Kategoria: Inne

Opublikowane w

Jak Vagla do Senatu startował

Miałem napisać ten wpis już jakiś czas temu, ale nie napisałem wtedy, a przed wyborami ostatni dzwonek, więc napiszę teraz.

Kim jest Vagla można sprawdzić na Wikipedii. To może kim jest dla mnie? Pozytywnie zakręconym człowiekiem o sporym poczuciu humoru (biorąc pod uwagę pewne działania; sam dałem się nabrać), którego stronę (nie-blog!) czasami czytuję (choć nie mam jej w RSSach, pewnie to się zmieni zaraz), piszącym o prawie, sieci i wolności (głównie w sensie wolności dostępu do informacji) i działającym na rzecz obywateli (dostęp do informacji publicznej). Ostatnio: kandydatem na senatora. I właśnie o tym będzie.

Na początku był chaos. Po tym, jak Vagla zapowiedział, że kandyduje do Senatu i zbiera 1000 podpisów poparcia, pojawiła się dość nieskładna komunikacja – częściowo na FB, częściowo na istniejącej stronie. Typowe pospolite ruszenie, ale dla osoby jednak trochę znanej zadanie zebrania 1000 podpisów (fizycznych) jest wykonalne, mimo ewidentnych niedociągnięć w komunikacji i wpadek (typu zła ilość okienek na formularzu). Końcówka była lepsza informacyjnie, choć nie doskonała. Podpisałem i ja…

Ciekawa była też obserwacja pewnych… niezamierzonych, jak przypuszczam, konsekwencji prawa. Bo Vagla wystartował głównie dla funu, jak sam pisał, żeby zobaczyć, czy zwykłemu (no…), obywatelowi bez zaplecza partyjnego uda się w ramach obowiązujących przepisów (skrupulatnie je wypełniając) spełnić wymogi prawne stawiane kandydatom do Senatu. Bo to co robił, robił już wcześniej, nie będąc senatorem.

Byłem praktycznie pewien, że o ile pierwszy etap spokojnie uda mu się przebyć, o tyle z drugim (2000 podpisów od ludzi ze swojego okręgu) mogą być spore problemy. Czasu było niewiele, kampania zaczęta późno, a mam wrażenie, że Vagla jest znany raczej w sieci, niż IRL (OK, nic nie wiem o samej W-wie). Prognozy po pierwszych dniach były „na styk”, ze wskazaniem na „o włos za mało”. W międzyczasie bardzo poprawiła się komunikacja (głównie FB). Najbardziej dramatyczna okazała się końcówka, bo sprawa była praktycznie przesądzona (negatywnie), ale w ostatnich dwóch dniach udało się zebrać podpisy, nawet z bezpiecznym zapasem.

Od tego momentu można było zaobserwować parę ciekawych zjawisk, typu publiczna, dostępna online lista przychodów i wydatków komitetu wyborczego (zresztą jawne były też takie rzeczy jak ilość zdobytych w kolejnych dniach podpisów z drugiego etapu), poparcie dla kandydata z różnych stron sceny politycznej (do lewicy, przez centrum, do prawicy), zapowiedzianą migrację ludzi z całej Polski do Warszawy w celu oddania głosu na Vaglę. Oczywiście było trochę trollingu, jak np. fotomontaż z banerem na budynku. Interesujące (choć raczej smutne) były też reakcje ludzi oraz projekcje poglądów – Vagli zostały przypisane już łatki i prawicowca, i lewicowca. Szufladkowanie i instynkty stadne mają się dobrze…

IMO bardzo duży sukces, niezależnie od wyniku niedzielnych wyborów. Nie wiem, na ile sukces samego Vagli, a na ile pomagającego mu sztabu, a na ile po prostu ludzi, ale udowodnił, że „się da”. A co najważniejsze, zbudował bardzo silny przyczółek, którego brakowało teraz, dla wyborów za cztery lata. Oczywiście o ile będzie kandydował…

Póki co, czekam na wyniki niedzielnych wyborów. Okręgi są jednomandatowe, więc, jak rzekomo mówi cytat, there can only be one.

UPDATE: Trzecie miejsce (z czterech startujących w okręgu), 10,2% ważnych głosów (7% uprawnionych do głosowania). Więcej o wynikach.

Opublikowane w

Spis wyborców a rejestr wyborców

Człowiek uczy się całe życie. Czasem nawet patrzy i nie widzi. Jakiś czas temu opisywałem głosowanie poza miejscem stałego zameldowania w kontekście wyborów samorządowych. Nawet pomarudziłem, że dużo roboty, w porównaniu z wyborami parlamentarnymi. Tymczasem przeoczyłem słowo rejestr, które się tam pojawia, zamiast słowa spis, które pojawia się zwykle przy wyborach parlamentarnych itp. W innym moim wpisie użyłem w ogóle słowa lista, które też potocznie jest synonimem spisu czy rejestru, ale w prawie w ogóle nie występuje.

Postanowiłem więc przybliżyć różnice między spisem wyborców a rejestrem wyborców, czyli zupełnie innym tworem. Wszystkie procedury opisuje dokładnie w Kodeks Wyborczy (link do tekstu jednolitego jest w linkach zewnętrznych), w razie wątpliwości odsyłam tam, tu będzie tylko skrót. Zaznaczam, że nie jestem prawnikiem, więc pewne niuanse

Dopisanie do spisu wyborców

  • Określa je art. 28 Kodeksu Wyborczego,
  • Dokonuje się go w urzędzie gminy w miejscu czasowego pobytu,
  • Jest proste – wystarczy wypełnić formularz i okazać dokument potwierdzający tożsamość,
  • Jest jednorazowe, tj. działa tylko na konkretne wybory. Czyli jest tymczasowe.

Dopisanie do rejestru wyborców

  • Określa je art. 19 Kodeksu Wyborczego,
  • Również dokonuje się go w urzędzie gminy w miejscu stałego pobytu,
  • Jest nieco bardziej skomplikowane – dwa formularze, konieczność wykazania stałości pobytu (zaświadczenie z miejsca pracy, umowa najmu, akt własności/nr księgi wieczystej)
  • Działa na stałe – zostajemy wykreśleni z rejestru w miejscu stałego zameldowania i wpisani do rejestru wyborców tam, gdzie złożyliśmy wniosek. Czyli jest stałe.

No i pora na zadanie praktyczne, czyli mały hacking systemu, albo lifehack (zależy jak patrzeć). Zagadnienie, od którego rozpoczęła się dyskusja na FB to:

Czy można, będąc zameldowanym na stałe w Przemyślu, mieszkając na stałe w Szczecinie, pobrać – bez wyprawy do Przemyśla, czyli w szczecińskim urzędzie miasta – zaświadczenie, uprawniające do głosowania w Warszawie?

Wygląda, że da się to zrobić (rozwiązanie nie jest wymyślone przeze mnie), ale trzeba rozpocząć rozpoczniemy operację odpowiednio wcześniej:

  1. Dopisujemy się do rejestru wyborców w Szczecinie (wykazujemy, że mieszkamy tam na stałe itp.).
  2. Po pomyślnym dopisaniu do rejestru wyborców, udajemy się do urzędu miasta w Szczecinie i informujemy, że chcemy zaświadczenie uprawniające do głosowania poza miejscem zamieszkania (art. 32 Kodeksu Wyborczego).
  3. [solved] 🙂
Opublikowane w

SLA 99,5% – so what?

SLA na poziomie 99,5% robi wrażenie, prawda? Przy okazji dyskusji pod wpisem u Boniego poleciało 99.5% jako synonim jakości (czegoś tam). Co z kolei skłoniło mnie do sprawdzenia, jak to się ma do danych dotyczących dostępności łącza, które wystawiam przy pomocy PUM. No i w skrócie: 99,5% dostępności w skali miesiąca to żaden wyczyn.

Na początek disclaimer: nie jest to wyraźnie napisane w FAQ, ale z tego co się dowiedziałem od autorów/supportu. Uptime Robot w wersji darmowej nie zlicza (poprawnie?) uptime dla okresu powyżej jednego miesiąca. Co niestety nie przeszkadza mu zwracać jakichś wartości dla okresów powyżej 30 dni.

The Free Plan can return uptime ratios back to 1 month due to the limit of the logs kept. The Pro Plan supports back to 1 year. And, the alltimeuptimeratio variable in the API currently returns 1-month uptime (and it’ll be removed from the APIv2).

I jak widać z powyższego, All uptime to tak naprawdę, w przypadku planu darmowego, uptime dla poprzedniego miesiąca.

Spójrzmy na the domek. Komputer Linuksem, dokładnie, Seagate Dockstar robiący za router, więc trochę embedded w porównaniu z typowym PC, czyli bardziej niezawodny. Za to z dyskiem w kieszeni USB, bez jakiegokolwiek podtrzymania prądu przy pomocy UPS. Łącze przez wiekowy modem USB, 3rd party dostawca over linia TPSAOrange (BSA).

Aby było weselej: połączenie resetowane raz dziennie, skrypt podnoszący/sprawdzający uruchamiany co 4 minuty , a PPPoE trochę wstaje…

I cała ta rzeźba, łącznie z przerwami po stronie 3rd party usługodawcy, Orange, dostawcy monitoringu (czyli Uptime Robot), zwłoką przy odświeżaniu dyndns (monitoring jest po domenie) i problemami w globalnym internecie daje radę. Generalnie, bo oczywiście są miesiące, że nie da.

SLA 99,5% my ass… 😉

[1] Nie pamiętam już, czemu tak, zdaje się, że musiał mieć chwilę na sprawdzenie albo ubicie pppd. Albo nie chciało mi się pisać obsługi lockfile’a, bo parę minut przerwy w nocy i tak jest pomijalne w tym zastosowaniu…