Debian over Tor

Z lekkim opóźnieniem, ale nadal news godny uwagi: Debian jest dostępny po sieci Tor. Najwidoczniej pozazdrościli Facebookowi, o którym wspominałem opisując uruchomienie strony w sieci Tor. 😉 Uzasadnienie uruchomienia jest następujące (i ładne):

The freedom to use open source software may be compromised when access to that software is monitored, logged, limited, prevented, or prohibited. As a community, we acknowledge that users should not feel that their every action is trackable or observable by others.

Dodatkowo, Tor zapewnia niezależne od zewnętrznych źródeł, „wbudowane” uwierzytelnianie i szyfrowanie treści – powiedzmy, że taki wbudowany HTTPS. Pełen katalog serwisów Debiana dostępnych via Tor dostępny jest tutaj, ale najważniejsze są chyba repozytoria pakietów.

Tor logoŹródło: https://media.torproject.org/image/official-images/2011-tor-logo-flat.svg

Przy okazji dowiedziałem się o load balancerze dla serwisów Tor.

Wpis jest pokłosiem dodania do czytnika RSS nowego serwisu Debiana, czyli micronews, który swoją drogą też wygląda ciekawie i być może pod względem technicznym będzie cegiełką do uruchomienia kolejnego projekciku…

Jak zenbox.pl z domen klientów korzystał

Niedawno na blogu sprawnymarketing.pl pojawił się wpis o tym, jak rzekomo Zenbox stosował black hat SEO. Sprawa okazała się znacznie głębsza, szersza i ciekawa, niż na pierwszy rzut oka wyglądał. W różnych wymiarach, od technicznych, po prawne.

Przede wszystkim, niezaprzeczalnym faktem jest, że niektóre strony (raczej: większość) hostowane na zenbox.pl, pokazywały co innego przy wejściu przez HTTP, a co innego przez HTTPS. Jak pokazują zamieszczone w ww. wpisie zrzuty ekranu, narzędzia do badania SEO zauważały te linki. Raczej słusznie, bo wbrew temu, co twierdzi zenbox.pl, strony te nie zostały zignorowane przez Google, lecz normalnie zaindeksowane, co pokazuje poniższy zrzut ekranu:

Zenbox.pl SEO HTTPS

Szybko okazało się, że zenbox.pl nie jest jedynym hostingiem, który działa w ten sposób, a winny jest prawdopodobnie panel DirectAdmin, którego domyślna konfiguracja powoduje pokazywanie „zaślepki” przy braku podpiętego certyfikatu SSL. Potem było już tylko weselej, bo w dyskusji na Wykopie niektórzy sugerowali, że w zaślepkach powinien być w linkach atrybut nofollow. Uważam, że akurat brak nofollow świadczy w tym przypadku na korzyść zenbox.pl i braku celowego działania – gdyby ktoś zawracał sobie głowę atrybutami czy anchor text (a są i tacy), to znaczy, że pomyślał o pozycjonowaniu.

Jeszcze bardziej dziwi mnie skupienie się na SEO i ominięcie sedna sprawy: nie chodzi o – celowe lub nie – wprowadzenie w błąd Google. Przede wszystkim mamy do czynienia z podmianą treści na stronie zamieszczonej w określonej domenie. Wątpię, by właściciele domen mieli wiedzę, że taka podmiana miała miejsce. Jeszcze bardziej wątpię w ich zgodę na takie działanie.

HTTPS zamiast HTTP niewiele tu zmienia – oczywiście jest możliwość serwowania różnych treści w zależności od protokołu, podobnie jak strona z przedrostkiem www (de facto subdomena) z technicznego punktu widzenia może kierować zupełnie gdzie indziej, niż domena bez takiego przedrostka, ale przyjęte jest, że kierują w to samo miejsca. W przypadku HTTPS jest to IMO wręcz oczywiste.

Pamiętajmy też, że strony WWW, zwłaszcza popularniejsze blogi, potrafią po prostu sprzedawać miejsce na reklamę na stronie. Wydaje mi się, że w przypadku takich blogów wykazanie szkody w sądzie byłoby trywialne. Dlatego podejście zenbox.pl do sprawy mnie dziwi. Jak widać w komentarzach na blogu, mamy kolejno:

  1. straszenie „na takie działania godzić się nie można i zrobimy wszystko aby takie akcje miały konsekwencje”
  2. negacja, najpierw problemu w ogóle (screenshot w ww. wpisie), potem wpływu „działania nie mają wpływu na pozycję stron klientów ani wpływu na pozycję witryny zenbox.pl”
  3. przyznanie istnienia problemu „wspomnianego problemu nie doświadczyli” i w końcu podjęcie działań (zmiana konfiguracji, mailingi)

Wydaje mi się, że znacznie bardziej na miejscu byłaby analiza sytuacji, podziękowanie za zwrócenie uwagi, naprawienie problemu (poprawa konfiguracji) i przeproszenie klientów.

Cała sprawa ma jeszcze jeden ciekawy aspekt. Wydaje mi się, że największy błąd popełniło… Google, które podmienioną treść na stronie jak widać łyka jak pelikan. Mimo ewidentnych błędów HTTPS (certyfikat nie pasuje do domeny), które m.in. przed taką podmianą miały chronić. W czasach, gdy każda domena może mieć rozpoznawany przez przeglądarki certyfikat SSL za darmo (oczywiście chodzi o projekt Let’s Encrypt) strony za niepasującymi, wygasłymi i self signed certyfikatami powinny po prostu być ignorowane.

Prawidłowa konfiguracja to IMHO ta sama treść dostępna po HTTP i HTTPS. Czy to za sprawą odpowiedniego przekierowania (to sensownie uda się tylko z HTTP na HTTPS…), czy też – zwł. na shared hostingu – pod certyfikatem hostingodawcy, jeśli domena nie ma własnego.

Przeglądarka Vivaldi

Parę dni temu do przeglądarek dostępnych na rynku dołączył nowy gracz – Vivaldi. A w zasadzie nie tyle dołączył, co ukazała się wersja 1.0. Oczywiście zainstalowałem i się pobawiłem. Jest parę ciekawych ficzerów, które przypadły mi do gustu, ale nie wszystko mi się podoba.

Pierwszą rzeczą, którą widzimy po instalacji i uruchomieniu przeglądarki, jest tzw. wizard. Można wybrać schemat kolorów, rozmieszczenie belki z tabami i… obrazek, który będzie służył za tło przy speed dial. Wszystko oczywiście można zmienić później w ustawieniach, ale uważam, że taka szybka i łatwo dostępna personalizacja to miła rzecz. Poza nieszczęsną tapetą dla speed dial – po co tam komu tapeta? Przecież to potrzebne jak tapeta w systemie – widzę ją przez parę sekund po uruchomieniu i tyle.

Kolejną rzeczą, która zwróciła moją uwagę, jest pasek postępu. Pokazuje on ilość pobranych danych, postęp ładowania w postaci przesuwającego się paska i chyba ilość obrazków na stronie. W każdym razie kiedyś któraś przeglądarka już tak miała i uważam to za lepsze rozwiązanie, niż niewiele mówiące kręcące się kółeczko.

Vivaldi ma chyba pewne ambicje do zastąpienia systemu operacyjnego. Jest i wspomniana tapeta, jest wbudowany w przeglądarkę klient poczty, jest możliwość tworzenia notatek. No i w końcu są panele, czyli tak naprawdę funkcjonalność kafelkowego managera okien. O ile do pierwszych dwóch podchodzę zdecydowanie negatywnie, to do tworzenia notatek mam mieszane uczucia. Za to panele nawet mi się podobają. Jest to coś w stylu mini strony WWW, domyślnie w wersji mobilnej, dostępna na każdej zakładce. Po prostu podział powierzchni okna na dwie części. Przy obecnych szerokich monitorach może zdawać egzamin, a w panelach można umieścić np. social media, które i tak nie wymagają wiele miejsca.

OgólnieVivaldi bardzo przypomina mi Operę. Jak się okazało, słusznie, bo projekt tworzą ludzie, którzy kiedyś pisali Operę. Jest parę różnic, przede wszystkim większy nacisk na prezentację. Jest parę innowacji, więc przypuszczam, że – podobnie jak niegdyś OperaVivaldi zdobędzie pewne grono gorących zwolenników. Wielkiej popularności nie wróżę, ale zdecydowanie warto spróbować. Ja planuję od czasu do czasu używać, być może Vivaldi zostanie moją przeglądarką do social mediów.

Na koniec słowo o obsługiwanych systemach operacyjnych – Vivaldi dostępna jest dla Maców, Windows (wersje 32 i 64 bit) oraz Linuksa (pakiety deb i rpm w wersjach 32 i 64 bit). Twórcy nie chwalą się adresami repozytoriów, ale są one dostępne i dodawane automatycznie po instalacji (bez ostrzeżenia, nie lubię). Dla porządku, dla gałęzi stabilnej przeglądarki i Debiana wpis dla sources.list  to:

deb http://repo.vivaldi.com/stable/deb/ stable main