Lampiony – dzień później.

Wczoraj w Poznaniu były puszczane lampiony. Wygląda to przepięknie, przynajmniej w trakcie puszczania, jak widać w powyższym linku. Niestety, what goes up, must come down. I już następnego dnia możemy podziwiać takie „piękne” obrazki w miejscu puszczania lampionów:

Śmieci - most Rocha.

Źródło: fot. własna.

Śmieci most Rocha.

Źródło: fot. własna.

Wygląda, że lampiony spadały w okolicach Malty, bo leżała ich tam cała masa, niektóre nawet w uczęszczanych miejscach, na środku stosunkowo ruchliwych ulic.

Lampion na ulicy.

Źródło: fot. własna.

Te wyżej to godziny poranne, okolice dziewiątej. Później było lepiej, ale nadal widoczne były pozostałości:

Lampiony - śmieci.

Źródło: fot. własna.

Ostatnie zdjęcie to znowu okolice Malty, tym razem lekko na uboczu, okolice godziny osiemnastej, za płotem widoczna posesja prywatna. Dawno takiego syfu nie widziałem na mieście (OK, przyznaję, że w trakcie rozgrywanych podczas Euro 2012 spotkań nie było mnie w mieście).

Ciekawostka – wygląda, że rozrzut spadania lampionów był dość niewielki. Tym łatwiej było wysłać ekipę sprzątającą…

Urlop.

Tradycyjnie urlop spędzony offline, przynajmniej jeśli chodzi o komputer. No, nie licząc jednego włączenia – zabranego awaryjnie, jakby coś w pracy wybuchło – laptopa, żeby zapłacić rachunki (tak to jest, jak się zapomni przed urlopem przelewy ustawić). I nie licząc klikania z komórki – bardziej tylko odczyt, ale nie do końca.

Pogoda generalnie dopisała. Tak naprawdę zimno było tylko pierwszego dnia i głównie za sprawą zimnego wiatru, potem już całkiem znośnie. Deszcz oczywiście też był, ale całkiem miło jest popatrzeć sobie na porządną ulewę. Szczególnie, jeśli jest ona wieczorem, siedzi się z suchego domku, a w dzień znowu świeci słońce.

Dopisały zwierzęta. Na środku ścieżki w lesie spotkaliśmy małego węża – prawdopodobnie żmiję. Długość ok. 10-15 cm, wyraźnie zarysowana głowa, brązowy. Na grzbiecie chyba cieniutka kreska (ale nie zygzak), z dwoma czy trzema odejściami na bok. Mam zdjęcie i film, ale pewnie nic nie będzie widać, bo z telefonu.

Poza tym były tradycyjnie biedronki, stonki, trzmiele, z daleka szerszenie (tych to mogłoby nie być, a chyba jakaś plaga w tym roku, bo w Szczecinie koło domu też widziałem), ślimaki. Z nowych zwierząt: winniczki, stonogi(?), chrabąszcze majowe (sztuk dwa, z czego jeden uratowany z dzioba wróbla) i najzupełniej żywy małż (chyba rogowiec bałtycki).

Skoro o ptakach mowa, to w Dziwnowie mewa planowała zamach przy użyciu łba ryby. Szczęśliwie spudłowała o kilka metrów, ale huk łba spadającego na piasek był przyzwoity.

Jeszcze wcześniej, po drodze nad morze, wypad na imprezę do domku w lesie. Tak sobie myślę, że nie byłoby złą opcją mieszkać na stałe gdzieś za miastem. Tylko dojazd do miasta do pracy, szkoły itp. to masakra, z wielu względów. Ech…

Prąd do budzika za darmo.

W budziku[1] wysiadła bateria. Zwykła bateria R14. Można kupić kolejną baterię i mieć spokój na rok czy dwa, a można pokombinować. Mam w domu trochę akumulatorów R6 (AKA AA), więc wpadłem na szatański – jak mi się wydawało – pomysł użycia akumulatora AA jako zamiennika.

Okazało się, że pomysł miałem dobry, bo jeśli chodzi o długość, to R14 i R6 są dokładnie takie same. Ale okazuje się, że nie jestem pierwszą osobą, która na to wpadła i nie trzeba wcale robić przejściówki pogrubiającej typu DIY (w planie był papier i taśma klejąca), bo za grosze dostępne są gotowe adaptery.

Pozostają dwie sprawy. Różnica napięcia 1,2V w akumulatorach vs. 1,5V w zwykłych bateriach. Nie do końca pomijalne, bo niektóre sprzęty czują różnicę (na różne sposoby, do „nie działa” do np. sygnalizowania rozładowania baterii). Okazuje się, że zegarek działa.

Sprawa druga, to pojemność. R14 nie są grubsze tak po prostu. Mają też większą pojemność, czyli starczają na dłużej, niż R6. Wg wiki, baterie R14 to od 8000 mAh w przypadku baterii alkalicznych, przez 6000 mAh w przypadku akumulatorów NiMH do 3800 mAh w przypadku zwykłych cynkowo-węglowych. Biorąc pod uwagę, że używałem zwykłych, a planuję użyć akumulatorów R6 o pojemności ok. 2000 mAh[2], spodziewać się mogę ok. 50% czasu korzystania, co w zupełności wystarczy.

Na deser jeszcze jedna sprawa. Wszystko jest interesujące tym bardziej, że akumulatory AA (3 sztuki) są używane w lampce z panelem słonecznym Sunnan (sekcja lampki Sunnan z IKEA). Co znaczy, że można je w takiej lampce w stosunkowo prosty i w miarę elegancki sposób[3] ładować za darmo, bez użycia prądu z sieci. Czyli kolejny krok bliżej niezależności energetycznej (taki mój konik, ekonomicznie to specjalnie sensu nie ma, póki co).

Umieszczenie tymczasowej baterii bez stosownej przejściówki okazało się nietrywialne, ale wykonalne. Budzik działa. Dam mu parę dni, żeby sprawdzić czy nie ma ewidentnych niedokładności i – jeśli będzie OK – kupuję przejściówkę i dedykowany akumulator (pewnie komplet od razu).

[1] Casio TQ 313. Aktualnie pełniącym rolę zwykłego zegarka. Jeśli chodzi o budziki, byłem bardzo wybredny i używałem tylko Casio. Powód był prosty – moje budziki musiały być na baterię, wskazówkowe i bardzo ciche. Był więc mniejszy, czyli Casio TQ 110 i większy, czyli Casio TQ 313 (jakoś nie widzę możliwości kupna w sieci, ani na stronie Casio, jeśli wycofany to wielka szkoda). Dość drogie, ale warto – działają latami, są dokładne. Teraz budzik mam w komórce, ale to zupełnie inna historia.

[2] Wiem, są akumulatory R6 o większej pojemności, nawet 2700 mAh, ale od dłuższego czasu korzystam tylko z ogniw nowej generacji, nie tracących szybko pojemności (np. Sanyo Eneloop), a te mają zwykle niższą pojemność od tradycyjnych. Lub są nieprzyzwoicie drogie, w przypadku wariantu znacznie większego od 2000 mAh.

[3] Elegancki optycznie. Rozwiązanie zastosowane w tej lampce jest bardzo prymitywne, jeśli chodzi o regulację napięcia i kontrolę ładowania. Tzn. w zasadzie brak czegokolwiek.

UPDATE: Ostatecznie korzystałem z Sanyo Eneloop 1900 mAh. Budzik przestał działać jakieś 2-3 tygodnie temu, co oznacza, że bateria wystarczyła na jakieś 2,5 roku pracy. Lepiej niż dobrze. 🙂