Przesiadka na M1

Nadszedł ten moment, kiedy mogłem wymienić służbowy sprzęt. Moment długo oczekiwany. Z dwóch powodów. Po pierwsze, z okazji pandemii cykl wymiany został wydłużony. Po drugie, jako entuzjasta ARMów nie mogłem się doczekać laptopa z tego typu procesorem. No dobrze, nie jest to typowy ARM, jaki można znaleźć w laptopach konkurencji. Ale nadal jest to krok w dobrym – moim zdaniem – kierunku. Pora na wrażenia z kilkudniowego używania.

Ponieważ poprzednio miałem MacBook Pro 13,3″, a pracowałem głównie z domu, bez dodatkowego monitora, stwierdziłem, że pora na większy ekran. Także wydajność w stosunku do 15″ pozostawiała nieco do życzenia, a wersja 15″ nie wydawała się wcale specjalnie większa od typowych laptopów 14″. Zatem jak szaleć, to szaleć. Stwierdziłem, że 14″ to za mało i wezmę 16″ (10 core, 32 GB RAM).

Hardware

Przyznaję, że wstępnie żałuję wyboru. Pierwsze wrażenie przy wyjmowaniu z pudełka to jaka to wielka i ciężka cegła. Faktycznie, zarówno wymiary, jak i waga w stosunku do 13,3″ to inna liga. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to fakt, że jest o wiele grubszy i o wiele cięższy. Oczywiście w wersji stacjonarnej nie jest to duży problem, z przeniesieniem z miejsca na miejsce też problemu nie ma. Jak będzie przy pracy typowo mobilnej? Zobaczymy…

Ekran jest bardzo fajny i do pracy stacjonarnej idealny. 13,3″, które wydawało się OK już się wydaje nieco małe.

Szeroko dyskutowane wcięcie na kamerę, zabierające część ekranu. Przyznaję, że nie zauważam tego w codziennej pracy. Zapewne w znacznej mierze jest to wynik chłytu marketingowego w postaci czarnej górnej belki okien. I jak mam świadomość, że jest to de facto zmniejszenie użytecznej powierzchni ekranu, tak zupełnie mi to nie przeszkadza. I tak 99,5% czasu w pracy korzystam z wersji z belką.

W końcu jest też normalna klawiatura. Taka jak w innych laptopach, o niebo przyjemniejsza od nieporozumienia w postaci „drewna” w 13,3″. Zapewne jest to jedna z przyczyn, czemu laptop jest grubszy.

Touchpad tradycyjnie dobry, nowego wejścia na ładowarkę nie oceniam, bo jeszcze nie testowałem – i tak korzystam w okresie przejściowym ze starego, a łatwiej mieć mi jedną.

Z minusów: zmienione zostało położenie gniazda słuchawkowego – teraz jest po lewej stronie. Szkoda, bo przywykłem. Dodatkowo po prawej stronie jest tylko jeden port USB. Jak podłączę tam ładowarkę, to nie mam miejsca na przejściówkę dla myszy. A szkoda, bo z racji większych wymiarów samego laptopa miło byłoby mieć wszystko wpięte po prawej i więcej miejsca na biurku po lewej. Niemniej, podsumowując – sprzętowo bardzo dobrze.

Software

Szybka konfiguracja klawiatury, żeby można było pisać wygodnie polskie znaki i można pracować.

Domyślna powłoka zmieniła się z bash na zsh. Zmiana nastąpiła już jakiś czas temu, poza tym można było wymusić zsh ręcznie. Niemniej, nie ciągnęło mnie. Prawda jest taka, że nie widzę wielkiej różnicy. Oczywiście gdyby komuś nie pasowało zsh to jest możliwość powrotu do bash przy pomocy odpowiedniego użycia polecenia chsh.

W związku ze zmianą architektury miałem lekkie obawy, jak wygląda instalacja dodatkowych programów. Jest różnie. Na niektórych stronach po prostu dostaniemy jedną wersję dla macOS czy też wersję odpowiednią dla naszej architektury. Na innych trzeba samodzielnie wybrać. Większość softu jest dostępna w wersji natywnej i po prostu działa.

Póki co znalazłem tylko jeden program, który nie działa: VirtualBox. Jednak wirtualizacja i konteneryzacja na M1 to już zagadnienie zasługujące na osobny wpis.

Prędkość działania jest OK, czas pracy na baterii też wygląda na więcej, niż zadowalający.

Update

Na blogu cisza i pozornie nie dzieje się nic. Pozory jednak mylą, choć łapię się na tym, że nie chce mi się pisać osobnych wpisów o drobiazgach. Jest w tym zasługa Blox, który działa… tak jak działa. Statystki pokazują dostępność 99,9% dla obu blogów i… nie jest to przypadek. 502 Bad Gateway lata często. Zgłaszałem i mi się znudziło. Nie jest na tyle źle, żebym się spakował z miejsca, ale drażni i zniechęca.

W zasadzie wszystkie ważniejsze systemy podniosłem do Stretch. Większych problemów nie było. Jedyne co, to po upgrade przestała działać planeta Joggera. Paczka wyleciała ze Stretch, wersja z Jessie nie chciała działać. Postawiłem kontener z unstable i… też nie działało. Skończyło się kontenerem z Jessie, wszystko póki co działa, ale pewnie przy końcu aktualizacji Jessie będzie trzeba coś z tym zrobić. Być może zmienię silnik.

Z racji nowych zabawek (Orange Pi Zero) i średniego wsparcia nowych wersji Debiana dla różnych SoC zacząłem się bawić builderem Armbiana. Fajna zabawka, pewnie pobawię się nieco więcej w najbliższym czasie. Marzy mi się budowanie obrazów dla Stretch, zmiana powinna być prosta, choć toolchainy i ilość miejsc gdzie coś może pójść nie tak trochę przeraża – nie znam rozwiązania.

Bardzo spodobał mi się ESP8622 i MicroPython. Będę się bawił, już kupiłem – leży i czeka. Pewnie będą jakieś wpisy z tych zabaw, chociaż tak naprawdę wszystko jest do znalezienia w sieci. Imponujące jest niskie zapotrzebowanie na prąd, zwł. w deep sleep. Chociaż przy używaniu WiFi podobno znacznie rośnie. Niemniej, ma to szansę być autonomiczne jeśli chodzi o zasilanie przy użyciu jedynie niewielkiego panelu solarnego, czego o SoC pokroju RPi nie da się powiedzieć. Ogólnie są świetne projekty oparte o solary, ceny rozwiązań bardzo spadły. Sensu ekonomicznego czy ekologicznego z tego co widziałem w wyliczeniach jeszcze nie ma (i to dla San Francisco) ale niezależność energetyczna (światło, komputer, smartfon, dogrzewanie kawalerki) z jednego panela w cenie $200 za kompletne rozwiązanie robi wrażenie.

Trochę czasu schodzi na ogarnianie przemeblowań w domu. Trochę koniec prowizorek – połączyłem biurka i mam teraz narożne, co przekłada się na dobrą miejscówkę do psucia różnych zabawek. Po pierwsze sporo miejsca, po drugie w końcu jest dostępny prąd. Jeszcze muszę dopracować, ale kierunek mi się podoba. 😉

Koniec projektu Bananian

Twórcy dystrybucji Bananian, czyli modyfikacji Debiana dedykowanej dla Banana Pi, którą opisywałem, ogłosili blisko kwartał temu, że kończą działalność projektu. Powody standardowe – brak czasu, wynikający z tego brak supportu dla nowszych wersji sprzętu. Poza tym pojawiła się konieczność przesiadki na wydanego niedawno Debiana 9 (nie, nie przegapiłem, ale czekam z notką na wrażenia z upgrade). I na koniec lepsze wsparcie dla płytek w wersji 4.x kernela Linuksa.

Jako sugerowanego następcę wskazują dystrybucję Armbian, która wspiera wiele płytek opartych o ARM (m.in. Banana Pi, Orange Pi, Odroid) i którą już wcześniej zachwalali znajomi, ale… Skoro byłem zadowolony z Bananiana, to nie było potrzeby korzystać. Armbian występuje w dwóch wersjach – opartej na Ubuntu, dedykowanej na desktop oraz opartej na Debianie, dedykowanej na serwery.

Bananian nie jest całkowicie porzucany, wersja 16.04 nadal będzie otrzymywać, do kwietnia 2018 aktualizacje bezpieczeństwa. Przesiadka jest zatem zalecana, ale nie ma pośpiechu.