Debian over Tor

Z lekkim opóźnieniem, ale nadal news godny uwagi: Debian jest dostępny po sieci Tor. Najwidoczniej pozazdrościli Facebookowi, o którym wspominałem opisując uruchomienie strony w sieci Tor. 😉 Uzasadnienie uruchomienia jest następujące (i ładne):

The freedom to use open source software may be compromised when access to that software is monitored, logged, limited, prevented, or prohibited. As a community, we acknowledge that users should not feel that their every action is trackable or observable by others.

Dodatkowo, Tor zapewnia niezależne od zewnętrznych źródeł, „wbudowane” uwierzytelnianie i szyfrowanie treści – powiedzmy, że taki wbudowany HTTPS. Pełen katalog serwisów Debiana dostępnych via Tor dostępny jest tutaj, ale najważniejsze są chyba repozytoria pakietów.

Tor logoŹródło: https://media.torproject.org/image/official-images/2011-tor-logo-flat.svg

Przy okazji dowiedziałem się o load balancerze dla serwisów Tor.

Wpis jest pokłosiem dodania do czytnika RSS nowego serwisu Debiana, czyli micronews, który swoją drogą też wygląda ciekawie i być może pod względem technicznym będzie cegiełką do uruchomienia kolejnego projekciku…

Jak zabezpieczyć domową sieć Wi-Fi?

Ciągle słychać o błędach w urządzeniach Wi-Fi, ale zwykły użytkownik nie ma wielkiego pola manewru – z routera Wi-Fi korzystać będzie, może co najwyżej liczyć na aktualizację oprogramowania przez producenta. Postanowiłem popełnić krótki praktyczny poradnik o tym, jak łatwo zabezpieczyć sieć Wi-Fi w domu czy SOHO. Zakładam, że konfigurowany będzie dowolny router Wi-Fi, nie określonego producenta. Nie będę podawał konkretnych zakładek/nazw, bo na różnych routerach różnie się opcje nazywają. Efektem jest przyzwoicie zabezpieczony sprzęt w domu, zmniejszający także szansę na wykorzystanie luk w oprogramowaniu – w większości przypadków konieczny jest dostęp do urządzania przez atakującego.

Podstawy

Wymienione poniżej czynności są absolutną podstawą, a efektem jest przyzwoicie zabezpieczona sieć.

  1. Zmiana hasła administracyjnego do urządzenia – warunek absolutnie konieczny. Bez tego możliwe są ataki na urządzenie przy pomocy dowolnej strony odwiedzanej z przeglądarki w sieci domowej.
  2. Wyłączenie zarządzania na porcie WAN – po co ułatwiać włamania z zewnątrz?
  3. Włączenie szyfrowania WPA2 lub WPA + AES – brak szyfrowania czy WEP nie są żadnym zabezpieczeniem, któryś z tych dwóch powinien być obecny nawet w starych sprzętach.
  4. Wyłączenie WPS – dodawanie urządzeń przy pomocy PINu może być kuszącym ułatwieniem, ale drastycznie ułatwia włamanie do sieci.
  5. Aktualizacja firmware do urządzenia do najnowszej wersji – to, że urządzenie jest nowe i prosto ze sklepu nie oznacza, że ma wgrane nowe oprogramowanie. Warto sprawdzić, czy producent nie wydał nowszej wersji oprogramowania, często poprawiane są różne błędy dotyczące stabilności i bezpieczeństwa.
  6. Ustawienie silnego hasła do Wi-Fi – patrz rozdział o hasłach.
  7. Okresowe przeglądy – patrz rozdział o przeglądach.

Dodatki

Poniższe czynności są opcjonalne, ich skuteczność jest niewielka, dyskusyjna, albo niekoniecznie są proste czy w ogóle możliwe do wykonania.

  1. Wyłączenie zarządzania routerem przez Wi-Fi – jeśli komputer jest podłączony po kablu, nie jest to żadne utrudnienie, w innym przypadku średnio wygodne, ale podnosi nieco bezpieczeństwo, zwłaszcza jeśli wpuszczamy do swojej sieci różne obce urządzenia po Wi-Fi. Zabezpiecza przed ominięciem uwierzytelniania w przypadku błędów oprogramowania.
  2. Zmniejszenie mocy Wi-Fi – brak zasięgu oznacza brak możliwości zaatakowania sieci bezprzewodowej. Ale napastnik może mieć porządną antenę kierunkową… Tak czy inaczej, nie ma sensu zakłócać urządzeń sąsiadom – jeśli mamy przyzwoity sygnał to zwiększanie mocy nie poprawi parametrów naszej sieci.
  3. Wydzielenie osobnej sieci dla gości – czy to poprzez wirtualny access point, obecny w niektórych sprzętach, czy poprzez osobne urządzenie.
  4. Ukrycie widoczności sieci – moim zdaniem złudne zabezpieczenie. Atakujący i tak jest w stanie taką sieć wykryć, a może to utrudniać dołączanie urządzeń czy wybór najlepszego kanału.
  5. Ograniczenie dostępu na podstawie MAC adresu – kolejne złudne zabezpieczenie, bo MAC adresy można zmieniać. Niemniej trochę pomaga, bo nie każdy umie zmienić i nie każdy sprzęt/sterownik pozwala w prosty sposób na zmianę MAC. Wiąże się z koniecznością każdorazowego logowania na router i dopisywania MAC przy wpuszczaniu nowego urządzenia do sieci, więc niezbyt wygodne.

Hasła

Hasła powinny być możliwie długie (myślę, że w dzisiejszych czasach 14-16 znaków to rozsądne minimum), zawierać cyfry, wielkie i małe litery. Z uwagi na wpisywanie hasła do Wi-Fi na urządzeniach mobilnych, warto wziąć pod uwagę wygodę wpisywania, zwłaszcza, jeśli wpisujemy je często, na różnych urządzeniach. Znaki specjalne zwiększają bezpieczeństwo haseł, ale uważam, że lepiej (wygodniej i porównywalnie pod względem bezpieczeństwa) mieć hasło o kilka znaków dłuższe, niż ze znakami specjalnymi.

Przeglądy okresowe

Raz na jakiś czas – czy to kwartał, czy co pół roku – warto sprawdzić czy jest dostępne nowsze oprogramowanie dla routera, zmienić hasło do Wi-Fi. Jeśli korzystamy z kontroli dostępu na poziomie MAC adresu – warto od razu zweryfikować listę i usunąć zbędne urządzenia.

Jak zenbox.pl z domen klientów korzystał

Niedawno na blogu sprawnymarketing.pl pojawił się wpis o tym, jak rzekomo Zenbox stosował black hat SEO. Sprawa okazała się znacznie głębsza, szersza i ciekawa, niż na pierwszy rzut oka wyglądał. W różnych wymiarach, od technicznych, po prawne.

Przede wszystkim, niezaprzeczalnym faktem jest, że niektóre strony (raczej: większość) hostowane na zenbox.pl, pokazywały co innego przy wejściu przez HTTP, a co innego przez HTTPS. Jak pokazują zamieszczone w ww. wpisie zrzuty ekranu, narzędzia do badania SEO zauważały te linki. Raczej słusznie, bo wbrew temu, co twierdzi zenbox.pl, strony te nie zostały zignorowane przez Google, lecz normalnie zaindeksowane, co pokazuje poniższy zrzut ekranu:

Zenbox.pl SEO HTTPS

Szybko okazało się, że zenbox.pl nie jest jedynym hostingiem, który działa w ten sposób, a winny jest prawdopodobnie panel DirectAdmin, którego domyślna konfiguracja powoduje pokazywanie „zaślepki” przy braku podpiętego certyfikatu SSL. Potem było już tylko weselej, bo w dyskusji na Wykopie niektórzy sugerowali, że w zaślepkach powinien być w linkach atrybut nofollow. Uważam, że akurat brak nofollow świadczy w tym przypadku na korzyść zenbox.pl i braku celowego działania – gdyby ktoś zawracał sobie głowę atrybutami czy anchor text (a są i tacy), to znaczy, że pomyślał o pozycjonowaniu.

Jeszcze bardziej dziwi mnie skupienie się na SEO i ominięcie sedna sprawy: nie chodzi o – celowe lub nie – wprowadzenie w błąd Google. Przede wszystkim mamy do czynienia z podmianą treści na stronie zamieszczonej w określonej domenie. Wątpię, by właściciele domen mieli wiedzę, że taka podmiana miała miejsce. Jeszcze bardziej wątpię w ich zgodę na takie działanie.

HTTPS zamiast HTTP niewiele tu zmienia – oczywiście jest możliwość serwowania różnych treści w zależności od protokołu, podobnie jak strona z przedrostkiem www (de facto subdomena) z technicznego punktu widzenia może kierować zupełnie gdzie indziej, niż domena bez takiego przedrostka, ale przyjęte jest, że kierują w to samo miejsca. W przypadku HTTPS jest to IMO wręcz oczywiste.

Pamiętajmy też, że strony WWW, zwłaszcza popularniejsze blogi, potrafią po prostu sprzedawać miejsce na reklamę na stronie. Wydaje mi się, że w przypadku takich blogów wykazanie szkody w sądzie byłoby trywialne. Dlatego podejście zenbox.pl do sprawy mnie dziwi. Jak widać w komentarzach na blogu, mamy kolejno:

  1. straszenie „na takie działania godzić się nie można i zrobimy wszystko aby takie akcje miały konsekwencje”
  2. negacja, najpierw problemu w ogóle (screenshot w ww. wpisie), potem wpływu „działania nie mają wpływu na pozycję stron klientów ani wpływu na pozycję witryny zenbox.pl”
  3. przyznanie istnienia problemu „wspomnianego problemu nie doświadczyli” i w końcu podjęcie działań (zmiana konfiguracji, mailingi)

Wydaje mi się, że znacznie bardziej na miejscu byłaby analiza sytuacji, podziękowanie za zwrócenie uwagi, naprawienie problemu (poprawa konfiguracji) i przeproszenie klientów.

Cała sprawa ma jeszcze jeden ciekawy aspekt. Wydaje mi się, że największy błąd popełniło… Google, które podmienioną treść na stronie jak widać łyka jak pelikan. Mimo ewidentnych błędów HTTPS (certyfikat nie pasuje do domeny), które m.in. przed taką podmianą miały chronić. W czasach, gdy każda domena może mieć rozpoznawany przez przeglądarki certyfikat SSL za darmo (oczywiście chodzi o projekt Let’s Encrypt) strony za niepasującymi, wygasłymi i self signed certyfikatami powinny po prostu być ignorowane.

Prawidłowa konfiguracja to IMHO ta sama treść dostępna po HTTP i HTTPS. Czy to za sprawą odpowiedniego przekierowania (to sensownie uda się tylko z HTTP na HTTPS…), czy też – zwł. na shared hostingu – pod certyfikatem hostingodawcy, jeśli domena nie ma własnego.