Miesiąc: marzec 2017

Opublikowane w

5 powodów do udziału w DSP2017

Nie jestem programistą i nie jest to blog programistyczny[1]. Czemu więc dołączyłem do konkursu Daj Się Poznać 2017?

  • Po pierwsze, uważam, że to świetna inicjatywa, dobra zabawa i doskonały motywator.
  • Po drugie, zawsze lubiłem konkursy programistyczne typu Potyczki Alogrytmiczne.
  • Po trzecie, uważam, że administrator powinien znać przynajmniej podstawy programowania, nawet jeśli nie udziela się programistycznie w większych projektach. Zresztą, devops (modne słowo) way to konfiguracja jako kod i bez przynajmniej podstaw jest… ciężko. Jeśli w ogóle się da. 😉
  • Po czwarte, ostatnio spodobał mi się Python i jest okazja, żeby poćwiczyć.
  • Po piąte, mam pomysł na mały projekt, który trafił do szuflady (czytaj: na dysk) i DSP2017 jest świetną okazją, żeby go zmaterializować. Jak to ładnie ktoś ujął „wizja bez implementacji to halucynacja”.

Największy problem sprawiła mi… platforma bloga czyli sam Blox. Wymogiem uczestnictwa w DSP2017 jest podanie kanału RSS, na którym będą pojawiały się wpisy konkursowe. I tylko one. Niestety, nic takiego tu nie istnieje, przynajmniej nie w nowym szablonie. Zgłosiłem to na forum, mają sprawdzać, ale złudzeń nie mam – muszę radzić sobie sam. Jest plan, szczegóły jutro.

Konkursem zainteresowałem się bliżej 28. lutego i powyższy problem sprawił, że pierwotnie odpuściłem, na szczęście zapisy do DSP2017 zostały przedłużone do 12. marca, więc podobnie jak ja macie jeszcze szansę zdążyć się zarejestrować.

Do całości podchodzę luźno – ma to być głównie motywator do materializacji projektu i okazja do poćwiczenia Pythona. Biorąc pod uwagę ilość wpisów na blogu, głównym problemem mogą być same dwa wpisy tygodniowo, a szczególnie ten drugi, niekoniecznie związany z projektem. A jeszcze trzeba sam projekt realizować… Niemniej, trzeba próbować. 🙂

[1] Mam nadzieję, że to wyznanie nie spowoduje dyskwalifikacji. Postaram się spełnić wymagania konkursowe.

Opublikowane w

Jak włączyć SSH w Raspbian?

Sytuacja zmusiła mnie do odkopania RPi. Szybko potrzebowałem przetestować jedną rzecz, więc wybrałem Raspbian Jessie Lite. Główna zaleta to niewielki rozmiar i kernel w wersji 4.4. Po włączeniu i pobraniu IP przez RPi okazało się jednak, że nie sposób się zalogować po SSH do Raspbian – nic nie słuchało na porcie.

Instrukcje, które znalazłem, są dobre, jeśli ktoś ma monitor i klawiaturę. Ja nic takiego pod ręką nie miałem. Zacząłem więc przyglądać się skryptom startowym. Ale w międzyczasie zapytałem na IRCu i dostałem linka, który podaje prosty przepis na włączenie SSH. Wystarczy utworzyć plik ssh o dowolnej zawartości w katalogu /boot na karcie SD z Rasbianem:

touch /boot/ssh

Oczywiście powyższe zadziałałoby, gdyby było wykonywane bezpośrednio z Raspberry Pi, trzeba wziąć poprawkę na punkt montowania, ale wiadomo o co chodzi. 😉

Po tym zabiegu SSH w Raspbian jest dostępne po uruchomieniu systemu. Zalogować się można tradycyjnie przy pomocy użytkownika pi i hasła raspberry.

SSH w Raspbian wyłączono w domyślnej wersji ze względów bezpieczeństwa (tu link).

Z kronikarskiego obowiązku: w Raspbianie bazujązym na Jessie wiele się nie zmieniło. Swap nadal domyślnie włączony i zarządzany w dziwny sposób (nie /etc/fstab), journal na FS obecny, sterowanie LED i odczyt temperatury bez zmian.

Opublikowane w

Autossh

Jak zapowiedziałem w notce o porządkach, przepiąłem się z łącza ADSL na komórkę. Decyzję przyspieszyła wydatnie awaria ADSL, polegająca na tym, że transfery liczone są w pojedynczych kB, a mimo obiecującego początkowego kontaktu, awaria nadal trwa… Przy czym po tym jak odesłałem parametry łącza, które chcieli, to przestali się odzywać. Mimo dwóch kontaktów mailowych z mojej strony.

Nie obyło się bez zawirowań i ledwo działający dostęp ADSL ratował mi tyłek, ale może o tym w innej notce. W tej chwili sytuacja wygląda tak, że cały ruch leci przez modem GSM wpięty do routera na Banana Pi. Jeśli chodzi o dostawcę łącza, to poszedłem na łatwiznę i jest to Aero2. W zeszłym miesiącu zużyłem (tj. bardziej rodzice) niecałe 2GB z 3GB pakietu. Czyli przewidywany koszt łącza to 5-10 zł/m-c. Wyższe pingi nie są problemem, zresztą różnica w stosunku do BSA jest niewielka. Prędkość to jakieś 3/1 Mbps[1], więc też lepiej, niż było.

Problemem okazał się dostęp do routera, który chciałbym zachować. Znalazłem autossh, o którym wspominałem w komentarzach do notki o porządkach, ale uruchomienie zajęło znacznie więcej czasu, mimo prostych instrukcji. Oczywiście wszystko przez moje niezrozumienie tematu, albo raczej wcześniejsze wyobrażenia. Liczyłem, że po zestawieniu tunelu, łącząc się do zdalnego hosta na określonym porcie, zostanę automagicznie przekierowany do hosta za NAT, z którego jest zestawiony tunel.

Tak jednak nie jest. Autossh słucha na zdalnym hoście wyłącznie na adresie lokalnym (127.0.0.1) i zdebugowanie tego zajęło mi dłuższą chwilę. Może oszczędzę tym wpisem komuś szukania. Korzystając z instrukcji dostępnych w sieci faktycznie połączymy się do hosta za NAT, ale tylko z maszyny do której jest zestawiony tunel. Można wystawić ten dostęp na świat, ale wymaga to dodatkowego przekierowania portu, czy to przy pomocy iptables, czy programu redir.

Ostatecznie wypracowałem następujący schemat. Połączenie zestawione z hosta za NAT przy pomocy autossh (uruchamiane przy starcie systemu, logowanie po kluczach bez hasła):

autossh -f -M 5122 -N -R 8888:127.0.0.1:22 user@host

Jeśli chcę się dostać do routera (hosta za NAT) to na hoście docelowym uruchamiam przekierowanie portów:

redir --lport=8888 --laddr=IP_PUBLICZNE --cport=8888 --caddr=127.0.0.1

W tym momencie łącząc się na port 8888 maszyny z publicznym IP, de facto łączę się do routera za NAT:

ssh -p 8888 user_za_nat@host

Oczywiście analogicznie mogę także zestawiać tunele SSH itp., które umożliwią mi wyjście w świat przez modem GSM.

Czemu redir, a nie iptables? Nie potrzebuję dostępu do tej maszyny cały czas. Wolę więc uruchomić na chwilę przekierowanie, niż wystawiać router na świat, chociaż po docelowym zabezpieczeniu pewnie się to zmieni.

[1] Tzn. 3/1Mbps wykazał speedtest, ale może być lepiej, zwł. download . Później zauważyłem, że konfigurując router ustawiłem limitowanie pasma na 3 Mbps dla pojedynczej końcówki za NAT.