Kategoria: Inne

Opublikowane w

Gołąb

Wychodzę dziś z domu, patrzę, a na klatce schodowej siedzi gołąb. Przerażony okrutnie, lekko zmierzwiony. Widać, że po przejściach. Nie wiem, skąd się wziął, przypuszczam, że wleciał otwartymi drzwiami jakoś. W każdym razie były takie puchowe piórka gdzieniegdzie na piętrach niższych.

Żeby wypuścić, musiałem przejść obok, bo siedział na schodach. Oczywiście się przestraszył i próbował wylecieć przez zamknięte okno. Tragiczny widok, taki gołąb próbujący wylecieć przez zamkniętą szybę. Na szczęście nic mu się nie stało, a po chwili odleciał w bezpieczne miejsce.

Otworzyłem okno, pokazałem, gdzie ma lecieć. Chwilę pomyślał i poleciał, prosto, prościuteńko. Ładny widok, mimo, że za gołębiami nie przepadam.

Tylko nasrał na klatce, skubany.

Opublikowane w

Chcą nas zabić!

Wczoraj rano wyjrzałem za okno. Deszczowo, a raczej mokro. Wczoraj było zimno, więc zapowiadało się nieciekawie. Wyszedłem po bułki i… uderzyła mnie ciepła, niemal wiosenna pogoda. Do tego zapach… trochę jakby wilgotny stary drewniany garaż. Garaż, bo spaliny, olej z jezdni itp., a drewniany, bo pachniało mokrym drewnem, niemal jakimś pomostem. Tylko bez zapachu jeziora.

Temperatura taka, że w zasadzie można by chodzić w samej koszulce, ale i w bluzie nie było za ciepło. Tak akurat.

Potem, jadąc do pracy, wsiadłem do tramwaju (parę dni nie jeździłem, to trochę odwykłem). Usiadłem. Dostałem strzał gorąca od rozkręconego na maksa ogrzewania. Bo oczywiście MPK wychodzi z założenia, że ludzie wchodząc do tramwaju są ubrani tak, jak w biurze, a nie tak, jak na przystanku. I mamy mrozy. Logiczne.

I tak sobie myślę, że sporo zachorowań wywołanych jest właśnie takim naprzemiennym przegrzaniem i wyziębieniem. I nie rozumiem po co w tramwajach ogrzewanie (przy braku mrozu). Zwłaszcza rozkręcone na maksa.

Opublikowane w

Świat się zmienia.

Wypełniałem ankietę wczoraj. Po wypełnieniu doszliśmy do punktu mającemu określić, z kim była rozmowa. Po podaniu przedziału wiekowego ankietującemu klasycznie opadła kopara i wystękał „a to muszę Ci powiedzieć, że nie wyglądasz”. No dobra, faktycznie szata pasowała pewnie do kogoś z dyszkę młodszego, ale z drugiej strony – jak głosi mądrość ludowa „wegetarianie nie żyją długo, tylko staro wyglądają”.

Do rzeczy. Stwierdzam u siebie pewne niepokojące symptomy mentalnego starzenia się klasy pociąg do wspominek. Primo, kupiłem na wyprzedaży w Arsenale (tym na Rynku, tam na szczęście mają przeceny, co mnie uradowało i uratowało zarazem, bo czytać trzeba, a eksperyment polegający na kupowaniu różnych różności, aby poniżej 10 zł jest całkiem interesujący) Samo-loty, czyli coś co traktuje o PRL. Co prawda takim, którego nie miałem szansy poznać, ale jednak. Zresztą, podobnie pasował mi klimatem Underdog (choć tu nie o Polskę chodzi). W drugim przypadku (w pierwszym nie wiem, bo nie czytałem jeszcze) moja estetyka, że tak powiem. Klimaty, które znam, które rozumiem. Nie to, co dziś, że tak powiem.

Secundo, zasubskrybowałem RSS do bloga Zajrzyj tu (taki ma tytuł, co ja poradzę?), który ma być przewodnikiem po ciekawych stronach WWW, a tymczasem skupia się głównie na historii i nostalgicznych wspominkach. Co wcale mu nie umniejsza, bo IMO ciekawy jest, a i tematy ciekawe, tylko czy zainteresowanie takimi tematami nie jest właśnie objawem mentalnego starzenia się?

Z innych ciekawych obserwacji: wczoraj oglądałem The French Connection. Pięknie widać, jak dramatycznie zmienił się świat, w którym żyjemy. Te śmieszne dziś śledzenie gdzie kto chodzi przy pomocy chodzenia za kimś (zamiast triangulować z BTSów, czy coś w tym stylu), sprawdzanie kto się z kim kontaktuje przez sprawdzenie listy lokatorów (a nie billingu czy innego portalu społecznościowego), te telefony z budek telefonicznych, ten totalny brak łączności telefonicznej… Wygląda jak bajka. Dziś sceny z metra nie miałyby szansy zostać wymyślone – połowa ludzi wyjęłaby natychmiast komórki i powiadomiła policję.

 

You’re not getting any younger, Mark. The world is changing, music is changing, even drugs are changing. You can’t stay in here all day dreaming about heroin and Ziggy Pop.

Oczywiście sponsorowane przez cytat z Trainspotting.