Jak sprawdzić w której sieci GSM jest numer?

Sprawdzenie numeru historycznie.

Kiedyś sprawdzenie, do operatora której sieci komórkowej należy numer było bardzo proste – wystarczyło spojrzeć na pierwsze trzy cyfry numeru i sprawa była jasna. Potem liczba możliwych kombinacji wzrosła, a do określenia operatora potrzebne zaczęło być więcej cyfr. Od niedawna, w związku z ułatwieniami w zmianach operatora można przyjąć, że metoda ta jest nic nie warta.

Po co w ogóle sprawdzać numer telefonu?

Widzę tak naprawdę tylko jeden powód: koszt rozmowy. Istotne szczególnie, jeśli szykuje się dłuższa pogawędka, a mamy dziwny pakiet na którymś telefonie np. bardzo tanio/za darmo do tej samej sieci, ale dość drogo do pozostałych. Zwłaszcza, że – patrząc po znajomych – ostatnio sporo osób przeniosło się do Play, do którego rozmowy nadal bywają znacząco droższe. Ponieważ mój „stacjonarny” numer jest właśnie w Play, a do Plusa mam de facto za darmo, sprawdzanie numeru miewa sens.

Jak sprawdzić numer?

Znalazłem w sieci trzy serwisy do sprawdzania numeru. Szybki test wykonałem przy pomocy numeru o którym wiem, że jest w Orange, numeru z Plusa i mojego „stacjonarnego” numeru Plusa przeniesionego do Play. Wyniki (od najlepszego):

  1. wjakiejsieci.pl – serwis najbardziej przypadł mi do gustu, mimo wad. Po prostu podaje potoczną nazwę operatora, np Play lub Orange. Rozpoznał poprawnie wszystkie numery. Wady to dziwne okienko wpisywania i dość długi czas oczekiwania (kilka sekund).
  2. sprawdznumer.pl – podaje kod sieci i nazwę operatora, np Orange, P4. P4 to Play, ale to już nie każdy wie. Serwis byłby wygrał, ale NoScript ostrzega przed interakcją z częściowo ukrytym elementem na stronie, a takich zagrywek nie lubię. Wszyscy operatorzy rozpoznani poprawnie. Działa szybko.
  3. gsmcenter.pl – nie działa. Nie wiem czy to tymczasowy błąd, ale w obu przypadkach pokazało brak danych. Usuwam, domena przejęta.
  4. http://download.t-mobile.pl/updir/ – tak naprawdę to wykorzystuje strona z punktu drugiego. Prosty i rozpoznawał poprawnie.

Jeśli ktoś zna inne serwisy, szczególnie takie udostępniające API, to chętnie poznam. TIA

UPDATE: Dodany punkt 4, usunięty punkt 3.

Git for dummies, czyli kolejna ściągawka z gita.

Logo Git

Źródło: http://git-scm.com/downloads/logos

System kontroli wersji git nie jest taki trudny, jak się może wydawać, ale faktem jest, że trochę bardziej skomplikowany niż cvs czy svn. Ponieważ z gita korzystam na tyle rzadko, że zawsze było wymyślanie koła od nowa i szukanie ściągawek, to dla mej pamięci własna szybka ściągawka z gita.

git clone – tworzy lokalną kopię zdalnego repozytorium

git pull – aktualizuje zmiany ze zdalnego repozytorium

git branch rozie – tworzy gałąź o nazwie rozie

git checkout rozie – przechodzi do gałęzi rozie

git add plik – dodaje plik do systemu kontroli wersji w aktualnej gałęzi

git commit plik – zatwierdza (wprowadza do systemu kontroli wersji) zmiany w pliku

git merge rozie – łączy gałąź rozie z bieżącą gałęzią

git status – podaje jaki jest status, czyli co się zmieniło w danej gałęzi

git push – wysyła zatwierdzone lokalnie zmiany do zdalnego repozytorium

git branch -d – usuwa gałąź lokalnie

git branch – wyświetla wszystkie gałęzie

I w zasadzie powyższe polecenia wystarczają, by w podstawowym zakresie korzystać z git. W sumie średnio się to na wpis nadaje (nawet kategorii nie mogę znaleźć) i może kiedyś przeniosę w sensowniejsze miejsce…

Stare projekty.

Mam parę skryptów (oczywiście Perl), albo nawet raczej szkieletów skryptów, których nigdy nigdzie nie publikowałem, bo były w fazie „takie tam niedokończone”. Powodów niedokończenia jest sporo – poczynając od kłód rzucanych pod nogi (tak, patrzę na Blox), poprzez jakieś takie rozmycie mojego zapotrzebowania wewnętrznego, brak czasu[1], po zwykłą zmianę warunków zewnętrznych.

Czasem jest taki miły moment, że okazuje się, że to ma sens i w ogóle się przyda. Przynajmniej potencjalnie. To nic, że pewnie rok czy dwa później. Ogólnie miałem do tego skrypt! jest miłym momentem. Nawet jeśli ów skrypt wymaga lekkiego – albo nie tak lekkiego – tuningu.

Tak czy inaczej jest motywacja do ciągu dalszego zabaw ze słowami. Niestety, skrypt w tego typu wypadkach to tylko wisienka na tort, jest też spora praca do wykonania przez człowieka. Przypomina mi się liceum i konkurs w radio, polegający na tym, by z podanego czteroliterowego słowa utworzyć jak najdłuższy ciąg kolejnych słów w taki sposób, by słowa się nie powtarzały i różniły tylko jedną literą. I jeszcze chyba ograniczenie do rzeczowników było. Czyli lupa -> zupa -> kupa -> kopa… No ale wtedy nie było(?) tyle dobra w sieci. 😉

[1] Doba ma tylko 24h, a tydzień tylko 7 dni. Jakby to było 26 i 8, byłoby znacznie lepiej.