Majówka

Dziwna to majówka i dziwny urlop. Jedno i drugie poszatkowane i pracowite. Pierwszą i najważniejszą rzeczą do załatwienia była – jak zwykle spóźniona – zmiana opon na letnie. Spojrzałem na felgi od zimówek i stwierdziłem, że warto je odświeżyć, bo trochę ruda zaczyna wychodzić. A skoro zakładam letnie, to najpierw letnie. Poszedłem na łatwiznę – spray czarny matowy, wyklejenie boku opony taśmą malarską, przetarcie drucianą szczotką i papierem ściernym. Jest powiedzenie, że gdy masz młotek, wszystko wygląda jak gwóźdź. Zmieniłbym na gdy masz spray, wszystko wygląda jak wymagające malowania. Faktem jest, że sprayem maluje się bardzo fajnie – łatwo i szybko. Niestety, przygotowanie felg zajmuje dłuższą chwilę. I oczywiście na jedną stronę z kół letnich zabrakło mi spray, a jak pojechałem dokupić w niedzielę, to okazało się, że sklep już zamknięty, więc w sumie zeszło znacznie dłużej, niż planowałem, więc odświeżone zostały tylko letnie. Zimówki i zapas muszą dłuższą chwilę poczekać.

Potem musiałem wrócić – tym razem pociągiem – do Poznania. Jedna sprawa do załatwienia, ale głównym powodem było złożenie PITa. Również tradycyjnie w ostatni dzień. Powody składania na papierze są różne – coś mi świta, że pod Linuksem nie szło to łatwo, trzeba mieć jakieś dodatkowe dane z poprzednich lat, a jakieś dziwne dodatki ostatnio jeszcze musiałem rozliczać. Głównie jednak chodzi o to, że papierowe mam przećwiczone, a nie chce mi się kombinować w ostatni dzień z nowym sposobem.

Oczywiście mogłem wysłać PIT pocztą, ale była jeszcze sprawa na miejscu, a stwierdziłem, że w pociągu sobie poczytam. Faktyczni, nadrobiłem lekturę i mam nadzieję, że wciągnę się z powrotem do czytania książek bo – wstyd się przyznać – to pierwsza przeczytana „moja” książka w tym roku. Nieco zasługa tego, że łapię się za cegły, niektóre nie podpasowują, a nie lubię brać się za kolejną książkę mając nieprzeczytaną inną.

Załatwiwszy temat opon, stwierdziłem, że zrobię lepszą składankę z muzą do auta. Do tej pory używałem uszkodzonej karty pochodzącej z Raspberry Pi (całkiem dobrze sobie radziła, ale w sumie nic dziwnego, to tylko odczyt, a uszkodzony jest IIRC konkretny fragment). Niestety, okazało się, że nowe utwory nie wejdą. Nie wiem czy to zaleta mtp[1], czy łapały się w uszkodzony obszar. Może kiedyś pobawię się w diagnostykę (ciekawe czy radio poradzi sobie z dwiema partycjami?), teraz po prostu pojechałem do sklepu i kupiłem nową. Oraz żarówkę do świateł pozycyjnych, w końcu. TBH wymieniłbym już dawno oryginalne W5W na stosowne LEDy, ale podobnoż się czepiają na przeglądach. Nie wiem czemu, w końcu i tak to praktycznie nie świeci, więc wolałbym, żeby przynajmniej prądu nie brało, przy zbliżonej jasności.

Tak naprawdę kupiłem dwie karty. Druga wylądowała w Raspberry Pi robiącym za router GSM. Tu słowo o stabilności Linuksa i rozwiązań chałupniczych (rpi + modem USB + hub USB), bo miałem niedawno okazję na ten temat rozmawiać. Albo raczej jeden uptime:

08:32:00 up 287 days, 18:42, 1 user, load average: 0.06, 0.08, 0.08

Głównym zasłużonym jest tu… prąd, bo router działa bez UPSa…

Kartę wymieniłem, bo chciałem zrobić upgrade Raspbiana – lada moment Debian Jessie przestanie być wspierany, a używany Raspbian właśnie na nim bazował. Poszedłem na łatwiznę i po prostu wrzuciłem najnowszy image,  bazujący na Stretch, dograłem brakujące pakiety i wrzuciłem kluczowe pliki z konfiguracją. Jestem nieco zaniepokojony, że taka rzeźba na szybko zaczyna mi wychodzić. Chyba muszę to na Githuba wrzucić. I może jakieś ansible do kompletu? W sumie rozjechała się tylko jedna rzecz – wyciąganie IP z interfejsu w jednym skrypcie. I tylko dlatego, że ifconfig zmienił format, więc automatyzacja i tak nic by tu nie pomogła…

Poza tym, sporo działki. Trochę pomogłem rodzicom na działce, trochę odpocząłem. Generalnie raczej pracowicie, choć i tak wielu rzeczy nie udało się zrobić, jak np. porządków z przekierowaniem ruchu ze starego bloga. Ale to może jeszcze w weekend ogarnę.

[1] Korzystałem z telefonu, bo okazało się, że nie bardzo mam czytnik kart micro SD – muszę kupić jakiś tani badziew i niech leży na takie okazje, bo wyciąganie modemu USB to nie jest to, co tygrysy lubią najbardziej.

Switchover

Stało się, stało się, to co miało się stać

troszeczkę nieplanowo, noż…

Planowałem najpierw przenieść blog o BKS, poćwiczyć przepięcie ruchu i dopiero wziąć się za ten. Ponieważ z czasem i motywacją było słabo, parę wpisów chodziło mi po głowie, a pisać nie było gdzie, poszedłem na łatwiznę. Stwierdziłem, że albo przeniosę teraz i dopieszczę później, albo nigdy tego nie zrobię. Zatem blog został zamrożony i przeniesiony w nowe miejsce dla Pomiędzy Bitami.

Poszedłem na łatwiznę i przeniosłem się z Blox na WordPressa. Jednak. Z rzeczy związanych z migracją – na razie zmieniłem licencję, za moment pojawi się info we wpisach skąd pochodzą. W najbliższym czasie zmienię źródło feeda RSS (jeśli ktoś czyta via RSS i nie korzysta jeszcze z RSS w wersji opartej o Feedburner, to polecam przepięcie się) i linki z ważniejszych miejsc.

TBH rozważałem mirror statyczny i zaczęcie pisania od nowa, po prostu, ale ostatecznie wykonałem eksport. Wpisy są wszystkie, komentarze być może nie, stron nie ma, bo ani nie mam na to skryptu, ani nie chcę przenosić wszystkiego – przydadzą się tam gruntowne porządki, zresztą to proste copy & paste…

Stoi to wszystko na niezbyt fortunnej lokalizacji, bo arubacloud w czeskim DC szybkością sieci nie grzeszy, ale i tak jest sporo lżej i szybciej, niż na Blox, mimo możliwie tych samych ustawień.

GTtmetrix - blox.pl

GTmetrix - zakr.es

OK, dla jasności, tu są jakieś drobiazgi, których nie ma (przynajmniej na razie) w nowym miejscu, typu LinkWithin itp. ale nie robią one takiej różnicy. No i gdyby było więcej grafik, to wynik wyglądałby gorzej, ale to już kwestia wspomnianej sieci w czeskim DC.

Oczywiście wszystko lata bezpiecznie i wydajnie po SSL i HTTP/2 i mam możliwość pełnej kontroli nad tym, co się dzieje.

Blox pożegnał mnie w stylu, w jakim go zapamiętam – wyłączyłem możliwość komentowania na blogach, zapisałem ustawienia i co? Po napisaniu tego wpisu, czyli kilkanaście minut później, nadal mogłem dodać testowy komentarz.

(Not so) fun fact: uciekłem z Joggera z powodu cenzury i autorytaryzmu administratorów. Doczekałem się cenzury i autorytaryzmu ze strony Agory (ale o tym to już w nowym miejscu więcej napiszę).

UPDATE: Wygląda na to, że ustawienie dot. komentarzy działa wyłącznie dla nowych wpisów, w starych nie ma możliwości wyłączenia możliwości komentowania (pewnie można uprzykrzać życie przy pomocy zepsutej CAPTCHA i moderowania, zamierzam, ale później, może się coś jeszcze przeładuje). Wot usability!

Aktualizacja Androida

Na wstępie uprzedzam – to nie poradnik, to marudnik. Z uwagi na drastyczne sceny nie polecam lektury ludziom o słabych nerwach.

Zaczęło się od tego, że zaczęło ginąć miejsce w telefonie. Wyglądało to nieco podobnie jak w przypadku opisanym kiedyś – zajęta niby połowa miejsca, a niczego zainstalować nie sposób. Poza tym, niedawno ukazała się aktualizacja Androida, którą spróbowałem zainstalować. Dotychczas przebiegało to bezproblemowo z poziomu telefonu, tym razem jednak aktualizację pobrał, zaczął rozpakowywać i… zdechł w trakcie. Prawdopodobnie na skutek skończenia się miejsca w trakcie aktualizacji, bo przecież sprawdzenie ilości wolnego miejsca, ze stosownym zapasem przed rozpoczęciem aktualizacji to trudna sprawa jest.

Byłem pewien, że zdechł całkiem, ale nie – uruchomił się w zgrabnym trybie wyglądającym miło i przyjaźnie – zupełnie jak konsola Linuksa. Z miejsca mi się spodobało. Sprawdziłem integralność instalacji (failed), mimo ostrzeżeń uruchomiłem normalnie i… wszystko działało, tylko w starej wersji. Zwolniłem znacznie więcej miejsca i spróbowałem jeszcze parę razy. Z tym samym skutkiem, więc może jednak nie o miejsce chodziło? Zapomniałem o sprawie na parę tygodni.

System pozwala na aktualizację na kilka sposobów. Pierwszy, z którego korzystałem, to pobranie aktualizacji z sieci. Drugi, to umieszczenie aktualizacji na karcie SD i wybranie odpowiedniej opcji. Tyle, że tryby działania karty są dwa, mocno rozłączne i związane z formatowaniem karty. Pierwszy, to zwykła karta do przenoszenia zdjęć, drugi, to pamięć wewnętrzna. Oczywiście, żeby zrobić aktualizację Andoroida w tym trybie, karta musi być w trybie zwykłej karty SD, a ja miałem w trybie pamięci wewnętrznej. Zresztą, gwoździem do trumny dla tej opcji okazał się problem ze znalezieniem na stronie producenta aktualizacji do umieszczenia jej na karcie.

Z uwagi na problemy z integralnością instalacji i podejrzeniem uszkodzenia systemu plików, zacząłem rozważać pełen reinstall systemu, zamiast aktualizacji, która w ww. przypadku niekoniecznie musiała się udać. Co prawda na stronie producenta nie widziałem pełnych wersji do instalacji, ale stwierdziłem, że w sumie goły Android to nawet lepsza opcja może być. Zacząłem szukać wersji waniliowej albo jakiegoś CyanogenMod.

I tu zaczyna się horror show. Jakieś pliki wrzucone w jakieś miejsca, przez jakieś skracacze linków. Autor nieznany, treść niepodpisana cyfrowo. GPG jest przecież takie trudne, a malware’u dołożyć nie sposób. Do tego dziwne rozczłonkowanie i po modelach telefonów (pół biedy, jeśli oznaczenie jest dokładnie to samo), i po plikach. Totalne puzzle.

Dla pewności sprawdziłem jeszcze raz stronę producenta, czy aby nie przegapiłem gdzieś obrazu czy czegoś w ten deseń. No jednak nie. Postanowiłem zatem uznać wyższość Windows i skorzystać z aplikacji do aktualizacji dostarczanej przez producenta. Instalacja bez problemu, ale po podłączeniu telefonu system… zapragnął sterownika. W trakcie instalacji „się przerwało” i musiałem odczynić jakiś cyrk, żeby ponownie go wykrył. Oczywiście logów czy sensownych komunikatów brak.

Po wykryciu telefonu i instalacji sterowników pozostało już tylko wybranie modelu (nie żeby przed chwilą nie był wykryty, prawda?) i zaczął się pobierać system. A potem zaczął się wgrywać na telefon. Radosny komunikat na ekranie głosił, że gdyby rozłączył się w trakcie, to należy wyjąć z niego baterię i podłączyć ponownie. Chyba nie do końca umiem korzystać z Windows, bo za nic nie potrafiłem stwierdzić czy jest podłączony, czy nie. Możliwe, że nie dość uważnie wpatrywałem się w diodę dysku czy wsłuchiwałem w szum wentylatora. W każdym razie po kilkunastu minutach bez postępu stwierdziłem, że chyba nastąpiło rozłączenie. Oczywiście logów czy jasnego komunikatu na ekranie nie ma, bo po co?

Słusznie stwierdziłem! Wyjąłem baterię podłączyłem ponownie i… cały proces zaczął się od początku. No dobrze chociaż, że wykrył pobrany już plik. Tym razem flashowanie dotarło do szczęśliwego finału. Restart telefonu i… Zamiast wersji najnowszej, jest ta, którą miałem wcześniej. Ale system czysty, więc połączyłem się z siecią WiFi i tym razem aktualizacja Androida do naprawdę najnowszej dostępnej wersji przebiegła już bez problemu.

Cel został osiągnięty. W jedyne dwie godziny. Czy tam dwie i pół.