Raspberry Pi niemal read only

W końcu padła kolejna karta microSD. Tym razem jakaś chińszczyzna, kupiona wieki temu na Aliexpress. Działała długo. Nie pamiętam od kiedy, ale chyba parę lat. Znaczy się, problemy miała wcześniej, ale nie miałem czasu się tym zająć i jakoś działało. Chodzi oczywiście o Raspberry Pi robiące za router GSM.

O tym, że nie jest z nią dobrze wiedziałem. Przy instalacji nowych pakietów miała narowy i leciały jakieś błędy. Za pierwszym razem ograniczyłem zapisy na kartę – wyłączyłem bieda statystyki w postaci logowania ilości przesłanych danych. Mogłem wyłączyć więcej logów oraz swap, ale nie wpadłem na to. Zresztą, działało.

A teraz pewnego dnia zniknął internet, akurat gdy pracowałem. Oczywiście udostępniłem sobie net z komórki, ale zrobiłem szybką diagnostykę. W logach czysto, w dmesg czysto, uptime 240 dni. Reboot i… nadal nie działało. Za to chwilę po reboocie przy zwykłym działaniu pojawiły się błędy odczytu. Uznałem, że wina karty.

Chyba niesłusznie i była to po prostu awaria a2mobile, bo po przełożeniu modemu do innego komputera netu także nie było.

Tu mała dygresja odnośnie operatorów. Zmigrowałem z Aero2 na a2mobile i tak to sobie działa. Przy okazji – można odzyskać kaucję za kartę, którą pobierało Aero2. Nie trzeba odsyłać karty, nie trzeba podawać numeru ani wypełniać druku – wystarczy napisać email, tak jak to opisano na Pepper. W mniej niż tydzień pieniądze z depozytu miałem na koncie.

Tak w ogóle to widzę, że w Aero2 mają nowe pakiety i może niepotrzebnie rezygnowałem. Bo teraz w Aero2 dają 10 GB za 10 zł bez limitu prędkości. Z kolei obecne a2mobile nadal daje za 12,9 zł 5 GB bez limitu prędkości, kolejne 5 GB z limitem 3 Mbps (modem 3G, więc nie robi to dramatycznej różnicy i spokojnie da się działać), kolejne 5 z limitem 1 Mbps (no tu jest wolno już), a potem 512 kbps. W praktyce pewnie zwykle mieściłbym się w 10 GB, a lepiej dopłacić 10 zł za kolejny pakiet przy tych rzadkich okazjach, kiedy potrzeba będzie więcej transferu. Hmm…

No ale skoro karta ewidentnie pada, to pora na wymianę. Czasu mało, więc zamawiać nie będę, szybka wizyta w sklepie, kupiłem jakiś dziwny wynalazek 32GB za 20 zł. Karta microSD z napisem full HD na opakowaniu. Przy okazji zauważyłem, że bardzo stary Raspbian się tam ostał – jeszcze oparty na bullseye. Zastanawiałem się przez chwilę, czy nie instalować nowego Raspbiana (oparty na bookworm), ale o ile backup obrazu karty miałem, o tyle plików nie. Oczywiście mogłem podmontować i zgrać pliki, ale stwierdziłem, że więcej będzie roboty z szukaniem ich wszystkich, niż z aktualizacją Raspbiana.

No i w sumie miałem rację – aktualizacja była bezproblemowa. Przy okazji wyłączyłem logi, wyłączyłem swap, zrobiłem lekki tuning pamięci, ustawiając minimalną możliwą dla karty graficznej (16 MB zamiast domyślnych 64 MB). No i zobaczymy, ile podziała teraz. Oczywiście mam świeży backup, znowu w postaci obrazu karty.

Przy okazji, trafiłem na ciekawy opis, jak zrobić w Raspberry Pi kartę w trybie read only przy pomocy overlayFS. Spróbowałem i… niestety nie działa, choć raspi-config twierdzi, że przełączył. Nie tylko u mnie, widziałem podobne opisy na forach – na 64bit niby działa, na 32bit – nie. A moje RPi to 1B, więc nie mogę 64bit użyć. Na dokładniejszy debug nie starczyło już czasu, może następnym razem się uda…

Chargeback

Delegacja

Wszystko zaczęło się w połowie grudnia 2023 podczas delegacji z firmy. Hotel w Warszawie, znanej światowej sieci, nocleg zamówiła firma. Przy rejestracji na recepcji obsługiwała mnie osoba z dopiskiem stażysta. Czy tam praktykant. Zostałem poproszony o kartę płatniczą. Tłumaczę, że zamówienie przez firmę i moja prywatna karta do niczego potrzebna być nie powinna. Wizyta na zapleczu, zapewne konsultacja i… jednak karta płatnicza potrzebna. Do preautoryzacji. Nie chciało mi się walczyć, zresztą bywałem w tym hotelu wcześniej i było podobnie.

Ostatecznie więc dałem kartę. Co mi szkodzi blokada środków na dzień czy dwa? Teraz żałuję, że to zrobiłem. Trzeba było powiedzieć, że karty nie mam, pieniędzy nie mam, dowód osobisty to najwięcej co mogę zaoferować.

Deficyt

Parę dni po powrocie ze szkolenia spojrzałem w historię operacji w banku. A tam dwa obciążenia. 200 i 210 zł. Chyba tyle łącznie nocleg kosztuje. No ale święta za pasem, zapewne zaraz pójdzie zwrot, pomyślałem.

Nic bardziej mylnego. I święta minęły, i Sylwester, a zwrotu środków ani widu, ani słychu. Dopytałem kolegę, który był ze mną na delegacji i też dał kartę do preautoryzacji, tyle, że na innym stanowisku. On zwrot już dostał. Czyli nie jest tak, że mój pracodawca spóźnia się z opłaceniem faktury czy coś w ten deseń.

Hotel po raz pierwszy

Stwierdziłem, że zadzwonię do hotelu. Odebrała recepcja, po wysłuchaniu przeprosili za sytuację i przełączyli do księgowości. Tam sprawdzono sytuację i usłyszałem już zlecam zwrot. Podziękowałem i się rozłączyłem. Pomyłka może się zdarzyć każdemu, prawda?

Hotel po raz drugi

Odczekałem dłuższy okres czasu, sprawdziłem i… okazało się, że w historii konta nadal widać tylko obciążenie. Uznania ani widu, ani słychu. Zadzwoniłem ponownie do hotelu. Usłyszałem, że w systemie jest zlecony zwrot. Poprosiłem o jakieś potwierdzenie i wkrótce dostałem mailem dwa PDFy. Tyle, że nie bankowe z potwierdzeniem przelewu, jak się spodziewałem, tylko… potwierdzenia dokonania preautoryzacji. Z systemu hotelu.

Tym razem już nie dzwoniłem, tylko odpisałem na pytanie zawarte w mailu. Że owszem, mail dotarł, ale zawartość jakby pozostawia wiele do życzenia. Szybko otrzymałem kolejne potwierdzenie. Tym razem zwrotu. Ale nie w formie PDF, tylko… screenshota. Oczywiście nadal z wewnętrznego systemu hotelu. Powstrzymałem się i nie napisałem, ile czasu zajmuje mi zrobienie czegoś takiego w dowolnym programie graficznym.

Bank po raz pierwszy

Dla odmiany postanowiłem skontaktować się z bankiem. Po zweryfikowaniu mnie, sympatyczny pan z pomocy klienta stwierdził, że on w historii transakcji widzi tylko obciążenie, a uznania nie. Ucieszyłem się, że widzimy to samo. Człowiek, który mnie rozumie, znaczy.

Niestety, stwierdził, że w takim razie bank nic nie może zrobić i mam się kontaktować z hotelem. I tu przypomniałem sobie, jak to ludzie zachwalali płatność kartą bo jest chargeback, który chroni klienta, jest szybki i bezproblemowy. Gdy wspomniałem o tym, że chcę skorzystać, pan z obsługi klienta wyraźnie się ożywił i ucieszył. Powiedział, że oczywiście, nie ma problemu. I już wysyła papiery.

Papiery wypełniłem, pokorespondowałem także mailowo z bankiem, głównie w celu przesłania potwierdzeń, które otrzymałem z hotelu. W pewnym momencie niespodziewanie dostałem SMSem informację, że o wynikach postępowania zostanę poinformowany listem tradycyjnym. Cytuję odpowiedz wyslemy na adres korespondencyjny: ul. XXX. Swoje dane mozesz zmienic w bankowosci online. I że rozpatrywanie reklamacji może potrwać do 15 dni. Roboczych. Wot tiechnika! Nie drążyłem, bo nie znam regulacji operatorów kartowych.

Bank po raz drugi

Termin się zbliżył, sprawa z gatunku oczywistych: ja twierdzę, że kasa pobrana, hotel twierdzi, że była pobrana, ale oddali. Ja, że kasy nie dostałem. Dzwonię do banku. Sympatyczna pani z obsługi klienta informuje, że zaszła pomyłka, i że 15 dni roboczych to reklamacje dotyczące płatności, a to do 30 dni. Roboczych. Obiecuję uzbroić się w cierpliwość.

Przy okazji pytam, czy mogę zmienić formę korespondencji z listu tradycyjnego na maila. Bo podobno na życzenie klienta może być mail. No nie mogę, najwyraźniej klient może mieć takie życzenia tylko na początku reklamacji. Mimo, że złożenie reklamacji i dosyłanie szczegółów było mailem.

Ale jeszcze tego samego dnia dostaję odpowiedź na reklamację. Mailem! Z rozpatrzeniem mojej reklamacji. Negatywnym. Przydługi wywód o tym, że preautoryzacje były, ale zostały zwrócone. Zresztą są zwracane automagicznie po 10 dniach, ale tu jest płatność na rzecz hotelu. Brak podstaw do chargebacku, znaczy.

Cóż, widzę to nieco inaczej: teraz to dopiero jest podstawa do chargebacku! Bo ja tej płatności na rzecz hotelu ani nie robiłem, ani nie zgadzałem się na nią! Za nocleg miał płacić pracodawca.

Hotel po raz trzeci

Zanim jednak odpisałem do banku, postanowiłem zadzwonić po raz kolejny do hotelu i dowiedzieć się, za co ta płatność. Znowu księgowość, znowu inna sympatyczna osoba. Tłumaczę w czym problem i pytam, za co ta płatność niby. Ano za nocleg. Na co mówię, że przecież za nocleg płaciła firma. Ojej, to zaszła pomyłka! Mieli obciążyć pośrednika rezerwacji hotelowych, obciążyli mnie. I już zwraca pieniądze. Za parę dni powinny być.

Finał

Dziś, po kilku dniach od ostatniej rozmowy, dostałem zwrot środków. Przygoda skończyła się w marcu 2024. Znaczy trwało to wszystko dokładnie kwartał. Więc jeśli ktoś planuje zachwalać chargeback jako dobre zabezpieczenie, przyjazne klientowi i twierdzić, że płatności kartą są bezpieczne, to proponuję się jednak wstrzymać. Bo może mi się ulać.

Dziś dostałem też ankietę satysfakcji z reklamacji z banku. Nie, nie cisnąłem w niej. To sucha ankieta. Czas odpowiedzi przydługi, kontakt kilkukrotny, rozwiązanie niezgodne z oczekiwaniem. Ale OK, swoje zrobili i sprawdzili. Szkoda tylko, że nie dostałem kluczowej informacji, czyli że nie chodzi o preautoryzację, bo te zwracane są w ciągu 10 dni, od razu. Bo pewnie co innego byłoby w reklamacji. A może i nie byłaby potrzebna? NPS 4, bo wolno, bez sensu, dookoła i nie mam poczucia, że bank jest po stronie klienta. Gdyby komuś serio zależało na poprawie, pewnie więcej wyciągnąłby z tego wpisu.

Na list tradycyjny z zapowiedzianym rozpatrzeniem reklamacji nadal czekam. Coś mi mówi, że się nie doczekam. Może to i lepiej – szkoda papieru.

Przypowieść o klawiaturze

Pewnego dnia dwóch znajomych przechodziło koło galerii handlowej. Jeden rzekł „chcę kupić klawiaturę Microsoft, mam wybrany model, ale chciałem pomacać przed zakupem, tu jest salon Komputronika, wjedźmy”. I weszli.

Klawiatura była dostępna. Ten, który chciał kupić spojrzał na cenę, a dziewięćdziesiąt i dziewięć złotych ona wynosiła. Ucieszył się, gdyż miał przy sobie kartę płatniczą. Poprosił więc sprzedawcę o możliwość obejrzenia. Sprzedawca przyniósł klawiaturę. Klawiatura została pomacana i entuzjazm wzbudziła.

„OK, to poproszę tę klawiaturę” rzekł wyciągając kartę. „Sto i dziewięć złotych” powiedział sprzedawca. „Ale jak to? Przecież jest napisane, że cena wynosi dziewięćdziesiąt i dziewięć złotych?” zdziwił się kupujący. „Jest też napisane, że w przypadku płatności kartą pobieramy opłatę dodatkową wynoszącą dziesięć złotych” odrzekł sprzedawca, wskazując stosowną informację.

Kupujący zasępił się, bowiem gotówki nie posiadał, a dopłacanie za możliwość płatności kartą nie w smak mu było. Jego towarzysz powiedział „jesteśmy w galerii, kilkanaście metrów dalej jest bankomat, wypłać i wrócimy”. I wyszli.

Ten który miał kupować, coraz bardziej był zirytowany sytuacją. „W sumie jak już pomacałem i wiem, że pasuje, to mogę kupić gdziekolwiek, choćby przez internet” rzekł. „To prawda” odrzekł jego towarzysz. „A w ogóle to piętro wyżej jest market RTV, może tam zajrzymy?” dodał. I poszli do marketu.

W markecie były klawiatury. Także poszukiwany model. „Tylko czy tu można płacić kartą?” zastanawiał się ten, który chciał kupić. „Oczywiście, tu zapłacisz czym tylko chcesz” odparł towarzysz. Wzięli więc klawiaturę i poszli do kasy. I kupił klawiaturę. I kartą zapłacił. Osiemdziesiąt i dziewięć złotych. Albowiem w tym sklepie nie tylko prowizji za płatność kartą nie było, ale i sama klawiatura tańsza była.

Disclaimer: Historia jest prawdziwa; wydarzyła się dobrych kilka lat temu w Poznaniu w Galerii Malta. Dialogi i ceny z pamięci, rząd wielkości zachowany, choć pewnie nie są to dokładne wartości. Inspirowane komentarzami pod wpisem o promocji w x-kom.pl.