Goodbye Yanosik!

Nie napisałem nic o tegorocznym urlopie. W zasadzie urlopach. W ramach nadrobienia zaległości spojrzenie na urlopy przez pryzmat appek androidowych. Zmiany są dwie: zacząłem korzystać ze Strava – ot, kolejna appka do mierzenia biegania czy pedałowania. W sumie poznałem ją, gdy oficjalna appka Kręć Kilometry przestała mi poprawnie i stabilnie działać, zwłaszcza zapisywać trasę. Zalety: dość dokładna, fajne automagiczne porównywanie czasów na odcinkach, liczenie rekordów. Wady: dość długo „się zbiera” do wykonania operacji, czyli czasami trzeba poczekać. Ale potem działa już pewnie, więc lubię.

Zmiana druga wymaga wstępu. Na jednym z wakacyjnych wyjazdów, przed podróżą powrotną do Poznania, zaczęło się kończyć paliwo. Poszukałem stacji, zjechałem parę kilometrów w nieznany teren, zatankowałem. I wracam, wg nawigacji, tak samo zresztą jak przyjechałem. O dziwo inna trasa, niż przyjechałem, ale nie wnikam – na oko kierunek się zgadza.

Więc jadę sobie drogami między wioskami. Pasażerowie przysypiają. I nagle widzę rozjazd. Asfalt lekkim łukiem w lewo, na wprost nawierzchnia szutrowa. Nawigacja zdecydowanie pokazuje jazdę na wprost, po szutrowej. Azymut się zgadza, wiec trochę zwalniam i wjeżdżam w tę szutrową. Chwilę później ostre hamowanie, bo okrutna dziura, idealna, by urwać koło. Dobrze, że zwolniłem wjeżdżając na tę szutrową. Jadę dłuższy kawałek, dziur wcale nie ubywa. Potem było jeszcze lepiej – gruntówka w lesie, ogromne kałuże na całą szerokość. Jakoś uniknąłem zakopania czy utopienia auta i przejechałem, ale było to ładne parę kilometrów. Dodam, że w poprzednią stronę przyjechałem całą drogę zupełnie znośnym asfaltem.

Nawigacja, która mnie tak poprowadziła to oczywiście Yanosik. Stwierdziłem, że enough is enough, tym bardziej, że to nie pierwszy tego typu wyczyn. Choć w tym przypadku skala porażki zadziwiła.

Dodatkowo Yanosik grabił sobie u mnie już wcześniej zbieraniem dużej ilości danych („styl jazdy”). I późniejszą próbą monetyzacji tej wiedzy w formie sprzedaży ubezpieczenia. Nie mam złudzeń, w tej grze kierowca traci – algorytmy i big data dają przewagę ubezpieczycielowi. O ile w przypadku cech ogólnych liczy się statystyka, to dane o stylu jazdy pozwalają na wnioskowanie poza granicą ludzkiej percepcji. Czyli software ubezpieczyciela zna lepiej zachowania kierowcy niż on sam. I jeśli stwierdzi, że jeździsz o niebezpiecznych porach, to nie tylko nie dostaniesz zniżki, ale jeszcze dopłacisz. Nawet jeśli jeździsz bezpiecznie. Na dodatek nie informują, co dokładnie jest mierzone. Oczywiście nie wyraziłem zgody, ale sam fakt możliwości zbierania takich danych jest niepokojący. Pytanie o zgodę było ponawiane – liczą na to, że użytkownik się pomyli i kliknie, że się zgadza?

W każdym razie po tej akcji z nawigacją Yanosik wyleciał w trybie ekspresowym, po przejechanych z nim jakichś 20 tys. Oczywiście potrzebuję dość często nawigacji, więc użyłem tego, co miałem pod ręką – Google Maps. Korzystałem kiedyś dawno temu przez chwilę i albo nie doceniałem, albo spory postęp zrobili.

Pierwsze wrażenie: Yanosik dawał instrukcje trochę za późno czasami (do tego stopnia, że zdarzało mi się nie skręcić we właściwą ulicę). Google Maps radzi sobie o wiele lepiej, informując z sensownym wyprzedzeniem. Do tego ma przyjemny ficzer w postaci zmiany skali w zależności od aktualnej prędkości. Nie ukrywam, że przestawienie się i przyzwyczajenie do dobrego zajęło mi chwilę. Różnica jest kolosalna – Google Maps potrafi pokazywać pasy, dawać drobne wskazówki gdzie odbić. Jest to bardzo przydatne na węzłach na autostradach. Za to przyznaję, że na rondach Yanosik radził sobie lepiej, choć też nie idealnie.

Brakuje oczywiście głównej funkcji Yanosika, czyli „antyradaru”, nie ma całej grywalizacji i statystyk ale… w sumie w Yanosiku grywalizacja była niedorobiona, a statystyki niespecjalnie coś wnosiły. Chociaż lubię popatrzeć. Google Maps dobrze nawiguje i… tyle. W każdym jeśli chodzi o nawigację to niebo a ziemia – totalna przepaść w jakości oprogramowania.

Rozważam jeszcze wypróbowanie głównego polskiego konkurenta Yanosika, czyli Ryśka, ale boję się, że nawigacja będzie słabsza od Google Maps, a dane dot. sytuacji na drodze gorsze, niż w Yanosiku.

UPDATE: Rysiek może kiedyś będzie testowany, ale najpierw szansę dostanie Waze. Wiele osób poleca Wazie i w komentarzach na blogu (nie tylko pod tym wpisem), i poza blogiem. Podobno wykupione przez Google, jest nawigacja i antyradar, może być fajne. Recenzja za jakiś czas.

UPDATE: Pewnie nie wszyscy zauważyli, ale Yanosik zaliczył poważną wtopę. Wykorzystywał urządzenia użytkowników bez ich wiedzy i zgody do realizowania innej usługi swojej firmy. Szczegóły opisała ZaufanaTrzecia strona, a pokrótce wykorzystywane były: włączenie bluetooth, co za tym idzie zwiększone zużycie baterii, transmisja dodatkowych danych – zużycie transferu. IMO takie nadużycie i pokrętne próby tłumaczenia są dyskwalifikujące, więc zamierzam trzymać się z daleka od wszelkich rozwiązań tej firmy.

Bez reklam na przeglądarkach mobilnych (Chrome, Focus)

Wygląda, że szykuje się lekka rewolucja w mobilnej części internetu. Wersja testowa (canary) Chrome w wersji mobilnej wyposażona jest przez producenta w blokowanie inwazyjnych reklam. Zobaczymy jak to w praktyce wyjdzie, ale wygląda, że szykuje się zmiana zasad gry – de facto oznacza to kontrolowanie rynku reklam przez dostawcę przeglądarki, będącego przy okazji jednym z większych (o ile nie największym) graczy na rynku reklamy w sieci. Podobna zmiana jest zapowiedziana dla wersji desktopowej na początek roku.

Firefox Focus już w tej chwili ma podobne rozwiązanie – wbudowane blokowanie reklam i ochrona prywatności. Przy okazji, przetestowałem Focusa i wygląda on bardzo zachęcająco. W przeciwieństwie do Firefoksa jest lekki (~2 MB do pobrania) i działa żwawo. Czego o Firefoksie (no dobrze, rok temu, nie wiem jak teraz) powiedzieć się nie dało, więc na smartfonie korzystałem z Chrome. W każdym razie Focus domyślnie blokuje reklamy, nie ładuje zbędnych części strony i czyści historię, co czyni tradycyjne ad-trackery bezużytecznymi. Chwilę poklikałem – jest szybko, jest wygodnie, strony wyświetlały się OK. Polecam, jeśli ktoś nie potrzebuje na smartfonie tabów w przeglądarce. Niestety nie widzę wersji dla desktopa ani kodu źródłowego.

Mam mieszane uczucia jeśli chodzi o korzyści dla użytkowników. Z jednej strony strony mają być szansę lżejsze, nie zamulać urządzeń zbędnymi javascriptami czy animacjami i ładować się szybciej, zużywając mniej transferu. Z drugiej strony, szczególnie w przypadku Google, nie mam złudzeń. Natura nie znosi próżni, więc reklamy nadal będą. Ale od Google (lub za ich zgodą). A Google i tak ma śmieci w reklamach AdSense. Podobnie ze śledzeniem – może strony nie będą w stanie tego robić, ale przeglądarka jak najbardziej… No i może historia zatoczy koło – albo płatna przeglądarka, albo wyświetlanie reklam? To już oczywiście było, w czasach płatnej wersji Opery.

W każdym razie właściciele stron stracą (znowu) trochę wolności.

Ilość rowerów Nextbike na stacjach – reaktywacja

Dawno temu pisałem o monitoringu rowerów Nextbike na stacjach. Moja strona podająca aktualną ilość rowerów miejskich na stacjach Nextbike działała do kwietnia tego roku, po czym przestała odświeżać dane. Jest to o tyle niefajne dla mnie, że appka androidowa Nextbike i jej wyszukiwanie rowerów to jakaś kpina i zdecydowanie łatwiej i szybciej znajdowałem potrzebne dane u siebie. Albo po prostu I don’t like the bugs but the bugs like me, czyli znowu mam pecha i u mnie nie działa. W ogóle o appkach na Androida, zwłaszcza polskich wypadałoby już popełnić osobny wpis…

Poczyniłem szybki debug i okazało się, że Nextbike zapytany o konkretne miasto zwraca od niedawna błędny XML, zawierający zawsze także dane dla Indii. Zgłosiłem błąd mailem, co wiązało się z zabawną sytuacją, bo po pierwsze zostałem przez centralę wzięty za pracownika (chyba raczej stażystę) firmy Nextbike i odesłany do innego pracownika, który może założyć ticket w systemie. Padło też pytanie, a skądże to ja mam namiar na ten URL (przypominam, mający official w nazwie). No cóż, URL lata w wielu miejscach w sieci…

W każdym razie błąd został zgłoszony, a dane się nie pokazywały. Próbowałem na szybko zreanimować skrypt w Perlu, ale albo zmian było więcej, albo nie do końca umiem korzystać z tej biblioteki. W każdym razie poległem, a na dłuższe grzebanie w Perlu nie miałem ochoty. Przy okazji niegdyś poukładany kod wydał mi się już nie taki fajny i w sumie można by go przepisać…

Wczoraj zrobiłem przymiarkę do napisania tego w Pythonie. Okazało się, że bez problemu jestem w stanie parsować XML. Przy okazji zrezygnowałem z pobierania danych dla każdego miasta oddzielnie – miast jest na tyle dużo, że szybciej jest pobrać plik XML raz. Skoro zapowiadało się tak fajnie, to od razu postanowiłem przerzucić konfigurację z hasha w programie do pliku YAML. A skoro szło tak fajnie, to zmieniłem „template”, zaszyty w printach w skrypcie, na Jinja2, przy okazji mając pierwszy praktyczny kontakt z tym rozwiązaniem, bo wcześniej „korzystałem” z niego tylko w template’ach dla bloga opartego o Pelican. Bardzo fajne, rozbudowane bardziej, niż przypuszczałem i jednak rządzące się swoimi prawami. W każdym razie mniej oczywiste niż mi się wydawało do tej pory.

Skoro szło tak dobrze, to dorzuciłem pięć kolejnych miast (Pszczyna, Zgierz, Kędzierzyn-Koźle, Kołobrzeg i Tychy), bo tyle pojawiło się od kwietnia. Oczywiście już nie do skryptu, tylko do prostego w utrzymaniu pliku z konfiguracją. 🙂 Całość zapakowana w virtualenv oczywiście, dla przenośności.

Ze skryptu nie jestem w 100% zadowolony – pewnie można go jeszcze uprościć, ale… może kiedy indziej, tym bardziej, że mógłbym jeszcze uzupełnić dane o geolokalizacji i pewnie gdzieniegdzie zostało błędne kodowanie znaków. Póki co, strona z ilością rowerów znowu działa. Ciekawostka – wszystkie pliki (skrypt, konfig, dane o wymaganych modułach) mają tyle samo linii co oryginalny Perl (TBH żadne nie było specjalnie sprzątane czy optymalizowane pod kątem wielkości), a jest o niebo czytelniej i prościej.