Tag: security

Opublikowane w

PLNOG 11

Jedenasta edycja PLNOG zapisze mi się w pamięci jako PLNOG na którym z jednej strony wyjątkowo drażniły mnie prezentacje marketingowe (jakoś miałem pecha może, że trafiłem na więcej, niż zwykle? a może bardziej drażniące były?), a z drugiej strony jako ten na którym było sporo rzeczy związanych z sieciową społecznością. Może parę słów o tych bardziej pozytywnych sprawach…

Po pierwsze, wykłady ISOC – fajny pomysł. Trochę szkoda, że tak izolowane miejscowo były. Na listę mailową ISOC Polska zapisałem się już wcześniej, teraz miałem okazję zobaczyć na żywo. Niestety nie porozmawiałem z nikim na żywo. Po cichu mam nadzieję, że będzie okazja na kolejnym PLNOG.

Przy okazji panelu o DDoSach, Łukasz Bromirski wrócił do pomysłu zjednoczenia ISP w walce z DDoSami. I od razu rzucił się do działania tworząc listę operatorów bezpieczeństwa. Dodatkowo publicznie zapowiedział dokończenie projektu BGP blackholing. Trzymam kciuki. Padło też stwierdzenie, że w sumie mało komu zależy, by DDoSów nie było: jest to okazja do sprzedania większego pasma, dedykowanego sprzętu czy serwisu, który je neutralizuje. Oraz – chyba najważniejsze, że problem DDoSów mogą rozwiązać dostawcy łącza (często: użytkownikom końcowym), ale dla nich to tylko koszt. Z kolei ofiarami i „płatnikami” są głównie duże firmy. A zarabiają pośrednicy.

Chyba najciekawsza (IMVHO) inicjatywa, która pojawiła się na PLNOG 11: wifi community Polska, czyli projekt zrzeszający dostawców Internetu, którzy będą oferować bezpłatny dostęp do Internetu użytkownikom, którzy mają usługę u któregokolwiek z nich. Taka trochę wymiana klientów lub pożyczanie infrastruktury[1]. Rozwiązanie podobne do fon.com, z którego w Polsce korzysta Netia, ale ma działać tylko w naszym kraju (za to pewnie z lepszym pokryciem). Celowane głównie – ale nie tylko – w kablówki, bo ich sprzęt spełnia wymogi (rozgłaszanie 2 różnych SSID). Dla ISP uczestniczących w projekcie da możliwość pochwalenia się łączem i ma być dodatkowym atutem przyciągającym klientów. Dla klientów – możliwość skorzystania z bezpłatnego łącza wifi w różnych lokalizacjach (publiczne, ale nie tylko) i – przy odpowiednim pokryciu – może to być jakaś alternatywa dla dostępu typowo mobilnego, szczególnie w miastach. Na razie pomysł na etapie koncepcji, ale podstawy OK, ma to ręce i nogi technicznie. Pewne sprawy proceduralne trzeba będzie dopracować.

[1] Bardziej zainteresowanych odsyłam do filmu z wykładu/prezentacji, jak tylko się pojawią. Tam jest dokładne tłumaczenie co to ma być, po co, na jakich zasadach i szczegóły techniczne.

Opublikowane w

Botnet w Torze.

Napisałem dziś na µblogu, że mam dylemat. I podałem tego linka do bloga projektu Tor. Ostatnio zajmowałem się czym innym i zupełnie przegapiłem opisywany gwałtowny wzrost użytkowników Tora. Dziś zagadka została wyjaśniona – winny jest botnet, który korzysta z Tora do zarządzania węzłami (dobre źródło, po polsku i blog ogólnie ciekawy). Mój dylemat polega na tym, że w chwili obecnej 80% węzłów Tora stanowią komputery zombie wykorzystywane do ataków DDoS, wysyłania spamu itp., a ja nie chcę pomagać spamerom/abuserom.

Jasne, wiadome było, że nie tylko do szczytnych zastosowań Tor służy, ale do tej pory nie miałem żadnych konkretnych, jednoznacznych danych. Teraz je mam.

Sytuacja jest bardzo niekorzystna dla projektu, o czym autorzy nie piszą. Botnet prosto można rozbroić np. wyłączając mu komunikację. Czyli – na poziomie operatora ISP – np. blackhole’ując wszystkie node’y Tora (pośredniczące, czyli relay nodes; lista węzłów wyjściowych i pośredniczących jest publiczna, o czym pisałem we wpisie nt. walki z Tor). Chyba, że botnet jest naprawdę sprytny i korzysta z bridge node’ów, ale coś mi mówi, że raczej nie. Poza tym, zablokowanie – albo przynajmniej drastyczne utrudnienie – dostępu do informacji o bridge nodes też nie jest specjalnie trudne dla ISP…

Twórcy Tora są więc w trudnej sytuacji. Z jednej strony projekt powstał dlatego, że chcą zapewnić swobodną komunikacją. Z drugiej – jeśli nie będą interweniować i nie wyłączą w jakiś sposób botnetu, to istnieje ryzyko, że cała sieć Tor stanie się obiektem ataku jako wspierająca botnet.

Póki co, mój dylemat rozwiązałem tak, że drastycznie zredukowałem pasmo na moim relay node. I czekam na rozwiązanie sprawy. Jeśli trend się utrzyma, nie wykluczam wyłączenia węzła w ogóle.

PS. Jest jeszcze też oczywiście spiskowa teoria. Wszystko to dzieło wspierających kontrolę użytkowników i obywateli i zemsta za dekonspirację PRISM.

Opublikowane w

Czy to naprawdę kod źródłowy tego programu?

Polecam cały artykuł Is that really the source code for this software? a dla niecierpliwych lub niespikających krótkie streszczenie. Wiele wolnego oprogramowania przychodzi w postaci binarnej. Dołączony jest do niej kod źródłowy w teorii odpowiadający dokładnie temu, z którego zostały zbudowane wersje binarne. Zagadnienie jest ważne zarówno z punktu widzenia wolności oprogramowania, jak i bezpieczeństwa.

Autor ww. artykułu postanowił sprawdzić, jak to wygląda w praktyce dla popularnych dystrybucji Linuksa (Debian, Fedora, OpenSUSE). Na przykładzie tak prostego oprogramowania jak tar. Wykorzystał do tego celu minimalne instalacje systemu, korzystał ze źródeł dostarczonych w dystrybucjach i metod budowania zalecanych przez dystrybucje.

Wyniki są dość zaskakujące: ani razu nie udało mu się uzyskać dokładnej (bit w bit) kopii tego prostego przecież pakietu wykorzystując kod źródłowy.

W przypadku Debiana różnice były minimalne (data i id buildu w plikach wykonywalnych), w przypadku OpenSUSE było gorzej. Powstałe pliki binarne były 5 razy większe od oryginału. Po wykonaniu strip na wersjach binarnych sytuacja wyglądała już podobnie jak w przypadku Debiana. Najgorzej wypadła Fedora – nie tylko różnic było najwięcej, ale autorowi artykułu nie udało się ustalić przyczyn wszystkich rozbieżności . Jak pisze „niełatwo stwierdzić, czy samodzielny build ze źródeł będzie funkcjonował identycznie, jak opublikowana wersja binarna z dystrybucji”.

W przypadku skomplikowanych pakietów i projektów luźniej podchodzących do kwestii wolności oprogramowania, niż dystrybucje Linuksowe (np. firmware routerów z wykorzystaniem wolnego oprogramowania – często zamieszczają kernel, ale zwykle jest to wersja waniliowa wzięta na żywca z kernel.org…) różnice będą jeszcze większe. Gdyby ktoś znalazł komentarz RMS do sprawy, proszę o linka – bardzo jestem ciekaw, co ma do powiedzenia w tej sprawie.

UPDATE: Problem czy to naprawdę kod źródłowy danej binarki został dostrzeżony i doceniony, idea reproducible builds stała się popularna.