Tag: serwis

Opublikowane w

Konsekwencje prawa nieuniknionych konsekwencji

Ponieważ rysiek nie daje możliwości komentowania u siebie (a szkoda), będzie krótki wpis. Ryśkowe prawo nieuniknionych konsekwencji mówi o tym, że:

Jeśli coś jest technicznie możliwe,
jest praktycznie nieuniknione.

Zupełnie się z tym zgadzam. Osobiście wyznaję dość podobną zasadę, którą można streścić

Każde zdarzenie o niezerowym prawdopodobieństwie zaistnienia prędzej czy później nastąpi.

Trochę fatalistyczne, fakt (szczególnie w kontekście kolizji ciał w przestrzeni kosmicznej o niepomijalnej masie), ale sprowadzając do komputerów i bezpieczeństwa: każda baza zostanie wykradziona, każde dane prywatne ujawnione, każde hasło zostanie złamane. Prędzej lub później.

W kontekście Diaspory, która jest przytoczona przez ryśka jako remedium na problemy dotyczące ochrony prywatności m.in. na Facebooku

Zwyczajnie nie da się wprowadzić reklam lub sprzedać danych prywatnych wszystkich użytkowników tej sieci jednocześnie. jest to technicznie niemożliwe.

oznacza to, że da się zdobyć dane wszystkich użytkowników tej sieci. Jak? Wystarczy błąd w aplikacji. Jak trafnie zauważa Wiktor:

One wszystkie ze sobą gadają i mają ten sam, możliwy do sprawdzenia kod.

Wystarczy klasyczny 0 day, i jeśli tylko komuś będzie zależało na tych prywatnych danych, to zdobędzie je. Oczywiście nie wszystkie, bo albo jakiś serwer będzie offline, albo będzie nietypowo skonfigurowany, albo zwyczajnie admin zdąży go załatać. Albo nie zdąży zaktualizować do podatnej wersji.

Fakt, że oprogramowanie jest open source nie eliminuje prawdopodobieństwa wystąpienia błędu. Wystarczy wspomnieć błąd z OpenSSL w Debianie. Zresztą, chyba wszyscy pamiętamy o tegorocznym Heartbleed…

Należałoby więc raczej mówić jedynie o zmniejszaniu prawdopodobieństwa zaistnienia zdarzenia, nie jego eliminacji. W tej chwili raczej nikt się na dane użytkowników Diaspory nie połasi, ale nie dlatego, że nie może, tylko dlatego, że się po prostu nie opłaca. Użytkowników Diaspory jest zwyczajnie za mało.

Opublikowane w

R.I.P. folksr.com

Długo zwlekałem z oficjalnym info, mając nadzieję, że folksr.com wróci. Nie wrócił od blisko kwartału i straszy błędem Could not connect to Db. Znając uwarunkowania, z których głównym jest brak czasu, myślę, że tak już zostanie. Kolejny znikający serwis[1]. Krótko działał, bo jakieś 5 lat tylko.

Szkoda, bo jak pisałem, lubiłem ten serwis i był to taki lepszy odpowiednik LinkWithin. I fajnie się integrował z Blox. Hm, może Agora go kupi (o ile autor zdecyduje się sprzedać…)? Albo może ktoś napisze własną wersję? Algorytm był opisany na blogu autora (linki w ww. wpisie). W tej chwili tagi na Blox są IMO trochę sztuką dla sztuki. 🙁

No i od jakiegoś czasu wpisy nie były polinkowane między sobą. Wróciłem więc do LinkWithin… Co prawda to tylko linkowanie w obrębie bloga (i śledzi AKA szpieg), ale lepszy rydz, niż nic. No i folksr.com niestety nigdy wielkiej popularności nie zdobył. A szkoda, bo może wtedy inaczej by się jego losy potoczyły…

[1] Łapię się na tym, że jak widzę nowy serwis, to myślę tylko, jak go zepsują (uczynią nieużywalnym) lub kiedy padnie.

Opublikowane w

Własna strona w sieci Tor

Za sprawą normalnych tradycyjnych stron w sieci Tor zrobiło się ostatnio głośno z powodu Facebooka. Nie dość, że Facebook wystawił stronę oficjalnie do sieci Tor pod adresem .onion, to adres był ciekawy, a całość jest dostępna po HTTPS, czyli w wersji szyfrowanej[1]. Mniejsza o powody, dla których to uczynili. Wydaje się, że nie tyle chodziło im o anonimowość użytkowników (nie miejcie złudzeń), co o ich prywatność i bezpieczeństwo (ukrycie lokalizacji). Plus przy okazji rozwiązali sobie problem false positives przy wykrywaniu włamań, które mieli przy użytkownikach korzystających z tradycyjnych exit node[2]. Będzie zatem o własnej stronie w sieci Tor.

Tor logoŹródło: https://media.torproject.org/image/official-images/2011-tor-logo-flat.svg

Tak czy inaczej, wygląda, że Tor został dostrzeżony przez dużych w z właściwej perspektywy, czyli po prostu jako medium transmisji, a nie odrębna sieć, używana przez złoczyńców[3]. Myślę, że można spodziewać się kolejnych naśladowców.

Warto zauważyć, że to co zrobił Facebook to nie jest typowy hidden service w sieci Tor. W typowym chodzi o ukrycie tożsamości właściciela, miejsca hostowania itp. Czyli masa pracy poświęcona uszczelnianiu systemu i serwera WWW, która nie jest przedmiotem tego wpisu. Na stronie projektu Tor też się tym nie zajmują, ale zainteresowani znajdą tam ogólne wskazówki. Tu przeciwnie – wszystko jest dostępne, a tożsamość jest potwierdzona certyfikatem SSL, czyli wersja znacznie łatwiejsza w wykonaniu.

I właśnie takim przypadkiem zajmę się w tym wpisie. Całość opisana jest dokładnie na stronie projektu Tor. Widzę jednak, że pojawiają się pytania jak to zrobić, więc zamieszczę wersję skróconą i uproszczoną. Tak naprawdę całość sprowadza się do dwóch linii w pliku konfiguracyjnym. Zakładam, że Tor jest już skonfigurowany jako relay node lub bridge node. I nawet nie do napisania, tylko do odhashowania/edycji.

Przede wszystkim w pliku konfiguracyjnym[4] szukamy sekcji dotyczącej hidden services, zaczynającej się od linii:

############### This section is just for location-hidden services ###

Następnie odhashowujemy/edytujemy dwie linie:

HiddenServiceDir /var/lib/tor/hidden_service/
HiddenServicePort 80 IP_SERWERA_WWW:80

Pierwsza musi wskazywać na katalog, który musi mieć prawa odczytu i zapisu dla użytkownika na którym działa demon Tor. W Debianie wystarczy odhashować.

Druga to wskazanie który port chcemy przekierowywać i na jaki adres oraz port. IPv4 działa na pewno, IPv6 nie udało mi się skłonić do działania. Jedyna zmiana, czy też wymóg konfiguracji po stronie serwera WWW, jest taki, że musi on pozwalać na dostęp do zasobów po IP, bez podania domeny (vhosta)[5].

Następnie należy zrestartować demona Tor i… gotowe. Pozostało jeszcze tylko sprawdzić, jaki adres ma nasz hidden service:

cat /var/lib/tor/hidden_service/hostname

Potem można już tylko zweryfikować działania serwisu za pośrednictwem adresu .onion. Jeśli nie mamy pod ręką normalnego dostępu do Tora, można posiłkować się bramką Tor2web.

[1] I całe szczęście, bo przypominam, że Tor nie szyfruje użycie Tora nie oznacza automatycznie szyfrowania danych. Co więcej, każdy węzeł, ma możliwość przechwycenia całej (co prawda zaszyfrowanej) transmisji. A exit node, jest w stanie podsłuchać nieszyfrowaną transmisję do końcowego hosta.

[2] Więcej w tym wpisie (ANG).

[3] Nie ukrywajmy, typowy użytkownik Tora kojarzył się do tej pory z nielegalnymi działaniami.

[4] W Debianie jest to /etc/tor/torrc, pewnie w Ubuntu i innych pochodnych jest analogicznie.

[5] Tu uwaga dla chcących stawiać bramki hidden service – z punktu widzenia zewnętrznego serwisu (i tylko jego, i tylko w przypadku połączeń poprzez adres .onion) mój klient Tor IP jest teraz exit node! W przypadku nadużyć za pośrednictwem sieci Tor i adresu .onion może się to skończyć wizytą policji. W przypadku serwisów, których nie jesteśmy właścicielami bezwzględnie należy mieć zgodę właściciela serwisu.