Tag: sprzęt

Opublikowane w

Raspberry Pi uruchomione (testowo)

Pisałem, że nie kupię Raspberry Pi, więc jak uruchomione? Ano nie kupiłem, ale mam. Dostawali je wszyscy uczestnicy konferencji Atmosphere. Skoro leży i się kurzy, to warto przynajmniej spróbować uruchomić. Tym bardziej, że lubię maszynki z ARM i lubię Linuksa.

W związku z rozgardiaszem okołoprzeprowadzkowym, leżało i czekało znacznie dłużej, niż wypada. A to nie chciało mi się bawić na starym lokum, a to zaginęło gdzieś w kartonach, a to ważniejsze rzeczy do zrobienia. W końcu zdecydowałem się i kupiłem zasilanie (hub USB Unitek Y-206P – goły zasilacz kosztuje podobnie, a więcej portów USB i tak się przyda) i przymierzyłem obudowę z papieru (nie zdecyduję się, może ew. z grubszego kartonu spróbuję jeszcze; ciekawa lista obudów różnej maści dla Raspberry Pi jest tutaj). Okazało się, że wszystko fajnie, ale brakuje mi kabla USB oraz… karty SD. Chociaż jakieś microSD przecież kupiłem, specjalnie do Raspberry Pi, na wakacjach!

W końcu zebrałem się do szybkiego uruchomienia, pożyczyłem kabel od telefonu (ave standaryzacja!), a karta mikroSD i przejściówka się znalazły. Oczywiście karta inna, niż kupiona, ale mniejsza z tym.

Raspberry Pi

Źródło: http://blogs.it.ox.ac.uk/nexus/2012/03/09/raspberry-pi/

Jako dystrybucję wybrałem Raspbiana. W końcu dedykowany dla RPi i oparty na Debianie. Wiele złego mógłbym o nim napisać[1], ale pokrótce: dają obrazy na kartę min. 4GB, co uważam za grube nieporozumienie, bo podstawowy system spokojnie powinien wejść na 1 GB, a na ciut większą kartę to z luzami. Kolejna sprawa: domyślne IP i logowanie do systemu. Może jestem ślepy, ale nie znalazłem danych do logowania podczas lektury instrukcji[2]. W FAQ też nie. Dla pamięci: użytkownik pi, hasło raspberry, a Raspberry Pi z zainstalowanym Raspbianem pobiera domyślnie adres IP z DHCP. Kolejne drobiazgi: w /etc/fstab # a swapfile is not a swap partition, so no using swapon|off from here on, use  dphys-swapfile swap[on|off]  for that, po czym okazało się, że /sbin/dphys-swapfile: POSIX shell script, ASCII text executable. Nie przepadam za taką automatyzacją.

W każdym razie uruchomiłem, wygląda, że działa. Hub USB Unitek Y-206P daje radę z RPi (tylko jedno połączenie z portu USB w hubie do gniazda z zasilaniem Raspberry Pi). W sumie śmieszna konstrukcja, ale ktoś polecał do RPi. Maleństwo w metalowej obudowie, z badziewnym srebrzeniem. Zasilacz 2A, ale na całego huba. Nie sprawdzałem multimetrem, ale czuję, że olewa standardy i daje ile może na poszczególne porty. W sumie o to chodziło. 😉

Potem wszedłem na kanał IRC dedykowany Raspbianowi, by zgłosić bugi i… zaczął się hardcore. Ale o tym to już innym razem napiszę.

[1] I napiszę niebawem, bo poziom porażki zasługuje na oddzielny wpis.

[2] Jestem ślepy, przy pobieraniu obrazu dane do logowania są podane. Spodziewałbym się jednak tego typu informacji raczej w FAQ i/lub release notes. A najbardziej w README.

UPDATE: Okazuje się, że nie tylko dają obraz dla SD o wielkości 4 GB, z włączonym domyślnie swapem, ale ext4 przychodzi z włączonym journalingiem. Na obrazie dedykowanym dla nośnika flash. Z rozmowy na IRC – won’t fix, it’s not a bug, it’s a feature. I ma chronić przed uszkodzeniami systemu plików przy zanikach zasilania. Trochę mi słabo.

Opublikowane w

Klawiatura do tableta

Nie pamiętam na którym blogu znalazłem informację, że tablet z etui z klawiaturą to jest to, ale zwróciłem uwagę, że tak naprawdę najbardziej drażni mnie brak klawiatury. O ile przy przeglądaniu sieci nie ma to znaczenia, o tyle nie wyobrażam sobie pisania komentarza dłuższego niż jedno czy dwa zdania bez niej. Podobnie cokolwiek na SSH – nie podejmuję się klikać bez fizycznych klawiszy.

Popatrzyłem i wyszło, że etui z klawiaturą kosztuje z 30 zł, a dodatkowo, poza klawiaturą jest etui, które trochę chroni tablet (mniej istotne) i pozwala na jego lepsze ułożenie na kolanach (bardziej istotne) czy postawienie tabletu na biurku – całkiem ciekawe i wygodne – patrzenie się w leżący na płask tablet to nie jest to, co tygrysy lubią najbardziej.

Nie mam złudzeń co do jakości wytworu za 30 zł, ale stwierdziłem, że na początek się nada. Tym bardziej, że klawiatura 7″ budzi moje wspomnienia z korzystania ze służbowego netbooka i prawie wymiarowej klawiatury. Nie są to dobre wspomnienia. Nadal jednak lepsze to, niż klikanie na klawiaturze ekranowej czy mówienie do tabletu, które podobno działa całkiem nieźle, ale rodzina gotowa pomyśleć, że całkiem mi odbiło z wiekiem. Więc kupiłem, model AK207,  jak na zdjęciu poniżej (źródło aukcja Allegro na której kupiłem, nie linkuję, bo zaraz zniknie i tak, a w to, że wystawiający jest autorem zdjęć jakoś nie wierzę).

Etui z klawiaturą do tableta

Po otworzeniu przesyłki pierwszy WTF – pełnowymiarowe gniazdo USB. Takiego to w tablecie nie mam. Ale przypomniałem sobie o jakichś dodatkowych kabelkach, które leżą w pudełku. Bingo. Kabelek ma potrzebną dziurkę, a klawiatura działa.

I tu drugi WTF. Nie ma – obecnego w cywilizowanych wytworach klawiaturopodobnych z którymi miałem do czynienia do tej pory – klawisza Alt po prawej stronie spacji. Co więcej, nie znalazłem informacji, jak wprowadzać polskie znaki. Mój Android (4.x od myTab) dla urządzenia fizycznego oferuje wiele egzotycznych układów klawiatury, ale nie ma wśród nich języka polskiego.

Zapowiada się albo pisanie po polskawemu, albo zabawa z dokumentacją, albo poszukiwanie aplikacji (będzie się trzeba w Play zarejestrować…), czyli fun na kółkach (liczę, że coś podpowiecie). I pomyśleć, że w Linuksie w najgorszym razie musiałbym wyedytować plik tekstowy. No ale Android jest łatwy i przyjazny. 😉

Opublikowane w

Zawieszanie w wykonaniu Androida.

Gdy poprzednio pisałem o Androidzie na tablecie nie byłem zachwycony. Jestem parę miesięcy używania później i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że to nie to. Zdecydowaną większość rzeczy wolę robić jednak na komputerze przenośnym. Jakość konsumpcji treści, tj. czytania tekstów również niczego nie urywa. Komórka jednak dużo mniejsza, lżejsza i wygodniejsza w trzymaniu. Ale parę zastosowań się znalazł.

Ostatnio miałem przygodę. Zwykle jak nie korzystam z tabletu, to po prostu blokuję ekran i zostawiam go podłączonego do ładowarki. Ostatnio dłuższy czas nie używałem, zerkam, a tam ekran bootowania z animowanym napisem Android. Pomyślałem, że się rebootnął i – z lekkim uśmiechem – że chłopaki z Google skiepścili sprawę, bo Linux się nie wiesza[1], ale kolejne zerknięcia parę godzin później ujawniło, że to zwis.

Nie pomogło odpięcie od ładowarki, krótkie ani długie wciskanie przycisku power. Za to reagował na klawisze dotykowe na obudowie. Skończyło się tak, że zostawiłem go, żeby się rozładował z nadzieją, że się włączy. No i tym razem się udało.

Incydent przypomniał mi, że miałem poćwiczyć bootowanie Debiana na tym urządzeniu. Szybkie poszukiwania zaowocowały odkryciem, że obrazy systemu Wheezy dla tabletów (nieoficjalne oczywiście) zniknęły. A szkoda, bo genialnie uprościłyby sprawę. Tak czy inaczej jak tylko coś zdziałam w tym temacie, to nie omieszkam opisać.

[1] Linux też się wiesza. Tylko pomijalnie rzadko i zwykle deterministycznie, tj. za sprawą np. skopanego modułu.