W odpowiedzi na inicjatywę obywateli Komisja Europejska przeprowadza ankietę dotyczącą ew. zmian w zmianach czasu z letniego na zimowy. W skrócie – każdy obywatel UE może się wypowiedzieć, czy woli obecny model, czy pozostanie przez cały rok przy jednym czasie. A jeśli pozostanie przy jednym, to przy którym. Zachęcam do głosowania – ankieta trwa do 16. sierpnia.
Nie jest to pierwsza próba jakiejś tam reformy zmian czasu, zupełnie niedawno czytałem wpis, który niechcący przybliżył mi ideę Swatch Internet Time. Temu projektowi nie wróżę akurat sukcesu z powodu przywiązania do firmy, ale niesie on jeszcze jedną zaletę – likwidację stref czasowych. Oznacza to, że podanie czasu wg SIT jest jednoznaczne dla całego świata; czy to Tokio, Nowy Jork, czy Warszawa @833 oznacza ten sam moment.
Osobiście wolałbym, zamiast zmian czasu po prostu jeden czas na całym świecie, ale w formie tradycyjnej. Pewnie UTC. Czemu? Prostota, odpada przeliczanie, a coraz więcej wydarzeń ma charakter globalny. Notowania akcji, transmisje na żywo wydarzeń kulturalnych i sportowych. Wydaje mi się, że strefy miały sens, gdy większość wydarzeń była lokalna, ograniczona powiedzmy do jednego kraju, a to się nieco zmieniło.
Tak czy inaczej, uważam rezygnację ze zmiany czasu za krok w dobrym kierunku.
UPDATE: Są wyniki. 84% ludzi, którzy wzięli udział, opowiedziało się za zniesieniem zmiany czasu. Szczegóły tutaj.
Z serwisu blabler.pl, będącego następcą Blip.pl, aktywnie nie korzystam od dłuższego czasu, a nawet bardzo rzadko czytam. Jedyne co tam trafiało, to powiadomienia o nowych wpisach na blogu. Wykonywane skryptem w Perlu – zawsze to dotarcie do paru czytelników.
Skrypt był dostosowany do RSS z Blox, w dodatku z paroma naleciałościami, więc po migracji na WordPressa przestał działać. Stwierdziłem, że to świetna okazja by zapoznać się – bardzo pobieżnie – z mechanize (odpowiednik genialnego WWW::Mechanize z Perla) w Pythonie.
W pracy, na poprzednim stanowisku, mieliśmy w pokoju głośniki do puszczania muzy. Były to jakieś głośniki marki Logitech, kubaturowo spore, bo każdy miał objętość zbliżoną do dwóch standardowych kubków na kawę. To co było w nich dobre, to całkiem przyjemne brzmienie, szczególnie w porównaniu do głośników wbudowanych w laptopa. Te ostatnie do puszczania muzy na całe pomieszczenie nie nadają się zupełnie. Nawet jakieś doły było słychać, chociaż oczywiście mówimy o odpowiedniku słuchania radia w pracy, nie audiofilii.
Przy przeprowadzce zauważyłem, że owe głośniki nie posiadają dedykowanego zasilacza. Miały tylko jeden kabel USB podłączany do laptopa, który – jak się okazało – zapewniał i zasilanie, i transmisję dźwięku. Znaczy danych. Rozwiązanie mi się spodobało. Stwierdziłem, że coś podobnego przydało by mi się w domu. Bo jednak sensownego rozwiązania audio w domu nie dorobiłem się, a jakość dźwięku z tych głośników z pracy w porównaniu do laptopowych to niebo a ziemia.
Dokładnie tego modelu nie znalazłem (OK, może mieć ładnych kilka lat), całkiem sporo było podobnych, ale dość drogich. Krótkie poszukiwania w sklepach internetowych pokazały jednak, że jest sporo małych (mniejszych od wyżej opisanych Logitechów) głośników do laptopa w zupełnie śmiesznych cenach. Technika poszła do przodu, głośniki przenośne różnej maści potrafią robić robotę zaskakująco dobrze. Przynajmniej w porównaniu z laptopowymi. Stwierdziłem, więc, że zaryzykuję.
Większość małych ma jednak pewną wadę – zajmują dwa porty. Do laptopa podłączany jest kabel USB jako źródło zasilania oraz jack audio jako źródło dźwięku. Jeśli czasem przekładamy laptopa, to trzeba odłączać dwie wtyczki, zamiast jednej. Szukałem więc czegoś, co ma tylko jedną wtyczkę i… tak znalazłem głośniki Modecom MC-2009.
Kosztowały grosze (chyba jakoś dwukrotność najtańszych; 20 zł ), więc natychmiast kupiłem. Przyszły dość szybko, pierwsze co mnie zaskoczyło, to waga. Zdecydowanie cięższe, niż przypuszczałem. Zaliczam to na plus. I wskazuje na solidne bebechy, i nie będą latać po biurku, szczególnie, że koty potrafią to i owo trącić, a po biurku chodzą. Z niefajnych rzeczy – kable wyglądają na umiarkowanie trwałe./
W porównaniu do wbudowanych laptopowych znacznie lepszy dźwięk, ot sama średnica głośnika robi robotę. Oczywiście nie ma to porównania do normalnych głośników. Natomiast jeśli ktoś używa wbudowanych i niespecjalnie ma miejsce lub potrzebuje przenośnych (ale na kablu, bo oczywiście są też rozwiązania na bluetooth, ale trzeba je jakoś zasilać) – polecam.
Ciekawostka linuksowo-DIY. Po włożeniu identyfikują się następująco:
hid-generic 0003:18C3:6255.0013: input,hidraw0: USB HID v1.00 Device [Elite Silicon USB Audio Device] on usb-0000:00:1d.0-1.3/input2
Sama karta (bo de facto jest to karta dźwiękowa na USB) jest dość popularna. Można ją znaleźć w znacznie lepszych głośnikach, więc gdyby siadły, to można wykorzystać do budowy czegoś ciekawszego.
