Mumble, czyli alternatywa dla TeamSpeak

Powody dla powstania wpisu są dwa. Po pierwsze, pogrywam sobie czasem w World of Tanks, ostatnimi czasy niekoniecznie sam, a częściej w plutonie. Oczywiście można grać przy pomocy porozumiewania się wbudowanym chatem, czyli pisząc i używając wbudowanych komend i tak długi czas z K. graliśmy, ale przyszedł M. i namówił nas na zorganizowanie mikrofonów i słuchawek. I faktycznie, w przypadku komunikacji głosowej fun jest nieporównywalnie większy.

Korzystaliśmy z wbudowanego w grę mechanizmu, który wymaga wciśnięcia klawisza, jeśli chce się coś powiedzieć. Wykonalne, ale palców jest ograniczona ilość i w czasie gry mają lepsze zajęcia, niż obsługa głosu. Zdarza się, że się zapomni o wciśnięciu klawisza czy po prostu nie ma czasu go wcisnąć. I komunikat ginie.

Trochę zaczęliśmy myśleć o alternatywach. Ostatecznie gracze z jakiegoś powodu korzystają z TeamSpeaka… W klanie K. jako system komunikacji głosowej obowiązywał nie TeamSpeak, ale Mumble, którego nazwa zupełnie nic mi nie mówiła.

Logo Mumble

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Icons_mumble.svg

Rzuciłem okiem i okazało się, że jest natywna wersja linuksowa, a software to open source. I tu drugi powód powstania wpisu: TeamSpeak jest dostępny (zarówno klient, jak i serwer) na Linuksa, ale nie jest open source i dostarczana jest binarka. Tylko dla architektur i386 oraz amd64 w Debianie. Niedawno na kanale IRC ktoś pytał o tego typu chat grupowy z możliwością uruchomienia serwera na procesorze ARM. Mumble jako open source oczywiście jest dostępne także na architektury armel oraz armhf. Poza tym, lubię testować alternatywy.

Zainstalowałem serwer (można ograniczyć dostęp hasłem, domyślna konfiguracja jest prosta i wystarczająca do uruchomienia…), choć można skorzystać z serwerów publicznych. W konfiguracji serwera można też zgłosić swój serwer do katalogu publicznych.

Instalacja klienta jest równie prosta, jedyne co trzeba zrobić, to wyskalować dźwięk przy pomocy wizarda. Klient ma trzy metody włączania nadawania: non-stop (mikrofon cały czas „zbiera” – średnio wygodne dla reszty uczestników), znana z WoT aktywacja klawiszem oraz tryb najlepszy, czyli aktywacja głosem. I po to jest kalibracja, żeby przy odpowiednim natężeniu dźwięku (czyli gdy coś mówimy) klient zaczynał transmisję, ale nie zbierał cały czas tła.

Najważniejsze cechy Mumble:

  • szyfrowana komunikacja (domyślnie)
  • niskie opóźnienie
  • open source
  • wieloplatformowość (Linux, Windows, OS X)
  • niskie wymagania zasobów (serwer; jest nawet wersja serwera dla OpenWrt)
  • usuwanie echa
  • pozycjonowane audio (słychać z którego kierunku mówi osoba)
  • in-game overlay (jest wyświetlane, kto mówi)

Z ostatnich trzech nie korzystam, bo – kolejno – gramy na słuchawkach, nie ma potrzeby/nie zauważyłem, zupełnie nie mam potrzeby. Jeśli chodzi o jakość dźwięku i opóźnienie jestem bardzo zadowolony (póki co testowane na dwóch osobach na kanale, większą ilością się nie zebraliśmy). Jakość dźwięku lepsza zarówno niż w WoT, jak i na Skype (skoro VoIP porównujemy). Nie wiem na ile w tym zasługi łącz, a na ile klienta, ale jeśli tylko wszyscy w plutonie mają zainstalowanego klienta Mumble, to korzystamy z tego rozwiązania. Polecam.

Więcej o Mumble można poczytać na angielskiej stronie Wikipedii. Ale nie ma co czytać, trzeba instalować. 😉

„Jesteś?” czyli najgłupsze pytanie.

Nie chodzi o jakieś filozoficzne podejścia do natury istnienia, tylko o rozpoczynanie rozmowy przez komunikator. Bardzo wielu ludzi zaczyna rozmowę do Jesteś?. Nierzadko cała komunikacja też się na tym kończy. A pytanie jest totalnie bez sensu, moim zdaniem, jeśli zadawane przez komunikator.

Domyślam się, że intencją zadającego jest chęć rozmowy na żywo, bez oczekiwania na drugą stronę, ale przecież większość komunikatorów ma odpowiedniki stanów online, rozłączony (offline), niedostępny, nie przy komunikatorze (away), chętnie pogadam, nie przeszkadzać. Zwykle dochodzi jeszcze auto away, który warto skonfigurować tak (o ile nie ma tego ustawionego domyślnie), by się ustawił po paru(nastu) minutach nieobecności.

Oczywiście, nie każdy używa wszystkich statusów, ale nawet jeśli wykorzystuje się tylko online, offline i (auto) away, to pytanie IMHO traci sens.

Zadanie pytania Jesteś? gdy status jest offline, niedostępny czy (auto) away jest totalnie bez sensu. Jest w wprost napisane, że mnie nie ma, więc… Taki odpowiednik szarpania kogoś wyglądającego na śpiącego i pytania się śpisz?

Z kolei przy statusach online i chętnie pogadam jest wprost napisane, że jestem. Oczywiście, mogłem odejść od komputera i auto away jeszcze się nie załączyło, ale ryzyko jest niewielkie, poza tym, czym się różni czekanie na odpowiedź na Jesteś? od poczekania na odpowiedź na normalne pytanie (lub załączenie się auto away)?

Ostatni stan, to nie przeszkadzać (chyba, że w naprawdę ważnej sprawie). Sprawa Jesteś? na 99% zostanie przeze mnie zignorowana, jeśli jestem zajęty. W końcu jakbym chciał rozmawiać o pierdołach, to ustawił bym inny status. A przecież po takim pytaniu nie wiem, czego będzie dotyczyć rozmowa. Czyli olewka…

Poważnie myślę nad odpaleniem sobie bota, który na pytanie Jesteś? (najlepiej definiowane regexpem, bo to jednak w kilku wariantach występuje), będzie odpowiadał Nie ma mnie. To dopiero będzie zagadka. 😉 Nawiasem, czy zna ktoś bota tego typu pod centerim i/lub PSI?