Jak się nie nudzić w drodze do pracy.

Droga do pracy potrafi być nudna. Nawet te 15-30 minut codziennie zbiera się rocznie w całkiem sporo czasu, więc stwierdziłem, że tak nie może być, że po prostu jadę, czy – jak ostatnio – chodzę do pracy na piechotę i nic innego nie robię.

Co można robić w drodze do pracy? W tramwaju czy autobusie można czytać książkę, gazetę, albo przejrzeć newsy w internecie. Jeśli ktoś jedzie samochodem, to wzrok musi mieć wolny. Jeśli idzie – raczej też, choć przy odrobinie praktyki da się czytać i iść. W każdym razie ja takiej praktyki nie mam i trochę nie wyobrażam sobie chodzenia czy jazdy kilku(nasto)minutowej i czytania – za dużo czynników rozpraszających, za duże „rwanie” fabuły.

Mniej angażujące, bardziej naturalne i uniwersalne jest słuchanie czegoś, na przykład na playerze mp3. Początkowo słuchałem muzyki, ale to raczej sposób na zabicie nudy, niż robienie czegoś ciekawego. Można też słuchać audiobooków czy podcastów, ale za tymi pierwszymi nie przepadam (za wolne tempo, nadal wypadałoby się skupić na dłużej, a nie przyswajać na raty), a tych drugich nie udało mi się znaleźć na tyle ciekawych, bym słuchał regularnie.

Ostatecznie padło na wykłady TED, do których przymierzałem się od dawna, a do których ostatecznie zachęcił mnie Wawrzek w tym wpisie nt. TED. Przed opisaniem wrażeń ze słuchania postanowiłem zapoznać się z nieco większą ilością (tj. kilkadziesiąt), i słusznie, bo wykłady są bardzo różne.

Różny jest język, szczególnie angielski w wydaniu azjatyckim jest… dziwny. Ale nie na tyle, by wykład był niezrozumiały. Generalnie nie mam większego problemu ze zrozumieniem wykładów TED, tzn. sensu samego przekazu. Szczególnie po krótkim osłuchaniu się z danym mówcą. Oczywiście bywa, że pojawiają się jakieś niezrozumiałe słowa czy zwroty, ale to normalne. Łapię większość dowcipów (if any; śmiesznie mogę wyglądać, bo niektóre są naprawdę dobre i zdarza mi się dosłownie LOLnąć). Prędzej jest problem z samym usłyszeniem, co mówią, gdy obok przejeżdża tramwaj, a niestety moja Sansa z Rockbox głośnością na „pchełkach” nie grzeszy (stawiam, że bardziej wina słuchawek). Zresztą, nie ma co się ogłuszać, bo dramatu nie będzie, jeśli raz na jakiś czas stracimy parę słów. O ile w ogóle stracimy, bo szybkie dociśnięcie słuchawki na chwilę skutecznie ratuje sytuację.

Kwestia druga – wykłady TED w formie samego audio. Tu jest różnie. Niektóre niemal tracą sens, bo trzeba się domyślać, co jest na pokazywanym zdjęciu (ale jak to trenuje wyobraźnię! ;-)). Inne – nie tracą niczego. Większość zdecydowanie nadaje się do słuchania, bez obrazu. Szczególnie, jeśli ma się – jak ja – świadomość, że albo dotrą do mnie w ten sposób, albo wcale.

Podsumowując, jeśli chodzi o to co zrobić, by się nie nudzić w drodze do pracy, to słuchanie wykładów TED daje radę. Ciekawe, rozwijające, nieprzeszkadzające. Polecam.

Kto komu łaskę robi?

Przeczytałem i na początku nie uwierzyłem. Po chwili uwierzyłem i czym prędzej zmieniłem opis jednej z kategorii (zgadnij której i jaki był), który niedawno (ale zupełnie nie pamiętam kiedy…) dodałem, bo sprawa nie jest oczywista. Krótko i punktami:

  • Jak najbardziej wolno cytować inne utwory. Ale cytat wymaga podania autora, czego autor, którego Kazik chce pozwać, nie zrobił. Pytanie, czy pół zdania to już cytat. Dwa słowa? Jedno słowo?
  • Z drugiej strony, nie bardzo miał jak to zrobić – nazwa bloga nie bardzo jest miejscem na zamieszczanie przypisu.
  • Ciężko o niepowiązany z niczym tytuł. Do mojego tytułu pewnie równie łatwo się przyczepić. Jak nie Pomiędzy słowami, to plagiat Between the bits przecież (i to z pełną świadomością obu…). There’s nothing that’s new under heaven, there’s nothing unique over hell, jak śpiewa Chubawamba (oni to się chyba nigdy nie wypłacą za Shhh).
  • Nawet nie chcę myśleć, ile zespołów (wliczając nasz) wykonywało covery Kultu (chociaż my akurat cover coveru, jeśli to coś zmienia). W ogóle jakby wziąć twórczość Kazika i wywalić wszystkie cytaty, to będzie słabo. Zwłaszcza, jeśli wywalimy nawiązania do twórczości Stanisława Staszewskiego.
  • Kolejny aspekt, to kwestia inspiracji. Blog jest jakimś środkiem wyrazu i opisu rzeczywistości, którą autor jakoś postrzega. Być może za sprawą utworów innego artysty… Kazik raczej powinien być dumny, że ktoś go cytuje (znaczy cytował). Patrz twórczość Kaczmarskiego i wykonania utworów Stanisława Staszewskiego.
  • Wszyscy artyści to prostytutki. Nieco o czym innym, ale dobrze pasuje. Oczywiście Kazik himself [dead link].
  • To, czy blog jest prywatny Piotra, czy „służbowy” nie ma tak naprawdę żadnego znaczenia w świetle prawa autorskiego.
  • Usuwanie cytatu i płaszczenie się, które Piotr prezentuje nic dobrego – w kontekście wolności słowa, prawa autorskiego itp. nie wnosi. Wezwanie jest nie o zaprzestanie używania, tylko typowo o odszkodowanie, przy czym wielkość szkody ma dopiero być szacowana. To co widzimy szybko prowadzi do hamerykańskiego kto ma większego (tu: prawnika). W przypadku bloga firmowego (i ogólnie zaplecza działu prawnego Agory) szanse są dość wyrównane… Tym bardziej dziwi oddanie pola.
  • Ciekawe, ile kosztuje wykarmienie papug.
  • Kolejny bez trackbacka, ale żeby wszystko w jednym miejscu było… Redakcyjny kolega Piotra i jego wpis w temacie. Mocno się zgadzam, więc linkuję.
  • Miałem nadzieję, że sam Kazik o niczym nie wie i że ma np. zgodę ogólną na reprezentowanie interesów przez daną kancelarię w zakresie ochrony praw autorskich. Nie jest tak. Na forum Kultu ładnie widać (dead link), że to z osobistej inicjatywy. Cytuję: Od teraz czyli od jakiegoś 1,5 miesiąca nie będę więc odpuszczał takich „niedokładności”.A kolega mógł się spytać i niewykluczone,że za friko by zgodę miał.
  • Ciekaw jestem, czy Kazik ma blade pojęcie, ile by dostał zapytań o zgodę na każde nawiązanie/cover itd. Poza tym, prawo autorskie jest m.in. po to, by nie ganiać za każdym autorem.
  • W ramach protestu (ale co to za protest?) Kazik wylatuje ze stron na Facebooku.
  • Zrobienie coveru (nawiązanie ogólnie) zawsze uważałem za jakiś tam hołd dla twórcy.
  • Źródło cytatu (biedne bo biedne – link do teledysku na YT w pierwszej notce) jednak było.
  • Kazik odpuszcza. Nie wiadomo, na jak długo odpuszcza i komu. Strach cytować, strach wykorzystywać nawiązania – jutro może nie odpuścić. Nie każdy ma znajomych prawników. Chciałbym zobaczyć oficjalne stanowisko, z uwzględnieniem rozróżnienia na szarego Kowalskiego (sorry Piotr) i korporacje medialne. Nawet, jeśli Kowalski pracuje w korporacji. Bo to jakby nie ta skala i naruszeń, i działań.
  • Były dwa wyjścia z twarzą z sytuacji. Pierwsze, którego już nie może użyć to ja nic nie wiedziałem, to samowola prawników, się zagalopowali. Rozwiane parę punktów wyżej. Drugie to nie mam nic do prywatnych osób, ale ta Agora, wielki koncern kradnie mi teksty. I bez odpuszczania wtedy, tylko idziemy przegrać sprawę w sądzie (och, to prywatny blog, a nie służbowy? to ja nie wiedziałem, no tak, faktycznie mało i faktycznie źródło jest, tylko takie słabe). Jasne, grubymi nićmi szyte.
  • Znowu pasuje sami będziecie robić to, przeciwko czemu walczyliście. Któryś kawałek Bez krótkich spodni.

UPDATE: Forma jest luźna, a że będą liczne aktualizacje (od tej pory – na końcu listy nowe), więc po prostu: ostatnia aktualizacja 04.03.2011 07:50.