Rok: 2016

Opublikowane w

Planeta Joggera

Jak było wspominane, Jogger się zamyka. Padł pomysł, żeby nie rozleźć się całkiem i jakoś zachować kontakt. Tym bardziej, że część ludzi się przeniosła z blogami w inne miejsce i nadal pisze. Poza tym, ma to być taki trochę pomniczek, czy też – dla wierzących/kultywujących – ołtarzyk.

Ponieważ jakieś tam doświadczenie z tworzeniem tzw. planet miałem, a niespecjalnie coś się, mimo zapowiedzi, działo ze strony oficjalnej i w ogóle pojawiły się głosy wątpiące, że coś się ruszy, to stwierdziłem, że zrobię planetę. W końcu to moment, bo gotowce gdzieś mam, wystarczy zebrać URLe. Tak powstała Planeta Joggera. Z założenia miało być open source (GitHub coraz bardziej mi się podoba, wielowymiarowo, w końcu jakiś social network z sensem…). Czyli jak się właścicielom spodoba, to skorzystają, więc powstało stosowne repozytorium na GH. A tymczasem może wisieć u mnie – serwer mam tak czy inaczej, zasobów wiele to nie potrzebuje.

Odgrzebałem stare skrypty i konfigi dotyczące planety. Zakląłem. Potem zainstalowałem planet venus i zakląłem wiele razy… Jakąś wersję udało się ostatecznie sklecić. IMO wygląda to nawet znośnie i estetycznie i robi swoją robotę, ale niesmak dot. planet venus pozostaje. Skrypt, który niby ma umieć skracać artykuły średnio chce działać. Przynajmniej dla treści strony, przynajmniej z takim formatem template, jaki jest używany. A specjalnie grzebać przy frontendzie nie chce, jednak, szczególnie, że miałoby to być tak samo, ale inaczej. Chociaż troszkę pogrzebałem i mój skill dot. CSS gwałtownie wzrósł.

Mniejsza jednak nawet o ten skrypt. Ogólnie HTTPS zwykle działa, ale dla niektórych kanałów RSS… nie działa. Zresztą, jest jeden URL, z którym jest zawsze problem, czy to po HTTP, czy po HTTPS. A nic wymyślnego – WordPress. Jeden z wielu. Jeśli myślicie, że chce mi się debugować pythonowy kod, który ostanie commity na GH ma parę lat temu, to źle myślicie. Ogólnie być może warto zmienić silnik, ale ten po pierwsze już jest. Po drugie jakoś działa, więc może kiedyś (czytaj: pewnie nie). Gdyby ktoś rozważał stawianie planety i nie miał doświadczenia z żadnym silnikiem, ani gotowców, to sugeruję raczej nie tracić czasu na testowanie planet venus, tylko przejść do innych rozwiązań. Chociaż planeta Debiana jest właśnie na tym oparta i jakoś działa…

Tak czy owak, bunkrów nie ma, ale i tak jest zajebiście i jestem zadowolony z efektu, który można zobaczyć tutaj. Można pomóc! Jest parę issues otwartych na GH, wiem, że może tego bloga czytać parę osób, które niekoniecznie zaglądają na Joggera, ale które miały tam blogi, albo chociaż czytały, więc drobny apel tutaj. Przejrzyjcie czytniki RSS i jeśli znacie jakichś bloggerów, którzy zaczynali na Joggerze, a teraz piszą gdzie indziej, to dajcie im znać. I zapraszam do dołączenia ich blogów do planety (pull request pls!). Planeta Joggera jest zrobiona maksymalnie tak, by nie kraść treści (noarchive, noindex). Więc raczej nikt nie powinien mieć nic przeciwko obecności na planecie. Ale zapytać oczywiście wypada.

Opublikowane w

IPv6 w 2016 – zmiany w tunelach

Pierwszego kwietnia SixXS wysłał do swoich użytkowników maila, w którym poinformował, że

We are now fully stopping accepting signups and tunnel & subnet requests.

Czyli że ograniczają świadczenie usług do istniejących klientów i usług. Decyzja jest motywowana brakiem czasu oraz tym, że część ISP uważa, że darmowe tunele IPv6 są dla nich alibi do nie wdrażania IPv6 swoim klientom końcowym.

Unfortunately it seems a large number of ISPs think that our service is
a free pass for them to not deploy IPv6, as they direct their (paying)
customers who want IPv6 to our service.

Trudno się z tym nie zgodzić. Wdrożenia IPv6 są rzadkością, także – czy może raczej: zwłaszcza – w Polsce (tu ciekawa prezentacja z Orange z komentarza do innego wpisu, dzięki za podrzucenie).

Piszę o tym z dwóch powodów. Po pierwsze, gogoNET ogłosił, że się zamykają:

After 5 years we are closing down gogoNET on April 23, 2016.  Freenet6 will continue to work for some time but we can’t guarantee for how long.

Po drugie, umknęła mi dość istotna akcja pt. zadzwoń do ISP po IPv6. Jest też uruchomiona wiki, gdzie można wpisywać co udało się osiągnąć w sprawie IPv6.

Nie jestem do końca przekonany, czy rewolucję należałoby faktycznie zaczynać od ISP, ale faktem jest polscy dostawcy treści nadal nie dystrybuują treści po IPv6 (brak rekordów AAAA, źródło ww. prezentacja), a IPv6 w większości przypadków jest poruszane jedynie od święta, na spotkaniach branżowych typu PLNOG.

Warto w tym momencie przypomnieć (nieco zbyt ambitne IMO) stanowisko prezesa UKE, zakładające, że końcowi użytkownicy otrzymają publiczne adresy IPv6 od stycznia 2012 (stacjonarni, mobilni rok później). Tymczasem otwarte pozostaje pytanie kiedy nadejdzie era IPv6?

To co, „zadzwonimy” do ISP? Wpisujcie na wiki i w komentarzach, co usłyszeliście. A cudzysłów, bo może być zgłoszenie emailem czy zapytanie w social media. Kto wie, czy to ostatnie nie jest najlepsze…

Opublikowane w

Przeglądarka Vivaldi

Parę dni temu do przeglądarek dostępnych na rynku dołączył nowy gracz – Vivaldi. A w zasadzie nie tyle dołączył, co ukazała się wersja 1.0. Oczywiście zainstalowałem i się pobawiłem. Jest parę ciekawych ficzerów, które przypadły mi do gustu, ale nie wszystko mi się podoba.

Pierwszą rzeczą, którą widzimy po instalacji i uruchomieniu przeglądarki, jest tzw. wizard. Można wybrać schemat kolorów, rozmieszczenie belki z tabami i… obrazek, który będzie służył za tło przy speed dial. Wszystko oczywiście można zmienić później w ustawieniach, ale uważam, że taka szybka i łatwo dostępna personalizacja to miła rzecz. Poza nieszczęsną tapetą dla speed dial – po co tam komu tapeta? Przecież to potrzebne jak tapeta w systemie – widzę ją przez parę sekund po uruchomieniu i tyle.

Kolejną rzeczą, która zwróciła moją uwagę, jest pasek postępu. Pokazuje on ilość pobranych danych, postęp ładowania w postaci przesuwającego się paska i chyba ilość obrazków na stronie. W każdym razie kiedyś któraś przeglądarka już tak miała i uważam to za lepsze rozwiązanie, niż niewiele mówiące kręcące się kółeczko.

Vivaldi ma chyba pewne ambicje do zastąpienia systemu operacyjnego. Jest i wspomniana tapeta, jest wbudowany w przeglądarkę klient poczty, jest możliwość tworzenia notatek. No i w końcu są panele, czyli tak naprawdę funkcjonalność kafelkowego managera okien. O ile do pierwszych dwóch podchodzę zdecydowanie negatywnie, to do tworzenia notatek mam mieszane uczucia. Za to panele nawet mi się podobają. Jest to coś w stylu mini strony WWW, domyślnie w wersji mobilnej, dostępna na każdej zakładce. Po prostu podział powierzchni okna na dwie części. Przy obecnych szerokich monitorach może zdawać egzamin, a w panelach można umieścić np. social media, które i tak nie wymagają wiele miejsca.

OgólnieVivaldi bardzo przypomina mi Operę. Jak się okazało, słusznie, bo projekt tworzą ludzie, którzy kiedyś pisali Operę. Jest parę różnic, przede wszystkim większy nacisk na prezentację. Jest parę innowacji, więc przypuszczam, że – podobnie jak niegdyś Opera – Vivaldi zdobędzie pewne grono gorących zwolenników. Wielkiej popularności nie wróżę, ale zdecydowanie warto spróbować. Ja planuję od czasu do czasu używać, być może Vivaldi zostanie moją przeglądarką do social mediów.

Na koniec słowo o obsługiwanych systemach operacyjnych – Vivaldi dostępna jest dla Maców, Windows (wersje 32 i 64 bit) oraz Linuksa (pakiety deb i rpm w wersjach 32 i 64 bit). Twórcy nie chwalą się adresami repozytoriów, ale są one dostępne i dodawane automatycznie po instalacji (bez ostrzeżenia, nie lubię). Dla porządku, dla gałęzi stabilnej przeglądarki i Debiana wpis dla sources.list  to:

deb http://repo.vivaldi.com/stable/deb/ stable main