Tag: wordpress

Opublikowane w

Social, czyli gra Elona

Kolejna „awaria” Twittera. Lub też skutek niefrasobliwego zarządzania, zależy jak spojrzeć. Co tym razem? Ludzie się skarżą, że nie mogą czytać postów. Dlaczego? Bo wprowadzono zmiany…

Główne zmiany to limit przeglądanych tweetów, w pierwszej wersji wynoszący 600 dla kont niezweryfikowanych. Czytaj: kont darmowych. Jeszcze mniej dla kont świeżych. Płacący dostają dziesięć razy więcej. Nie jest to jednak jedyna zmiana. Aktualnie nie można przeglądać wpisów na Twitterze, jeśli nie jest się zalogowanym. Oficjalny powód zmian? Scrapowanie treści. Znaczy czytanie. Ktoś umieścił coś w sieci, inni czytają, a właścicielowi platformy się to nie podoba.

Przypuszczam, że gdyby czytający płacili, problemu by nie było i właścicielowi by się podobało. Wydaje mi się bowiem, że Twitter dla Elona to taka zabawka, która służy do zabawy w grę „ile pieniędzy można wycisnąć z platformy”. I zupełnie nie mają znaczenia inne aspekty, typu wolność słowa, użyteczność platformy, czy liczba użytkowników.

Oczywiście zaczęło się wieszczenie „trzeciego końca Twittera”. Ludzie komentują kolejny wzrost rejestracji kont na Mastodonie. Przypuszczam, że sprawa za moment rozejdzie się po kościach. Elon pokręci gałeczką, z 600 zrobi się 1000, albo i trochę więcej. Jak poprzednio, część użytkowników odejdzie, część uzna, że warto zapłacić.

Uważam, że na Twitterze zmierzamy wprost, szybciej lub wolniej, do modelu z regularnym paywallem. Model znany i w Polsce choćby w wykonaniu Agory. Jakieś szczątkowe dostępy za darmo, a jak chcesz czytać, to płać. Jedyna różnica jest taka, że Agora płaci autorom, a na Twitterze ludzie będą płacili za dostęp do treści tworzonych przez znajomych. Niemożliwe? Nic podobnego, przecież to nie rewolucja, tylko klasyczne gotowanie żaby.

Powiedzmy sobie wprost, Mastodon jest w tym równaniu pomijalny. Liczba zarejestrowanych kont to 10 mln na koniec marca, obecnie ok. 13 mln. Zarejestrowanych, nie aktywnych. Zresztą, miałem o tym notkę. Dla porównania, Twitter to jakieś 400 mln, z czego połowa korzysta codziennie. Przypuszczam, że dodatkowy milion czy dwa założonych kont na Mastodonie jest zupełnie pomijalny. Zwłaszcza, jeśli po zmianach wzrośnie nieco ilość zweryfikowanych kont na Twitterze, a użytkownicy nie przeniosą się, usuwając konta na Twitterze, tylko założą obok.

Zresztą Mastodon ma swoje problemy. Jeden to UX, drugi to… brak wsparcia dla fediwersum u „dużych”. Pamiętacie jak na początku Tumblr zapowiadał, że zaraz wprowadzi wsparcie dla fediwersum? „Zaraz” trwa już osiem miesięcy, a temat ucichł. Spiskowa teoria mówi, że Automattic, czyli właściciel WordPress.com i Tumblr wcale nie przejął wtyczki activypub po to, by ją rozwijać, a tylko po to, by kontrolować, żeby się nie rozwinęła. Bo wolne, zintegrowane ze sobą social media ktoś mógł uznać za zagrożenie dla ww. platform blogowych. Zresztą pewnie słusznie.

Na koniec cebulowa porada dla użytkowników Twittera. Jeśli korzystacie z tego portalu w przeglądarce, to okazuje się, że wtyczka uBlock origin nie tylko blokuje reklamy na Twitterze, ale też pozwala obejść limity. Nie liczyłem oczywiście czytanych tweetów, ale wczoraj korzystałem dość intensywnie i żadnych blokad nie zauważyłem. Przez moment mignął mi komunikat o limicie, ale ledwo go zauważyłem, bo zniknął i posty się wczytały.

Opublikowane w

Pretekst

Od jakiegoś czasu szukałem pretekstu, żeby pobawić się maszynkami z Ampere A1 od Oracle. Poza tym, w zadaniach przetestowanie Cloudflare na blogu wisiało… prawie 5 lat. I jeszcze na dodatek gorącym tematem jest AI, często reprezentowana ostatnio przez ChatGPT. Ale jakoś na nic nie było czasu i potrzeby.

Zatem wpadłem na pomysł, żeby postawić bloga, który będzie WordPressem, stojącym na VMce z arm64, za Cloudflare, a treść dostarczać będzie głównie AI. Trzy pieczenie na jednym ogniu. W sumie cztery, bo jeszcze sprawdzę indeksowanie tego tworu i zarobię miliony na reklamach. Poznajcie blog everything about coffee.

Przyznam, że było trudniej, niż się spodziewałem. Najpierw był problem z wyborem domeny. Stwierdziłem bowiem, że taki eksperyment wymaga stosownej separacji. W domenach raczej nie siedzę, więc znalezienie czegoś sensownego w niewielkich pieniądzach było trudne. Stanęło na tym, że analogicznie jak na głównej domenie niech się składa w jedno słowo. I tak powstał coffee express. Bez es. W sumie także bez e w środku, bo byłyby aż trzy kolejno, ale to już wybór, nie ograniczenie techniczne.

Domena

Wydawać by się mogło, że kupno domeny w 2023 jest proste, szybkie i przyjemne. Sprostuję, nie jest. A przynajmniej nie jest, jeśli korzysta się z TLD .es a kupuje w OVH. Rejestrator ma teraz dziwne wymagania, panel OVH ma dziwne pola i komunikaty. Ostatecznie udało się, po kontakcie z supportem OVH. Dwukrotnym.

Hosting

Jeśli chodzi o Ampere A1, to ostatecznie odpuściłem instalację Debiana, którego Oracle nie dostarcza i użyłem gotowca w postaci Ubuntu. Przynajmniej na podstawce AKA hypervisorze, bo sam blog stoi już w kontenerze LXC z Debianem. Za wiele się tam nie dzieje, ale – po krótkim obcowaniu – maszynka wygląda na wydajną i generalnie śmiga.

Cloudflare

Przepięcie domeny na Cloudflare – szybkie, łatwe i przyjemne. Podpowiadają co mają podpowiadać, autouzupełnianie działa. Panel przejrzysty, ustawienia domyślne sensowne. Opcji w wersji darmowej niewiele, ale wystarczają.

Oczywiście jest tricky part związana z certyfikatami SSL czy ustawieniami DNS, jeśli chce się mieć coś dostępne bezpośrednio, ale da się. No i wypada zablokować ruch HTTP(S) do serwera spoza Cloudflare. Jest wiele sposobów, wybrałem prawdopodobnie najprostszy i najgorszy, czyli iptables z wyjątkami na klasy adresowe Cloudflare na maszynie. Może kiedyś zmienię.

WordPress

Stawianie WordPressa także okazało się pewnym wyzwaniem. Może nie tyle samo postawienie, co doprowadzenie do działania. W każdym jakby ktoś wybrał wariant z ruchem nieszyfrowanym między blogiem a Cloudflare, czyli teoretycznie najprostszą opcję, to może się naciąć. W praktyce chyba prościej uruchomić to jako szyfrowane, z certyfikatem self signed. Nie obyło się bez grzebania w wp-config.php. Poza tym, raczej było prosto. Najwięcej czasu zeszło na wybór grafiki i ręczną instalację i konfigurację wszystkich wtyczek do WordPressa, których używam.

ChatGPT

No i na koniec część związana z AI. Jak łatwo można się domyślić, bawiłem się chatGPT przy porannej kawie i wtedy powstał pomysł na bloga generowanego przy pomocy AI. No właśnie nie przez AI, a przy pomocy. Co to znaczy? Ano to, że może się zdarzyć, że ingeruję w odpowiedzi zwrócone przez chatGPT. Łączę je, przycinam, albo dodaję coś od siebie. Ale nie jest to regułą i zwykle po prostu przeklejam wprost. Bez korekty, sprawdzania faktów itd. Błędy się zdarzają, o czym można przeczytać choćby w komentarzach do tego wpisu. Poza tym, nie podaję prompta i sam, ręcznie wybieram tytuł. Ot, powiedzmy taki asystent leniwego copywrightera w postaci AI. Co do zasady muszę zmieścić się z utworzeniem wpisu od początku do końca przy paru łykach porannej kawy.

Projekt nie jest skończony. Marzy mi się dorzucanie powiązanych obrazków do każdego wpisu. Najchętniej automatyczne. Brakuje detali typu favicona czy optymalizacja szybkości. Choć ten w zasadzie goły WordPress za Cloudflare działa wg GTmetrix podobnie szybko, co ten blog. Nad wyświetlaniem reklam nadal pracuję – chwilę to trwa już po stronie Google No i oczywiście wpisów na razie jest mało, a chciałbym dodawać około dwóch tygodniowo, przynajmniej przez najbliższych parę miesięcy.

DeepL

UPDATE: Do gromady dołączył jeszcze DeepL, a dokładnie Write. Coraz częściej zdarza mi się dodać coś od siebie, poza tym ChatGPT pisze dość sucho i encyklopedycznie. Nie używam domyślnie, raczej sporadycznie póki co. I uwzględniam tylko niektóre sugestie, ale warto wspomnieć i o tym narzędziu.

Opublikowane w

WordPress antyspam

Po raz kolejny musiałem zająć się problemem spamu w komentarzach na blogu. Przesiadka na hCaptcha pomogła na dłuższy czas, ale pod koniec lipca zabezpieczenie przestało działać[1]. Chwilę po tym, jak pojawiły się pierwsze komentarze, które przeszły hCaptcha, ruszyła lawina. Może raczej lawinka, bo 1-2 spamy dziennie to niewiele. Tak czy inaczej, wygląda, albo że spamerzy, że spamerzy szybko się uczą, albo mają bazę, który blog jaką ma captchę[2], albo hCaptcha istotnie się pogorszyła, albo ilość prób wzrosła na tyle, że coś się zaczęło przebijać[3]. A może wręcz znaleziono sposób na jej omijanie? Tematyka i języki różne, bez ładu i składu. Jedyne co pamiętam, to że zaczęło się od Azji, konkretnie pierwsze spamy wysłane w tej serii do mojego WordPressa były po… wietnamsku.

Garść statystyk

Zamieściłem statystyki poprzednio, więc zrobię to i teraz. Pomiędzy 20.06.2021 a 23.07.2022 zupełny brak spamu. W okresie od 23.07.2022 do 08.11.2022 73 sztuki. W 108 dni średnio 0,67 spamu na dobę. OK, to nie 1-2 dziennie, ale nadal sporo.

CAPTCHA

Moją pierwszą reakcją było zwiększenie trudności w panelu hCaptcha. Z najniższej na średnią. Niestety, nie zauważyłem spodziewanego efektu. Rozważam jeszcze powrót do reCAPTCHA. Jeśli spamerzy faktycznie mają bazę z typem zabezpieczeń na danym blogu, to taka zmiana może nieco popsuć szyki. Niemniej, skoro kiedyś nie dawała rady, to czemu teraz miałaby pomóc? Inna opcja to zwiększenie trudności do maksimum. Tylko to utrudni też życie zwykłym czytelnikom, a tego nie chcę.

Blokowanie IP

Zauważyłem, że IP z których zamieszczany jest spam w komentarzach, są raczej wątpliwej reputacji. Zatem kolejnym krokiem, połączonym z migracją hostingu, było zablokowanie na iptables z wykorzystaniem ipset tych IP, które są listowane w wybranych listach projektu firehol. Nieco pomogło na spam, zdecydowanie nie całkowicie. Ale i tak gorąco polecam to rozwiązanie, bo ilość ruchu z tych IP jest całkiem spora[4]. Niczego pozytywnego ze strony botnetów, open proxy itp. wynalazków się nie spodziewam, więc czemu nie zablokować?

Wtyczki

Skoro wycinanie IP nie pomogło, to pora sięgnąć po broń ostateczną. Tu jest WordPress, tu się instaluje wtyczki! Wtyczek obiecujących rozwiązanie spamu w komentarzach jest dla WordPressa sporo.

Akismet

Ponieważ kolejny raz polecono Akismet w komentarzach wpisu, więc zacząłem od niego. Pamiętam, że kiedyś już się przymierzałem do tego rozwiązania i odrzuciłem je. Po pierwsze, wymaga założenia osobnego konta. To mógł być wtedy wystarczający powód do odrzucenia. Po drugie, Akismet jest płatny. Tzn. teoretycznie jest pay what you want, ale nie da się zapłacić $0, jeśli ma się jakiekolwiek reklamy na blogu. Zaś what you want to minimum $1 miesięcznie. Tak się składa, że na niektórych stronach mam reklamy. Przynoszą grosze, ale są, a zakładanie konta, podawanie karty kredytowej to trochę za dużo, żeby przetestować rozwiązanie. Poza tym, skończyło by się tak, że wyświetlam reklamy, aby zapłacić za wtyczkę blokującą spam. Za którą muszę płacić, bo mam reklamy.

Antispam Bee

Kolejna popularna wtyczka antyspamowa dla WordPressa to Antispam Bee. Jest darmowa, wygląda sensownie, ma sporo więc dostała szansę. Trochę zdziwiło mnie działanie. Po włączeniu chciałem przetestować, wysłałem komentarz i… bez zmian, trafił od razu do moderacji, bez żadnych oznaczeń. Aż zwątpiłem, czy wtyczka działa przed moderacją, czy po. Jednak pierwszy spam pokazał, że wtyczka działa. Przed moderacją, a wykryty spam już nie niepokoi moderatora. Gdybym nie włączył powiadomień mailem, to bym nie zauważył. Znaczy pełen automat. Potrzeba trochę czasu, by ocenić skuteczność, ale wygląda obiecująco.

[1] Być może ma to jakiś związek ze zmianą hostingu, która koreluje czasowo. Tylko to mogłoby tłumaczyć jedynie znalezienie bloga, nie działanie zabezpieczeń.
[2] Tylko wtedy szkoda, że chyba nie ma w tej bazie pola „ręczna moderacja komentarzy, odpuść sobie”.
[3] Już po napisaniu tego wpisu zrobiłem szybką analizę i faktycznie, z ruchu wytypowanego jako boty zamieszczające spam, 95% dostaje HTTP status code 400. Pozostałe 5% dostaje 200.
[4] Aktualnie korzystam z dwóch list: stopforumspam oraz blocklist.net.ua. Kompromis między ilością IP (ok. 300 tys.), a efektem. Może się zmieniać, bo dodanie kolejnej listy jest trywialne.