Tag: security

Opublikowane w

Rozważania o blokowaniu ekranu

Przy okazji trwającej dramy dotyczącej xscreensavera w Debianie[1] przypomniał mi się pokrewny temat, o którym miałem robić wpis jakiś czas temu. Chodzi o blokadę dostępu do komputera, niezależnie od używanego systemu (Windows, Linux, OS X). Tradycyjnie jest to jakiegoś rodzaju wygaszacz ekranu, który po pierwsze blokuje możliwość odczytu danych z ekranu, po drugie, blokuje możliwość wprowadzania danych do uruchomionych programów. Do odblokowania zwykle konieczne jest podanie przez użytkownika hasła do systemu.

Rozwiązanie znane jest od dawna i wydawać by się mogło, że to wystarczy, ale czy tak jest faktycznie? Coraz więcej danych jest wprowadzanych i odbieranych z komputera nie tylko przy pomocy klawiatury i ekranu, ale także przy pomocy innych urządzeń. Programy do komunikacji VoIP, czy to Skype, czy aplikacja dostępna przez przeglądarkę typu appear.in czy hubl.in, po zablokowaniu ekranu nadal działają. Umożliwiają i odsłuchiwanie połączonych osób, i przekazują dane z otoczenia do nich. Zarówno za pośrednictwem audio, jak i video. Blokada ekranu co prawda wyłączy możliwość podglądu naszego rozmówcy, ale już nie wyłączy naszego webcama…

Jak na razie nie wiem nic o alternatywach dla wygaszaczy ekranu, które w momencie aktywacji blokowałyby nie tylko klawiaturę i ekran, ale dodatkowo wyłączały webcam(y) oraz wyciszały (mute) audio[2]. Pobieżne testy urządzeń z Androidem pokazują, że także na nich problem jest aktualny, przynajmniej w zakresie dźwięku. Warto po prostu pamiętać, że zablokowany komputer czy telefon w naszym otoczeniu wcale nie musi być tak do końca zablokowany…

[1] Skomentowałem u developera na blogu i wystarczy, wpisu nie będzie, sytuacja jest IMHO żenująca, więc szkoda klawiatury – jeśli ktoś ma cierpliwość, to wystarczy śledzić podlinkowane źródła.

[2] Jeśli istnieją systemy z takimi rozwiązaniami, albo samodzielne aplikacje, to chętnie poznam – u nikogo z nowszym Windowsem nie widziałem takiego rozwiązania.

Opublikowane w

Let’s encrypt i lighttpd – HOWTO

Czym jest Let’s Encrypt wie już chyba każdy, kogo interesują certyfikaty SSL. Wypada jednak jakieś wprowadzenie napisać, więc: to prosty sposób na odnawialne automatycznie, rozpoznawane przez przeglądarki, bezpłatne certyfikaty SSL dla każdego. Projekt jest w fazie public beta, więc przystąpić może każdy. Stoją za nim duzi (przykładowi, bardziej znani sponsorzy: Mozilla, EFF, Cisco, OVH, Google Chrome, Facebook), więc raczej coś z tego będzie. Jest krokiem w kierunku zwiększania bezpieczeństwa w sieci pod hasłem wszystko po HTTPS. Które to rozwiązanie ma wady, ale o tym już było.

Let's Encrypt logo

Źródło: https://letsencrypt.org/trademarks/

Ponieważ właśnie dostałem maila od Let’s Encrypt, że wygenerowany przez nich, darmowy certyfikat SSL dla mojej domeny wygasa, postanowiłem skorzystać z największego dobrodziejstwa, czyli zautomatyzować całość. Prosty skrypt, który zadziała dla lighttpd i jednej domeny:

#!/bin/bash LECMD="/opt/bin/letsencrypt/letsencrypt-auto"DOMAIN="mojadomena.com"WEBROOT="/var/www/mojadomena.com/html/"EMAIL="adres@email"$LECMD --renew-by-default -a webroot --webroot-path $WEBROOT --server https://acme-v01.api.letsencrypt.org/directory --email $EMAIL --text --agree-tos -d $DOMAIN authcat /etc/letsencrypt/live/$DOMAIN/privkey.pem /etc/letsencrypt/live/$DOMAIN/cert.pem > /etc/letsencrypt/live/$DOMAIN/ssl.pemservice lighttpd restart

Zakładam oczywiście, że skrypt letsencrypt jest pobrany z gita. Dodatkowo masz dostęp do roota, lighttpd jest skonfigurowane i ma podpięty certyfikat SSL. Plus, że w konfiguracji lighttpd jest linia w stylu:

ssl.pemfile = "/etc/letsencrypt/live/mojadomena.com/ssl.pem"

To co wyżej to sama esencja, brakuje choćby kontroli błędów/statusu wykonania poleceń. Ale wywołane z ręki działa i pewnie dodam do crona wykonywanie raz w miesiącu (wzmocnione przez && w ramach „kontroli błędów”). Opisuję, by mi nie zginęło. Poza tym, widziałem albo skrypty automatyzujące, albo opisy uruchomienia letsencrypt z lighttpd. Liczę więc, że zebrane do kupy się komuś przyda.

UPDATE Wpis się lekko zdezaktualizował o czym więcej w tym wpisie. A krótko: jest gotowiec od EFF o nazwie Certbot do automatycznego zarządzania darmowymi certyfikatami SSL Let’s Encrypt. Z opisami użycia dla różnych serwerów.

Opublikowane w

Włamanie na serwery Minta

Jak donosi blog Minta, atakujący wykradli bazę danych (pełną – hash hasła, adres email, wiadomości prywatne) użytkowników forum, udało im się też podmienić linki na stronie kierując do wyposażonego w backdoora ISO.

Z racji zamykania Joggera trochę przeglądałem stare wpisy i widzę, że to nie pierwszy raz i nic nowego[1]. W roku 2008 doszło do włamania na serwery Fedory oraz Red Hata. Wtedy atakującym udało się nawet podpisać pakiety SSH w Red Hacie, co uważam za groźniejsze. Włamanie na serwery Linux Mint przypomina mi zatem póki co bardziej to, co spotkało choćby TAILS, czyli jedynie naruszenie dystrybucyjnego „frontendu”, bez dostępu do kluczowych elementów dystrybucji.

Warto przypomnieć o sprawdzaniu podpisów pobranych ISO[2]. I nie chodzi mi o sumy kontrolne typu MD5 czy SHA1, które są zamieszczane na stronach WWW, a o podpisy GPG, które dobrze opisuje strona TAILS. Suma kontrolna weryfikuje jedynie brak przekłamań przy pobieraniu i zapisie. Pobieranie przy pomocy protokołu torrent również nie jest gwarancją autentyczności ISO! Pojawiają się informacje, że ISO Linuksa Mint pobrane przez torrent były bezpieczne, ale stało się tak tylko dlatego, że przypadku atakujący po prostu nie pomyśleli o publikacji zainfekowanej wersji ISO przez torrent i podmianie plików torrent na stronie.

[1] Widzę też, że kiedyś pisałem o takich drobiazgach na blogu, teraz bym pominął, gdybym nie znalazł tamtego wpisu… Czasy się zmieniają, ludzie się zmieniają nawet nar^Wblogi się zmieniają.

[2] Na temat kontenerów różnej maści tym razem będę litościwie milczał.