Noworoczne porządki

Postanowień noworocznych brak, ale zmiana roku na 2022 to dobry moment na porządki informatyczne z jednej strony, a na ich zapowiedź – w roli motywatora – z drugiej.

PUM

Zaczęło się od informacji na IRCu, że PUM przestał działać[1]. Przyczyną okazała się cicha zmiana API przez Uptime Robot. API v2 to większe zmiany, niż sądziłem – część danych przekazywana jest teraz w payload w POST, pojawił się limit zapytań w czasie, lekkie zmiany formatu danych. Nie wiem, czy pierwsza wersja umiała zwracać dane w JSON, v2 potrafi. Rzut oka na Perla i wiedziałem, że raczej do przepisania na Pythona[2], przy okazji parę zmian i… trochę utknąłem. Mam „większą połowę” zrobioną, obecnie jestem rozdarty między chęcią zachowania dokładnej starej funkcjonalności, a napisaniem tego bardziej elegancko. W ogóle trochę uderza mnie oglądana z perspektywy zwięzłość Perla.

Zrobiłem. Nie jestem w 100% zadowolony, ale pum.pl is dead, long live pum.py!

Nextbike

Monitoring ilości rowerów Nextbike na stacjach zacząłem w roku 2013. W roku 2017 skrypt został przepisany na zgrabniejszego Pythona. O ile na początku zaglądałem regularnie, to obecnie praktycznie nie korzystam. Powód jest prosty: rzadko kiedy korzystam z rowerów na stacjach. Odkąd pojawiły się rowery z odbiornikiem GPS, niemal zawsze w praktyce biorę rower „z ulicy”, nie ze stacji. I tak go zostawiam. Po prostu niemal zawsze bliżej mam jakiś rower luzem. No i rzadko moja trasa kończy się na stacji Nextbike.

Co się udało w tym projekciku? Całkiem sporo: działał i był użyteczny, przynajmniej dla mnie, przynajmniej przez pewien czas. Pozwoliły poćwiczyć Pythona i zapoznałem się w praktyce z jinja2. Nauczyłem się, ile (nie)warte są „darmowe” domeny (tu: .tk).

Co się nie udało? Liczyłem, że stanie się popularniejszy. Nie udał się eksperyment z automatycznym SEO. Liczyłem, że dobrze otagowane strony z konkretnymi informacjami trafią wysoko w pozycje w wyszukiwarce Google. Nie było całkiem źle, ale gorzej, niż liczyłem, biorąc pod uwagę otagowanie metadanymi. Chęć zachowania maksymalnej prostoty i automatyzacji spowodowały, że nie dodawałem dodatkowej treści, mogącej pozytywnie wpłynąć na pozycjonowanie.

Wkrótce projekt przestanie istnieć – skrypt zostanie wyłączony i zapewne trafi na GH.

Hosting

Szykuje się zmiana platformy, na której utrzymuję hosting. VPS w Aruba Cloud podrożał jakiś czas temu i od tamtego czasu rozglądałem się niespiesznie za czymś innym. W zasadzie decyzja już zapadła i była pierwsza próba, niestety, weryfikacja kart w nowym miejscu jest lekko przesadzona. Ma szansę być szybciej, bo znacznie większe zasoby, ma szansę być wesoło, bo szykuje się przesiadka na architekturę ARM. Nie rozwijam tematu, bo zapewne zasłuży na osobny wpis.

Tyle z większych planowanych zmian. Od dawna wisi temat lekko przestarzałego softu do tworzenia Planety Joggera, ale na razie się nie pali – póki co system posiada jeszcze wsparcie.

[1] Tak, jest pomysł na drobną modyfikację we wszystkich skryptach tak, by przy błędzie wykonana powiadamiały np. mailem. Bo nie jest to pierwszy raz, kiedy o padzie czegoś z powodu zmian po stronie źródła dowiaduję się po długim czasie. Inna sprawa, że to nic krytycznego.
[2] Nazwa zostanie bo Perl Uptime Monitor -> Python Uptime Monitor.

Bieganie 2021 – podsumowanie

Aby tradycji stało się zadość, pora podsumować bieganie w mijającym roku. Choć niespecjalnie jest się czym chwalić, delikatnie mówiąc.

Bieganie

Jeśli chodzi o bieganie, to rok 2021 można podsumować „zawsze coś”. Niby zacząłem dość wcześnie, bo pierwszy bieg 20 lutego, ale nie udało mi się wpaść w biegowy rytm na dłużej. A to jakiś wyjazd, a to urlop, a to pogoda.

Tak czy inaczej, rytmu nie złapałem, za to kilka razy „łapałem kondycję”. Tak nazywam ten moment rozbiegania, gdzie organizm przyzwyczaja się do ruchu. Bardziej walka ze zmęczeniem, niż o wynik.

Gwoździem do trumny był wrzesień i choroba. Teleporada wykluczyła covid-19, pewnie słusznie, bo był to jeszcze dołek sezonu, objawy niezbyt pasujące, a leki pomogły błyskawicznie. W każdym razie w jednym z najlepszych miesięcy na bieganie tylko jeden bieg, pod koniec, bo dla pewności zrobiłem ponad tydzień przerwy po chorobie. W dobie pandemii lepiej zapobiegać, niż leczyć. Szczególnie, że we wrześniu zachorowania juz rosły. Ostatni bieg w połowie października, potem pogoda wygrała z motywacją.

Nie bez znaczenia na małą ilość biegania pewnie jest fakt pojawienia się innych aktywności na zewnątrz, które kanibalizowały czas na bieganie. Spory w tym udział spacerów z audiobookiem, a łażenia póki co nie zaliczam do aktywności. Choć i czasu, i kilometrów było tu sporo. O drugiej aktywności napiszę, jak się w 2022 utrzyma.

Statystyki: 25 biegów, przebiegnięte 155 km, 15,5 godziny w ruchu. Pierwszy bieg 20 lutego, ostatni bieg w połowie października.

Rower

Praktycznie nie jeździłem na rowerze w 2021. Dominowały krótkie odcinki do przedszkola. Na urlopie trochę turystyki rowerem w górach. Może w przyszłym roku będzie lepiej, bo niemal doprowadziłem do używalności szrota. Takiego zupełnie nie w moim stylu – górski, z zewnętrzną przerzutką. O dziwo jeździ się bardzo fajnie. Zostały dwa drobiazgi do zrobienia – wymiana połamanego błotnika plastikowego oraz zdiagnozowanie schodzącego powietrza w jednym kole. Można jeździć parę godzin bez widocznego ubytku, ale na drugi dzień jest flak. Wymiana wentyla nie pomogła, pewnie trzeba wymienić dętkę.

Statystyki: 16 aktywności, 8h w ruchu, 81 km.

Szczepienia po raz pierwszy

Kolejna fala pandemii to dobry pretekst do wpisu o tym, jak społeczeństwo się polaryzuje. W tej chwili jest tak, że zaszczepieni są zaszczepieni, niezaszczepieni szczepić się nie chcą, wprowadzane są kolejne obostrzenia, które… raczej nie zmienią sytuacji.

Pamiętam, że na na samym początku pandemii rozmawiałem z jedną osobą z pracy. Moim stanowiskiem było, że „teraz zamkniemy się na 3-4 tygodnie i wyeliminujemy chorobę (globalnie)”. Znajomy natomiast stał na stanowisku, że „mleko się rozlało, to poszło za szeroko, będziemy z tym żyć”. Czas pokazał, że byłem naiwny i nie miałem racji.

Mam wrażenie, że podobną naiwnością wykazują się obecnie tzw. proszczepionkowcy[1]. Argumentują, że to przez nieszczepiących się wirus mutuje, że to im zawdzięczamy kolejne fale itd. Czyli klasyczne „mamy winnego/wroga” i podział na „my i oni”. Tyle, że praktyka pokazuje, że mimo szczepień nie udało się globalnie wyeliminować chorób, na które od dziesięcioleci przeprowadzane są powszechne szczepienia. Odra, różyczka, gruźlica, polio – wszystko to występuje nadal. Mimo szczepienia praktycznie całej populacji, kilkukrotnie w ciągu życia.

Jest jedna choroba, którą udało się wyeliminować globalnie – ospa prawdziwa. I oczywiście powszechne szczepienia miały w to swój wielki wkład. Jednak jest to wyjątek, pozostałe patogeny nadal funkcjonują, mutują, zarażają. Mimo szczepień i leczenia. Albo i dzięki nim, jak w przypadku lekoopornej gruźlicy.

Co nie znaczy, że szczepionki nie działają czy nie mają sensu. Generalnie jest to jedna z lepszych metod minimalizacji wpływu choroby na ludzkość. Tyle, że nie działają zerojedynkowo. Ani zaszczepienie nie daje gwarancji odporności, ani nie jest w 100% bezpieczne. Każda szczepionka to jakieś ryzyko i jakaś odporność. Dlatego niektóre szczepionki podaje się tylko w miarę potrzeb, np. przy wyjazdach do krajów, w których dana choroba jest obecna.

Tymczasem proszczepionkowcy próbują przymusić sceptyków do szczepienia, na przykład próbując ograniczyć dostęp do usług. Wydaje mi się, że mocno przy tym zapominając o rzeczach ważniejszych, takich jak równość obywateli, ochrona prywatności i okolice. Przykładem są lokale, które wymagają okazania certyfikatu szczepienia przy wejściu.

Czemu uważam, że to złe? Ano dlatego, że certyfikat zawiera i dane osobowe[2], i informację o przebytych chorobach. OK, jednej chorobie. Nadal, nic właścicielowi lokalu czy pracodawcy do tego. Dodatkowo, przetwarzanie tych danych odbywa się – wnioskując po zdjęciach – na losowych urządzeniach, być może nawet prywatnych smartfonach pracowników firm. Jeśli komuś wydaje się, że „to tylko odczytanie QR-code, na chwilę” to… niekoniecznie. Absolutnie nic nie stoi na przeszkodzie, by te dane zapisać. Choć może to tylko moje zboczenie zawodowe.

Nie miałem okazji testować osobiście, więc nie wiem, czy dodatkowo należy się wylegitymować dowodem tożsamości. Z jednej strony, bez tego okazywanie certyfikatu nie ma sensu, bo może być ważny i poprawny ale… w zasadzie czyjkolwiek, byle z grubsza wiek i płeć się zgadzały. Z drugiej, rodzi kolejne problemy, bo czy losowa osoba ma prawo nas wylegitymować? Dane z okazywanego dowodu łatwo skopiować choćby ukrytą kamerą i mogą posłużyć do późniejszych nadużyć.

Na sam koniec dodam, że fakt bycia zaszczepionym rodzi fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Znacie „po co nam maseczki, przecież jesteśmy zaszczepieni”, albo „skoro pracownicy są zaszczepieni, to niech pracują na miejscu”? Ja znam. Tymczasem zaszczepieni także chorują i przenoszą chorobę, zaś skuteczność szczepionek przeciw covid-19 nie jest ani dobrze zbadana, ani rzetelnie komunikowana. Ale o tym może w kolejnym wpisie…

Mam wrażenie, że zaczynamy – jako społeczeństwo – gubić poczucie solidarności, wspólnoty, tolerancję i głębszy sens. Zamiast tego następują próby narzucania światopoglądu i polaryzacja.

[1] I bardziej chodzi tu o pewną postawę światopoglądową, nie o sam fakt szczepienia lub nie, czy „wiarę” w działanie szczepionek lub jej brak.
[2] Imię, nazwisko, datę urodzenia. Tu można przeczytać, co i jak zapisane zawiera dokładnie certyfikat covidowy.