kodu, liczący, na ile set2 jest podobny do set1:

def count_similarity_percent(set1, set2):
    base_count = len(set1)
    if base_count == 0:
        base_count = 1
    matching = 0
    for element in set1:
        if element in set2:
            matching += 1
    perc = 100 * matching / base_count
    return perc

Niby działa, ale… Spójrzmy na przykłady.
Przykład 1:

A = [1, 2, 3, 4]
B = [3, 4, 5, 6]

Podobieństwo A do B wynosi 50% (2 z 4 elementów ze zbioru A występują w B).
Podobieństwo B do A także wynosi 50% (2 z 4 elementów ze zbioru B występują w A).
Wszystko fajnie. Podobieństwa są równe, niezależnie z której strony patrzeć.

Niestety, jeśli zbiory będą miały różną ilość elementów, to sprawa się komplikuje i podobieństwo A do B przestaje być równe podobieństwu B do A. Możemy to zobaczyć w kolejnym przykładzie.
Przykład 2:

A = [1, 2, 3, 4]
B = [3, 4]

Podobieństwo B do A to nadal 50%.
Podobieństwo A do B wynosi 100% – 2 z 2 elementów A występują w B.

Nie spodobało mi się to i zastanawiałem się, co można z tym zrobić. Z jednej strony chciałem, by wartości były przechodnie, tj. równe, niezależnie z które strony porównuję.

Przez głowę przeleciało mi szybko liczenie średniej z podobieństw i zapamiętywanie w obu przypadkach tego wyniku. Podobnie mógłbym zapamiętywać w obu wynikach większą – lub mniejszą – z wartości podobieństwa. Z drugiej strony kołatało mi się, że fajnie nie byłoby liczyć dwa razy.

Poszukałem, popytałem i okazało się, że są do tego miary. W tym przypadku miarą podobieństwa zbiorów jest indeks Jaccarda[3] . Jest prosta i „przechodnia”, tj. nie ma znaczenia, który zbiór z którym się porównuje.

Znalazłem taki wpis o indeksie Jaccarda dla Pythona, ale przyznaję, że nie spodobała mi się implementacja. Po pierwsze, bez sensu importowane jest numpy, które w tym przypadku niczego nie robi. Po drugie, implementacja jest poprawna, ale nieco zakręcona. Lepiej implementować na setach, nie listach. I jak najbardziej można skorzystać z wbudowanego union, a następnie liczyć wprost, wg definicji.

def jaccard_index_percent(set1, set2):
    intersection_count = len(set1.intersection(set2))
    union_count = len(set1.union(set2))
    if union_count == 0:
        union_count = 1
    return 100 * intersection_count / union_count

Zapewne użyję ww. wersji do porównywania zbiorów. Chyba, że pokuszę się jeszcze kiedyś o optymalizację pod kątem prędkości działania. O ile zauważę taką potrzebę.

[1] Jeśli coś się z tego wykluje sensownego, to niebawem opiszę dokładniej.
[2] Od 0 do 1, od 0% do 100%, bez znaczenia, wartość jest taka sama. Choć IMO ludzie lepiej rozumieją procenty, a łatwiej kodować na float. Ale to wszystko nieistotny detal.
[3] Linkuję we wpisie polską wersję, która jest lakoniczna, ale prostsza. Jeśli ktoś jest bardziej zainteresowany tematem, to polecam wersję angielską, wraz z see also.

Opublikowane w

Bieganie i rower 2022 – podsumowanie

Coroczne podsumowanie sezonu biegowego i jazdy na rowerze.

Bieganie

Sezon rozpoczęty bardzo wcześniej, bo już w styczniu. I to w sumie i regularnie, i konkretne dystanse. Czyli dokładnie odwrotnie, niż w zeszłym roku. Nieco pomogło firmowe wyzwanie ruchowe. Tak czy inaczej, forma rosła i rosła.

Niestety, zarówno wspomniane wyzwanie firmowe, jak i bieganie skończyły się we wrześniu. Od tego czasu jakieś pojedyncze biegi. Cóż, inne zajęcia, konkretnie remont. Trochę szkoda, bo zapowiadało się naprawdę świetnie – nawet pod dwa biegi tygodniowo, na luzie i z fajnymi czasami. Niestety, po wypadnięciu z rytmu nie udało się już do niego wrócić, tym bardziej, że i aura nie sprzyjała. Tak czy inaczej, spróbuję powtórzyć w nadchodzącym roku.

Statystyki: 43 biegi, przebiegnięte 285 km, 28h w ruchu. Pierwszy bieg 8 stycznia, ostatni na początku listopada.

Rower

Było też jeżdżone na rowerze. I rekreacyjnie, i komunikacyjnie. Nie bez znaczenia był też dłuższy jak dla mnie, wakacyjny wypad, ponad 60 km w każdą stronę. Oraz – znowu – wspomniane wyzwanie firmowe. Wszystko to przekłada się na przyzwoite statystyki.

Statystyki: 122 jazdy, 622 km, 45h w ruchu.