Gołębie.

Historia lubi się powtarzać. Wtedy był jeden, biedny, przestraszony gołąb. A dziś był replay na sterydach. Nie jeden gołąb, tylko dwa. W ogóle nie przestraszone (może dlatego, że dwa?). Obsrane pół klatki schodowej. I w ogóle nie próbowały wylecieć, cierpliwie czekały, dopiero łaskawie się ruszyły, jak im okno otworzyłem, a dzieci podeszły.

Ze śmiesznych rzeczy – sąsiedzi chyba myślą, że wleciały przez okno. Tyle, że okno było zamknięte. Stawiam, że jednak wchodzą drzwiami i wlatują do góry.

Gołąb

Wychodzę dziś z domu, patrzę, a na klatce schodowej siedzi gołąb. Przerażony okrutnie, lekko zmierzwiony. Widać, że po przejściach. Nie wiem, skąd się wziął, przypuszczam, że wleciał otwartymi drzwiami jakoś. W każdym razie były takie puchowe piórka gdzieniegdzie na piętrach niższych.

Żeby wypuścić, musiałem przejść obok, bo siedział na schodach. Oczywiście się przestraszył i próbował wylecieć przez zamknięte okno. Tragiczny widok, taki gołąb próbujący wylecieć przez zamkniętą szybę. Na szczęście nic mu się nie stało, a po chwili odleciał w bezpieczne miejsce.

Otworzyłem okno, pokazałem, gdzie ma lecieć. Chwilę pomyślał i poleciał, prosto, prościuteńko. Ładny widok, mimo, że za gołębiami nie przepadam.

Tylko nasrał na klatce, skubany.