Tag: prawo

Opublikowane w

Kraizm

Mapa świata

Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:BlankMap-World6.svg

Wyobraźmy sobie, że ktoś w cywilizowanym świecie otwiera sklep/oferuje usługę i zabrania korzystania z niego ludziom o określonym kolorze skóry. Na przykład salon fryzjerski albo kino, z napisem Murzynów nie obsługujemy. Albo wyznającym określoną religię. Ewentualnie określonej narodowości. Albo w drugą stronę – sklep/usługa tylko dla białych. Albo Nur für Deutsche… Myślicie, że by przeszło? Ja myślę, że zdecydowanie nie.

To może coś mniej oczywistego. Sklep internetowy (albo usługa…) o podobnych ograniczeniach korzystania. Co prawda trochę trudniej weryfikować, ale zawsze można próbować posiłkować się danymi z social media, czyli wymagać logowania przez Facebooka, a jeśli płeć albo kolor skóry właściciela na zdjęciach się nie spodoba, to odmawiamy dostępu do usług. Ewentualnie można wymagać zdjęcia dowodu tożsamości i próbować określić na tej podstawie. Technicznie wykonalne, z rozsądną pewnością. Myślicie, że to by przeszło? Nie jestem już taki pewny, jak w poprzednim przypadku, ale nadal mam wrażenie, że nie.

Natomiast w sieci każdego dnia spotykamy się z dokładnie taką segregacją ludzi na podstawie domniemania kraju, w którym aktualnie przebywają. Chodzi oczywiście o ograniczanie dostępu do kultury/rozrywki (muzyka, film) przy pomocy DRM, czy to za sprawą regionów DVD, czy innych, podobnych technik. Wystarczy wejść na YouTube – część utworów jest w danym kraju niedostępna (Google, don’t be evil…).

Generalnie o ile nie uznajemy segregowania na podstawie płci, rasy, koloru skóry, religii czy narodowości za właściwe, to już segregacja na podstawie (domniemania) kraju przebywania jest raczej akceptowana. Przynajmniej w sieci. Nawet, jeśli nie wynika ona wprost z przepisów obowiązujących w danym kraju. Swoją drogą, prawa sankcjonujące dyskryminację ze względu na religię/narodowość/kolor skóry/płeć też istniały, więc to żaden argument.

Zastanawiałem się, czy już ktoś użył tego określenia, ale szukając po countrism znajduję tylko countrist, o zbliżonym znaczeniu, ale jednak w trochę innym kontekście. Do rozważań na ten temat bezpośrednio skłoniła mnie sytuacja z Netflix, który co prawda otworzył się na różne rynki, ale jednocześnie dołączył do firm wykorzystujących DRM i zapowiedział blokadę proxy/VPN w celu uzyskania dostępu do treści, ale problem jest oczywiście szerszy.

Opublikowane w

Jak Vagla do Senatu startował

Miałem napisać ten wpis już jakiś czas temu, ale nie napisałem wtedy, a przed wyborami ostatni dzwonek, więc napiszę teraz.

Kim jest Vagla można sprawdzić na Wikipedii. To może kim jest dla mnie? Pozytywnie zakręconym człowiekiem o sporym poczuciu humoru (biorąc pod uwagę pewne działania; sam dałem się nabrać), którego stronę (nie-blog!) czasami czytuję (choć nie mam jej w RSSach, pewnie to się zmieni zaraz), piszącym o prawie, sieci i wolności (głównie w sensie wolności dostępu do informacji) i działającym na rzecz obywateli (dostęp do informacji publicznej). Ostatnio: kandydatem na senatora. I właśnie o tym będzie.

Na początku był chaos. Po tym, jak Vagla zapowiedział, że kandyduje do Senatu i zbiera 1000 podpisów poparcia, pojawiła się dość nieskładna komunikacja – częściowo na FB, częściowo na istniejącej stronie. Typowe pospolite ruszenie, ale dla osoby jednak trochę znanej zadanie zebrania 1000 podpisów (fizycznych) jest wykonalne, mimo ewidentnych niedociągnięć w komunikacji i wpadek (typu zła ilość okienek na formularzu). Końcówka była lepsza informacyjnie, choć nie doskonała. Podpisałem i ja…

Ciekawa była też obserwacja pewnych… niezamierzonych, jak przypuszczam, konsekwencji prawa. Bo Vagla wystartował głównie dla funu, jak sam pisał, żeby zobaczyć, czy zwykłemu (no…), obywatelowi bez zaplecza partyjnego uda się w ramach obowiązujących przepisów (skrupulatnie je wypełniając) spełnić wymogi prawne stawiane kandydatom do Senatu. Bo to co robił, robił już wcześniej, nie będąc senatorem.

Byłem praktycznie pewien, że o ile pierwszy etap spokojnie uda mu się przebyć, o tyle z drugim (2000 podpisów od ludzi ze swojego okręgu) mogą być spore problemy. Czasu było niewiele, kampania zaczęta późno, a mam wrażenie, że Vagla jest znany raczej w sieci, niż IRL (OK, nic nie wiem o samej W-wie). Prognozy po pierwszych dniach były „na styk”, ze wskazaniem na „o włos za mało”. W międzyczasie bardzo poprawiła się komunikacja (głównie FB). Najbardziej dramatyczna okazała się końcówka, bo sprawa była praktycznie przesądzona (negatywnie), ale w ostatnich dwóch dniach udało się zebrać podpisy, nawet z bezpiecznym zapasem.

Od tego momentu można było zaobserwować parę ciekawych zjawisk, typu publiczna, dostępna online lista przychodów i wydatków komitetu wyborczego (zresztą jawne były też takie rzeczy jak ilość zdobytych w kolejnych dniach podpisów z drugiego etapu), poparcie dla kandydata z różnych stron sceny politycznej (do lewicy, przez centrum, do prawicy), zapowiedzianą migrację ludzi z całej Polski do Warszawy w celu oddania głosu na Vaglę. Oczywiście było trochę trollingu, jak np. fotomontaż z banerem na budynku. Interesujące (choć raczej smutne) były też reakcje ludzi oraz projekcje poglądów – Vagli zostały przypisane już łatki i prawicowca, i lewicowca. Szufladkowanie i instynkty stadne mają się dobrze…

IMO bardzo duży sukces, niezależnie od wyniku niedzielnych wyborów. Nie wiem, na ile sukces samego Vagli, a na ile pomagającego mu sztabu, a na ile po prostu ludzi, ale udowodnił, że „się da”. A co najważniejsze, zbudował bardzo silny przyczółek, którego brakowało teraz, dla wyborów za cztery lata. Oczywiście o ile będzie kandydował…

Póki co, czekam na wyniki niedzielnych wyborów. Okręgi są jednomandatowe, więc, jak rzekomo mówi cytat, there can only be one.

UPDATE: Trzecie miejsce (z czterech startujących w okręgu), 10,2% ważnych głosów (7% uprawnionych do głosowania). Więcej o wynikach.

Opublikowane w

Spis wyborców a rejestr wyborców

Człowiek uczy się całe życie. Czasem nawet patrzy i nie widzi. Jakiś czas temu opisywałem głosowanie poza miejscem stałego zameldowania w kontekście wyborów samorządowych. Nawet pomarudziłem, że dużo roboty, w porównaniu z wyborami parlamentarnymi. Tymczasem przeoczyłem słowo rejestr, które się tam pojawia, zamiast słowa spis, które pojawia się zwykle przy wyborach parlamentarnych itp. W innym moim wpisie użyłem w ogóle słowa lista, które też potocznie jest synonimem spisu czy rejestru, ale w prawie w ogóle nie występuje.

Postanowiłem więc przybliżyć różnice między spisem wyborców a rejestrem wyborców, czyli zupełnie innym tworem. Wszystkie procedury opisuje dokładnie w Kodeks Wyborczy (link do tekstu jednolitego jest w linkach zewnętrznych), w razie wątpliwości odsyłam tam, tu będzie tylko skrót. Zaznaczam, że nie jestem prawnikiem, więc pewne niuanse

Dopisanie do spisu wyborców

  • Określa je art. 28 Kodeksu Wyborczego,
  • Dokonuje się go w urzędzie gminy w miejscu czasowego pobytu,
  • Jest proste – wystarczy wypełnić formularz i okazać dokument potwierdzający tożsamość,
  • Jest jednorazowe, tj. działa tylko na konkretne wybory. Czyli jest tymczasowe.

Dopisanie do rejestru wyborców

  • Określa je art. 19 Kodeksu Wyborczego,
  • Również dokonuje się go w urzędzie gminy w miejscu stałego pobytu,
  • Jest nieco bardziej skomplikowane – dwa formularze, konieczność wykazania stałości pobytu (zaświadczenie z miejsca pracy, umowa najmu, akt własności/nr księgi wieczystej)
  • Działa na stałe – zostajemy wykreśleni z rejestru w miejscu stałego zameldowania i wpisani do rejestru wyborców tam, gdzie złożyliśmy wniosek. Czyli jest stałe.

No i pora na zadanie praktyczne, czyli mały hacking systemu, albo lifehack (zależy jak patrzeć). Zagadnienie, od którego rozpoczęła się dyskusja na FB to:

Czy można, będąc zameldowanym na stałe w Przemyślu, mieszkając na stałe w Szczecinie, pobrać – bez wyprawy do Przemyśla, czyli w szczecińskim urzędzie miasta – zaświadczenie, uprawniające do głosowania w Warszawie?

Wygląda, że da się to zrobić (rozwiązanie nie jest wymyślone przeze mnie), ale trzeba rozpocząć rozpoczniemy operację odpowiednio wcześniej:

  1. Dopisujemy się do rejestru wyborców w Szczecinie (wykazujemy, że mieszkamy tam na stałe itp.).
  2. Po pomyślnym dopisaniu do rejestru wyborców, udajemy się do urzędu miasta w Szczecinie i informujemy, że chcemy zaświadczenie uprawniające do głosowania poza miejscem zamieszkania (art. 32 Kodeksu Wyborczego).
  3. [solved] 🙂