SEO przy zmianie domeny bloga

To ostatni wpis nawiązujący do Blox, przynajmniej techniczny, bo być może pojawi się jeszcze jeden o tym, jak Agora ma w głębokim poważaniu wolność słowa (określając to górnolotnie) i że ważniejsze jest parę złotych.

Po przeniesieniu bloga, o którym nieco pisałem, przyszedł czas na przeniesienie pozycjonowania w Google w nowe miejsce, czyli zabawę z SEO po zmianie domeny, aby ludzie wchodząc z wyszukiwarki trafiali w nowe miejsce. Przyznaję, że motywację miałem nikłą – nie zarabiam na wejściach, bo ani nie służy on do sprzedaży produktu, ani nawet nie ma podpiętych innych, pośrednich form zarobku.

Po przeniesieniu treści postanowiłem poczekać. Zwyczajnie i po prostu, nie robiąc nic, poza daniem informacji Google, że blog jest i jak interpretować zawarte na nim dane. Zresztą akurat miałem co innego na głowie. Znaczy ograniczyłem się do wypełnienia Data HighliterWebmaster Tools. Stan taki trwał jakiś miesiąc albo dwa.

Z braku kontroli nad nagłówkami pomysł przekierowania w nowe miejsce przy pomocy kodu odpowiedzi 301 odpadł w przedbiegach, choć to najprostsza, automatyczna i zalecana – także z punktu widzenia SEO – forma przekierowania ruchu w nowe miejsce.

Trochę czasu minęło, ilość wejść na nową lokalizację była szczątkowa, choć miałem nadzieję, że Google zacznie ogarniać sytuację samodzielnie. Niestety tak się nie stało, więc postanowiłem zacząć działać, choć miałem świadomość, że to praca, która się nie automatyzuje. Pierwsze co przyszło mi do głowy, to ustawienie link canonical dla wybranych, najczęściej odwiedzanych wpisów z nową lokalizacją jako celem. I tu okazało się, że Blox przewidział sytuację i… stosowne elementy HTML znikają po dodaniu ich w edycji źródła[1].

Z braku lepszych pomysłów dodałem w najpopularniejszych wpisach namiar na nowe miejsce, poprawiłem też linki do bloga w większości miejsc, gdzie były one umieszczone i… postanowiłem jeszcze poczekać. Poczekałem kwartał, ale nie wydarzyło się nic specjalnego. Statystyki wg Webmaster Tools wyglądały na koniec kwartału następująco:

ostanie 28 dni: impr: 2250, CTR 0,84%, avg pos 33,7. 130 wizyt

Delikatnie mówiąc szału nie ma.

Postanowiłem więc podziałać inaczej. Skoro nie mogę przekierować wyszukiwarki Google, to postanowiłem przekierować przynajmniej żywych ludzi, licząc, że Google w jakiś sposób to zauważy i odpowiednio zinterpretuje. Skoro nic nie działa, to co zadziała na pewno i czego nie można zablokować? Oczywiście JavaScript. Malware korzystający z niego ma się dobrze dzięki obfuskacji, zablokować całkowicie wykorzystania JS na stornie nie bardzo można, bo masa funkcjonalności z niego korzysta. Użyłem następującej wersji przekierowania z jednej lokalizacji na drugą (dla najpopularniejszych wpisów):

<script>
window.location.replace('https://zakr.es/blog/2017/09/goodbye-yanosik/');
</script>

Oczywiście powyższy JS był tylko w odpowiadającym wpisie na starym blogu, a URL w skrypcie to URL na nowym blogu.

Zadziałało nadspodziewanie dobrze. Nadspodziewanie, bo przy wejściu na URL kategorii zawierającej wyświetlany wpis z przekierowaniem, także przekierowywało. Co gorsza przekierowywało przy wejściu na stronę główną, bo także znalazł się tam wpis z przekierowaniem. Może i więcej ruchu przez to, ale niezupełnie o to chodziło i mało to precyzyjne… Dla wpisów z głównej dokonałem więc stosownej korekty w stylu:

<script>
var stringPathName = window.location.pathname;
if (stringPathName == "/2018/02/Waze-jako-nawigacja.html") {
  window.location.replace('https://zakr.es/blog/2018/02/waze-jako-nawigacja/');
}
</script>

Poczekałem miesiąc, wyniki w statystykach były zauważalne, zacząłem więc dodawać tego typu przekierowania dla kolejnych, popularnych linków. Po dwóch miesiącach od dodania przekierowań w JS, wyniki wyglądały następująco:

28 dni: impr: 10450, CTR 4,46%, avg pos 18.8, 490 wizyt

Jak widać wzrost wszędzie. Uznałem, że jest sukces, zacząłem – dla pewności – usuwać większość treści wpisów na starym blogu. Nie było negatywnego wpływu, nastąpił nawet dalszy, równie znaczący wzrost wskaźników. Choć zakładam, że wynika on po prostu z upływu czasu.

Największym zaskoczeniem jest dla mnie, że Google przy pozycjonowaniu uwzględnia JS do tego stopnia. Wiedziałem, że radzi sobie z treścią w JS i umie odczytać URLe. Ale w tym przypadku wygląda, że poprawnie interpretowany jest fakt przekierowania.

Co można było zrobić lepiej lub inaczej? Całość działań można było zamknąć w mniej niż dwa miesiące, gdybym od razu wiedział co robić i działał zdecydowanie. Oczywiście lepsze efekty byłyby, gdyby zmiany dotyczyły wszystkich wpisów. Jest to jednak żmudna, ręczna praca, której poświęcałem kilka minut dziennie przy porannej kawie. Powyższy sposób przekierowania nie jest jedynym dostępnym w JS. Miałem w planach sprawdzenie różnych, ale ten sprawdziłem jako pierwszy i zadziałał powyżej oczekiwań, więc nie testowałem innych.

Na koniec jeszcze garść cyferek. Ingerowałem ręcznie w ww. sposób w 40 wpisów. Wg Matomo nowy blog ma obecnie ok. 4-5 razy większą ilość wizyt, niż stary. Czyli ładny podział zgodnie z zasadą Pareto.

Co dalej? Dodawanie przekierowań w kolejnych wpisach i usuwanie z nich treści. Ostatecznie pewnie usuwanie przekierowanych wpisów, ale póki co nie mam na to ciśnienia.

[1] Tu zniknęła moja wątpliwość w celowość działań Blox w celu przywiązania użytkowników do swojej platformy. Przypominam: technicznie mają kontrolę nad nagłówkami i domeną – to jakby naturalne i cena za korzystanie ze współdzielonej platformy. Do tego wyłączyli parę lat temu – rzekomo tymczasowo – API. Ale jak widać dodatkowo jeszcze celowo ingerują w treść HTML.

UPDATE: Wersja ultimate, czyli przekierowująca – w założeniu – wszystkie wpisy, a dodawana prosto w jednym miejscu (Własny HTML pod każdym wpisem). Sprawdza, czy URL kończy się ciągiem „.html”. Jeśli tak, do URLa bazowego nowej lokalizacji (koniecznie bez / na końcu!) dodaje ścieżkę. Działa dla schematu URLi w WordPress zgodnego z Blox. Wyżej opisane wpisy szczegółowe mają pierwszeństwo.

<script>
var stringPathNameBlog = window.location.pathname;
myRegexp = /(.*?)\.html/;
myBase = "https://zakr.es/blog";
if (stringPathNameBlog.match(myRegexp)){
var match = myRegexp.exec(stringPathNameBlog);
var newLoc = myBase + match[1] + "/";
window.location.replace(newLoc);
}
</script>

UPDATE: Warto jeszcze w ramach dbania o SEO po zmienie domeny poprawić URLe do innych wpisów na blogu tak, by kierowały na nową lokalizację. Jak to zrobić dla WordPressa opisałem w aktualizacji wpisu o migracji z Blox na WordPress.

UPDATE 2: Zmiana domeny na WordPress i dbanie o SEO po niej mogą wyglądać podobnie. Zatem wnioski można nieco uogólnić, choć skrypty JS raczej nie będą konieczne. WordPress zapewne daje lepsze, natywne mechanizmy,

Feedburner wymaga IPv6

Od jakiegoś czasu w zadaniach do zrobienia miałem następujące zadanie związane z migracją bloga w nowe miejsce: poprawić RSS Feedburner. Teoretycznie to są trzy kliknięcia, ale przy próbie zmiany źródła feeda dostawałem niewiele mówiący komunikat:

An error occurred connecting to the URL: unknown error

W logach serwera brak jakiejkolwiek informacji połączenia, komunikat enigmatyczny, myślałem, że coś po stronie Google, jakiś cache, DNS, coś takiego. Chciałem nawet napisać do supportu, ale Feedburner nie posiada takowego – jak widać Google niezbyt dba o ten serwis. Są nawet głosy, żeby przenieść się z Feedburnera – może niebawem, póki co zostaje jak jest.

Sprawa była niezbyt pilna – tam gdzie mi zależało najbardziej, podałem bezpośredni URL do feedu RSS. Część ludzi ma jednak podany stary feed, tak też kieruje stary blog i zapowiadałem, że będzie on aktualny, więc wypadało naprawić.

Dziś zrobiłem test SSL i w oczy rzuciło mi się, że serwer WWW słucha tylko na IPv4. Zamierzona zaszłość. Teoretycznie przy braku łączności po IPv6 w większości popularnych implementacji powinno nastąpić połączenie po IPv4 (mechanizm Happy Eyeballs i podobne), ale jak widać Feedburner tego nie robi i wymaga serwera słuchającego na adresie IPv6, jeśli tylko domena bloga posiada rekord AAAA.

Błędu nie zgłoszę, skoro Google nie chce. Poprawiłem konfigurację serwera, by słuchał także na IPv6 i feed działa. W sumie mój błąd, że nie odpaliłem sniffera od razu przy diagnostyce, ale odrobinę lepszy komunikat błędu, np. connection to ADRES_IP failed wyjaśniał by wszystko.

W każdym razie do zapamiętania: jeśli chcemy, by Feedburner działał dla domeny rozwiązującej się na IPv4 i IPv6, to serwer musi słuchać na IPv6.

Żegnaj Twitterfeed, witaj dlvr.it!

Serwis Twitterfeed.com (nie linkuję, bo pewnie zaraz dead link będzie) ogłosił, że z końcem bieżącego roku kończy działalność. Zamknięcie wzorowe – jest dużo wcześniej, jest komunikacja mailowa i informacja na stronie. W mailu są wskazane alternatywy (buffer.com i dlvr.it).

Rzuciłem okiem na strony polecanych serwisów i stwierdziłem, że przenoszę się na ten drugi serwis. Strona wyglądała zachęcająco – wszystko przejrzyste, logicznie poukładane i dobrze opisane, więc się zarejestrowałem.

Pierwszy zgrzyt – wystarczy podać maila i hasło, by założyć konto w serwisie. Żadnego potwierdzania rejestracji mailem, klikania w URL. Z jednej strony fajnie, bo szybciej i łatwiej – klik, klik i już możemy dodawać feed. Z drugiej nawet hasła nie trzeba podawać dwa razy – ciekawe ile drugich logowań zaczyna się od przypomnienia hasła.

Drugi zgrzyt – podanie URLa do feedu, rozpoznanie i… wykryty tytuł to Pomiędzy bitami Hell, yeah, XXI w. Na szczęście tytuł można edytować (co nie jest standardem). Zobaczymy co będzie z treścią… Oczywiście to poniekąd wina Blox, który nadal nie korzysta z UTF-8, ale charset jest poprawnie zadeklarowany…

Trzeci zgrzyt – skracanie URLi nie jest już tak fajne jak kiedyś. IIRC Twitterfeed.com pozwalał na dodanie bit.ly tak po prostu. w dlvr.it nie ma tak dobrze. Bit.ly można dodać, ale tylko po zalogowaniu, a nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek zakładał tam konto. Ani rejestrować się tam nie chcę. Więc chwilowo wszystkie jajka blogowo-twitterowe lądują w jednym koszyku z napisem dlvr.it. Dobrze, że nie potrzebuję tego jakoś poważniej…

W każdym razie pora na test. Ten wpis powinien pojawić się na Twitterze dwa razy – po staremu i po nowemu. I zobaczmy jak to wygląda w praktyce…