Planet Jogger

• zuzanka Ursula Le Guin - Ziemiomorze 5

  ”Inny wiatr” to koda cyklu. Olcha, drobny czarodziej ze specjalizacją naprawianie, przybywa na Gont do Geda, żeby ten pomógł mu zrozumieć nawracający sen, w którym jego nieżyjąca żona i inni zmarli chcą z nim kontaktu przez mur z kamieni, oddzielający krainę żywych od umarłych. Chcą, żeby ich uwolnił. Ged, pozbawiony mocy dramatycznej akcji załatania wycieku magii ze świata, odsyła go do Havnoru, gdzie wraz z królem Lebannenem przebywają Tenar i Thierru. Dla zakotwiczenia w rzeczywistości daje mu małego kociaka, który odpędza od niego złe sny. W Havnorze Olcha wpada w wir zamieszania politycznego - planowanego małżeństwa króla z kargijską księżniczką i próby powstrzymania “dzikich” smoków od pustoszenia wysp. Rozwiązanie odbywa się w krainie umarłych, gdzie po porównaniu mitów ludzi i smoków udaje się rozbić mur i uwolnić uwięzione dusze. Następuje też finał dla Tehanu, która przyłącza się do innych smoków. Bardzo ładne zakończenie.

  Inne tej autorki.

  #86-#87 (przeczytałam też Wyspę skazańców Lehane’a).

• sigvatr 28 października – Iz 38,17

  Dziś standardowa opowieść o cudzym nieszczęściu i kalectwie na całe życie. Ofiara pyta „dlaczego?”. Nie dostaje jednak odpowiedzi. Tekst nawet nie próbuje jej podać. Podejrzewam, że autor jej nie zna. Ale nie umie tego przyznać, woli zwodzić.

• sigvatr 27 października – J 5,24

  Wiedziałem, że ten kalendarz jest protestancki. Pytanie bardziej brzmiało: który protestantyzm dokładnie? Ale przyznam, nie spodziewałem się, że znajdę tu wywyższanie się na nad rzymskokatolikami (dość powszechna rzecz u nie-katolików). Takiego jak dzisiaj. Na szczęście autor szybko zgasił napotkanego i skłonnego do dyskusji papistę. Na pożegnanie(?) przyuczył go, aby wierzył w jego selekcję cytatów, a … Czytaj dalej 27 października – J 5,24 →

• zuzanka Tu jadłam!

  Ustaliłam sobie pewien rytm - w poniedziałek do biura i do restauracji, a młodzieży nawynos. We wtorek, czwartek i sobotę gotuję w domu, ale w sobotę rano śniadanie. W środę i piątek co się nawinie, ale zwykle też z dostawą do domu. Mam zestaw pewniaków, o których już pisałam (kolejność dowolna): Yetztu, Brzask, Południe, Taj India, Niezły Meksyk, Mykonos, Ratajska, Bankcook, Why Tai, Do Środka, Tapasta, Pyra Bar… A poniżej lista nowych miejsc, które odwiedziłam w tym roku, wszystko za swoje, niesponsorowane, ale oczywiście chętnie będę reklamować za posiłek!

  • Niebiańska - Tarasy Cytadeli, świetne miejsce na kawku i ciastko po spacerze.
  • Start - Różana/Spadzista, kuchnia autorska, niestety rozczarowanie - drogo, bardzo długo się czeka na jedzenie przy prawie pustym lokalu, a dodatkowo bez efektu wow
  • Kaprys na Smak - Taczaka 22, krótkie menu, pyszne i mam poczucie zaopiekowania
  • Kawiarnia Kociak - Święty Marcin 28, zabytek PRL-u, galaretka z bitą śmietaną jak za dawnych lat
  • Sisi - Szamarzewskiego 1, miejsce z potencjałem, niestety nie radzą sobie z ruchem - niepełne zamówienie, a robiony na chybcika Croque Madame był z jednej strony przypalony, z drugiej zimny, rozczarowanie
  • Rex - rynek Łazarski 4, bardzo przyjemne śniadania i ciasta, krótkie menu
  • Coś Breakfast & Prosecco - Żydowska 33, cudowne, jedno z niewielu miejsc, gdzie zjadłam jajka po turecku
  • Bistro Charlotte - ul. Krysiewicza 3a/27, przyznam, że przylepiłam łatkę hipsteriady, ale jest pysznie i niedrogo, wbijam po poranną kanapkę z kozim serem, kiedy pracuję z biura
  • Betonhaus - Śniadeckich 12B, tak, byłam obrażona na Petit Paris w Starym Browarze, bo obsługa przekiepska, ale absolutnie się przeprosiłam w lokalu w parku Wilsona, nie dość, że otoczenie, to jeszcze świetne śniadania i pieczywo
  • TARG - Dolna Wilda 87, wprawdzie nie restauracja, ale co sobota targ rzemieślniczy - sery, oliwki, wędliny, pieczywo, warzywa od rolnika

  Coś Coś Coś Niebiańska / Brzask Do Środka / Niebiańska Yetztu Yetztu / Południe Kaprys na Smak Kaprys na Smak / Kociak Sisi Sisi Bistro Charlotte Bistro Charlotte Bistro Charlotte Petit Paris - Betonhaus Rex Rex Start

• mina86 Linux distributions are not like cars

  Even though using Linux has never been easier, newcomers often hit a confusing roadblock: the overwhelming choice of a distribution. Someone coming from Windows or MacOS will find the very concept of a ‘distribution’ to be alien, and the endless listicles and user arguments about which one is ‘best’ only make the confusion worse.

  This article aims to clear up that confusion by providing a better way to think about Linux choices, so you won’t be overwhelmed by all the different options if you’re thinking of switching.

  When starting out, it’s easy to think of picking a distribution like picking a car: a serious decision with long-term, possibly irreversible consequences. A Porsche 911, a Toyota Corolla and a Mercedes Actros are all cars, but they serve dramatically different purposes. If a Porsche owner decides to start a family, they might find their vehicle no longer fits their needs, forcing them to switch or buy another car entirely. Because real-world cars can’t be easily transformed, picking the right one from the start is crucial.

  But Linux distributions are not like cars. They can be customised, changed and made to behave like one another. A Linux distribution is, to put it simply, a set of default applications and a default configuration.

  For example, if you’ve installed a ‘heavier’ distribution, maybe KDE Neon, on an ancient machine and later conclude a lighter system is needed, you don’t have to wipe your drive to install Xubuntu. Instead, you can configure your existing Linux installation to use Xfce.1 Similarly, if you encounter online screenshots of a highly customised look you like, you don’t need to start from scratch and install Arch. A significant amount of customisation can be done on any Linux distribution.

  To continue the car analogy, think of Linux distributions as trim levels. If you get the base model, it’s possible to change it later by adding missing features (like upgrading the audio system or changing the upholstery). In this context, Windows is like a Ford Model T, available in ‘any colour so long as it’s black,’ while Linux is like Honda Accord, offered in various packages (LX, SE, Sport Hybrid etc.) that you can switch between at any point in the future.

  The main point is this: don’t overthink the choice of a distribution and don’t worry about wanting to change things up in the future. So long as you stick to popular distributions, the choice of a distribution primarily affects your out-of-the-box experience, not your long-term flexibility. For another look on this topic, I recommend the New to Linux? Stick To These Rules When Picking Distro article.

  And if you’re looking for a point-blank recommendation: for general use, I recommend Linux Mint Cinnamon Edition; for gaming-focused use, I recommend Bazzite.

  1 KDE and Xfce are what’s called desktop environments. They provide the overall look-and-feel of your system. KDE Neon and Xubuntu are Linux distributions which by default use the KDE and Xfce environments respectively. KDE offers a full-featured environment while Xfce focuses on resource usage. Less powerful computers may benefit from using the latter to optimise the experience. ↩

• zuzanka Hakan Nesser - Szachy pod wulkanem

  Ten tom jest o tyle nietypowy, że dzieje się na przełomie 2019 i 2020, przez co pandemia jest obecna jako tło - praca z domu, nawet w policji, zamknięte restauracje, puste hotele, blokady na nawet tak luźnych granicach jak między Norwegią, Danią a Szwecją, dyskusja skuteczności social distancing i rozwiązań, jakie wybrały poszczególne kraje. Strasznie łatwo zapominamy, życie wróciło do normy, a to była dramatyczna zmiana wszędzie.

  Barbarotti dostaje do rozpoznania sprawę zaginięcia pisarza, który wyszedł ze spotkania autorskiego, wrócił do hotelu i od tej pory ślad po nim zaginął, nie licząc spalonego pustego samochodu. Niebawem znika poetka, w podobnych okolicznościach. Oboje wspominają tajemniczego stalkera (stalkerkę?), który wypomina im coś z przeszłości. Kiedy znika dziennikarz, również obserwowany przez kogoś, kto mu źle życzy, jest już troje zaginionych. Mimo utrudnień związanych z pandemią, Barbarotti wraz ze swoją partnerką w pracy i w życiu, Evą Backman, mozolnie rozplątuje sieć powiązań, w międzyczasie smacznie jedząc i ciesząc się wzajemnie ze swojego towarzystwa, mimo początkowych trudności, kiedy Eva zniknęła na kilka tygodni w Australii, żeby przemyśleć różne rzeczy.

  Inne tego autora.

  #85

• sigvatr 24 październik – 1P 5,10

  Wspominamy dziś Noego. Zastanawialiście jak to wyglądało? Gość otrzymuje przekaz, który mówi mu, że jest najlepszym człowiekiem na świecie, że wszyscy, których zna umrą: sąsiedzi, burmistrz, ulubiony piekarz, itp. Co do jednego. Ale nie tylko oni. Także ich rodziny, w tym dzieci. Dzieci, z którymi pewnie bawiły się jego dzieci. Ich żony, które pewnie się … Czytaj dalej 24 październik – 1P 5,10 →

• zdzichubg No to pohulane

  Na fali postów naprawczo–remontowych… po przejechaniu trochę ponad 6 200km w 2,5 roku, oddałem moją hulajnogę do serwisu. Zaciski hamulcowe trzeba wymienić i coś zaczęło się dziać z baterią.

  Nie zawsze ładuje się do pełna, przestaje losowo w trakcie. Poniżej dwa wykresy: górny to obecne zachowanie. Dolny to prawidłowe ładowanie:

  W serwisie rozebrali baterię, stwierdzili brak uszkodzeń mechanicznych i sprawdzili wszystkie sekcje. Diagnoza: akumulator ma 60% oryginalnej pojemności, jest już na wykończeniu. Szkoda, bo dbałem o higienę. Nigdy nie rozładowałem go do zera, ani też nie trzymałem naładowanego na 100%. To niestety kwestia budżetowości części.

  Dostałem trzy opcje:

  • zbalansowanie ogniw i złożenie wszystkiego; jeszcze z jeden sezon da się pojeździć

  • nowy akumulator od producenta, koszt 2 850zł

  • zupełnie nowa, ale taka sama hulajnoga, bo akurat mają taki model w kartonie, za jakieś 3,5k zł

  Przy tych kosztach postanowiłem dojeździć Joyora do końca, a jak przyjdzie czas – rozejrzeć się za czymś z wyższej półki. Absolutnie sprawdził się finansowo i czasowo jako główny środek transportu w mieście.

  Ostatnie 2 tygodnie, gdy hulajnoga była w warsztacie, do biura jeździłem na rowerze. I jest spoko, może będę to robił częściej. Drogę „tam” mam bardzo z górki, większość trasy nawet nie muszę pedałować:

  A w biurze są prysznice. Może zabiera to 10 minut dodatkowych minut, ale dużo więcej oszczędzam nie robiąc samochodem korków.

  019/100 of #100DaysToOffload

• zuzanka Wiedeń - city break

  [27-30.08.2025]

  Nasłuchałam się o Wiedniu, że oszałamia, najpiękniejsza europejska stolica, a secesją można się pocierać na każdym rogu. Nie mówię, że się z tym nie zgadzam, ale. Poznań, w którym mieszkam, jakby dostał trochę dofinansowania na sensowne remonty budynków, absolutnie nie ma się czego wstydzić w kwestii jakości tkanki miejskiej; wiadomo, z zachowaniem proporcji, bo takiego Hofburgu na ponad 2000 pokoi nigdy nie było. Druga obserwacja - nie widziałam w zasadzie większej różnicy między Wiedniem a Berlinem, Wiedeń to Berlin, którego nie zdemolowano w 1945 roku i nie podzielono na kawałki, przez co się nie rozwarstwił. Podsumowując - piękne miasto, ale żeby zwaliło z nóg to nie. Mieszkałam w dzielnicy 2 - Leopoldstadt, tuż przy Praterze, który dla odmiany mnie nieco rozczarował, bo to ogromne, ale całkiem współczesne, hałaśliwe i tandetne wesołe miasteczko; nie byłam w muzeum, może tam było bardziej klimatycznie. Zaleta - z diabelskiego młyna ładny widok na miasto. Leopoldstadt to mieszanina biurowców, arterii i klimatycznych secesyjnych kamienic z okazjonalnymi plombami, takie normalne miejsce do życia - szkoły, parki, restauracje. Bardzo spodobał mi się zupełnie nieturystyczny Karmelitermarkt, z warzywami, rzemieślniczymi serami, piekarniami i kawiarenkami; najlepsze śniadanie w Wiedniu.

  Wynajęłam uroczy, cichy - bo z widokiem na zieleń i podwórko, choć kompaktowy apartament w starej, właśnie remontowanej kamienicy. Młodzież dostała swój oddzielny pokój, chociaż była to tzw. służbówka, w której mieściło się łóżko i nic więcej, ale było okno i można było zamknąć drzwi. Jedyna wada - szukałam miejsca z parkingiem, wynajmujący potwierdził, że parking jest, nie trzeba rezerwować, po czym tuż przed przyjazdem się okazało, że parking owszem jest, ale publiczny i płatny, 800 metrów dalej. Nie była to ostatecznie wada, ale zirytowało mnie wprowadzanie w błąd, bo w takim ujęciu każdy lokal ma parking.

  Adresy:

  • Heidi Horten Collection - Hanuschgasse 3.
  • Schmetterlinkhaus - Burggarten Hofburg.
  • Österreichische Nationalbibliothek - Josefsplatz 1.
  • Naturhistorisches Museum - Maria-Theresien-Platz.
  • Hundertwasser Village - Kegelgasse 34-38
  • Café am Park - Max-Winter-Platz 8, śniadania (zestawy z napojami, dość proste, ale smaczne).
  • Gasthaus Reinthaler im 2. Bezirk - Stuwerstraße 5, austriacka; sznycle, gulasze, ziemniaki i Kaiserschmarrn z powidłami śliwkowymi.
  • Joseph Brot • Wien Bio Bäckerei - Führichgasse 6, piekarnia i śniadaniownia, pyszne pieczywo, ale jajka na miękko były półsurowe.
  • Mesze_Vienna - Ausstellungsstraße 39/2, restauracja grecka.
  • Cafemima - Karmelitermarkt 21, doskonałe śniadanie.

  Café am Park / Cafemima / Joseph Brot Gasthaus Reinthaler / Mesze_Vienna

  GALERIA ZDJĘĆ.

• siwa Terrex Free Hiker XPL GTX

  AMS: kup wypasione treki za bimbalion. Wysokie, idealnie trzymające kostkę. ADHD: nie sznuruj ich, chodź w rozwiązanych. Wyjeb się, skręć kostkę. kthxbye

• sigvatr 23 października – Rz 3,23-24

  Oto łaska boża. Zapomnijmy dzisiaj o mściwym bogu, przywitajmy naiwnego. Takiego, który pozwala, aby jego kościoły bruździły bliźnim i wycierały sobie jego imieniem usta.

• zuzanka Andrzej Sapkowski - Pani jeziora

  W cyklu o Wiedźminie nie ma złych książek, ale ostatni tom oryginalnego cyklu to mistrzostwo samo w sobie. Nie że wcześniejsze cztery tomy czy opowiadania są słabe, bo nie są, ale rozwiązanie tej całej zabawy z przeznaczeniem, zemstą, koniunkcją światów, jest doskonałe. I za kolejne 20 lat wrócę do cyklu jeszcze raz, nie tylko dla fraz typu “Trefniś usiłował rozśmieszać, ale gdzie mu tam było do Angouleme. Potem zjawił się niedźwiednik z niedźwiedziem, a niedźwiedź ku ogólnej uciesze zrobił kupę na podłogę. Angouleme posmutniała i przygasła - z czymś takim trudno było konkurować”.

  Po brawurowej ucieczce przez Wieżę Jaskółki, Ciri przechodzi przez cały szereg światów, próbując wrócić do swojego miejsca i czasu. Yennefer jest przetrzymywana przemocą przez Vilgefortza, zaś wesoła, choć nieco błędna ekipa przy Geralcie już całkiem dobrowolnie przeczekuje zimę u szlachetnie urodzonej kochanki Jaskra. Dwie czarodziejki lata później mozolnie próbują rozszyfrować, co z legend i artefaktów, jakie pozostały po tajemniczych wydarzeniach finalizujących II Wojny Nilfgaardu z Nordlingami, jest prawdą, a co zmyśleniem. Zmieniająca się narracja pokazuje wydarzenia z wielkiej bitwy pod Brenną (lub, według niektórych źródeł, pod Starymi Pupami), czasem epickie, czasem zupełnie przyziemne, bo z perspektywy piechoty czy sprawnie działającego lazaretu. Wreszcie finał - Ciri, Yen i Geralt spotykają się w ostatniej podróży razem i to od czytelnika zależy, którą wersję legendy wybierze na zakończenie.

  Absolutnie nie mam żadnych zastrzeżeń, niczego nie brak, nic nie zostało zamiecione pod dywan. Nie wiem, ile fabuły powstało w głowie autora na początku, ile uszył po drodze, ale chapeau bas. 5/5.

  Inne tego autora tutaj.

  #84

• sigvatr 22 października – 1P 5,10

  Na dzisiejszej karteczce Bóg jest łaskawy. Daruje grzesznikowi. Ale przecież jeszcze kilka dni temu, ten sam Bóg wołał „zapłatą za grzech jest śmierć”. Jakby było ich dwóch.

• hibana Czytanie 2025 porcja kolejna - 130/n

  Na czerwono to, co na pewno trzeba; pomarańczowo - to, co dostarczy bardzo dobrej rozrywki; kursywą to, co omijać:"Zapadły pałac - Trupia główka t. 1" M. Kisiel - oto mamy grupę nastolatków, którym - z różnych powodów - nie udało się dostać do żadnego liceum. Pojawia się ogłoszenie reklamujące szkołę, oferującą późną rekrutację: jednak miejsc jest tylko siedem,

• zuzanka Asteroid City & The Wonderful Story of Henry Sugar

  ”Asteroid City” to postmodernistyczna opowieść o pisaniu i realizacji sztuki teatralnej o kontakcie z Obcymi, przeplatana “realnymi” wydarzeniami z lat 50. Na pustynię, do małej wojskowej placówki ustanowionej w miejscu upadku asteroidu przez tysiącami lat, zjeżdżają się utalentowane dzieci, żeby dowiedzieć się, które z nich wygrało w konkursie wynalazków. Przyjeżdżają też ich rodzice i opiekunowie, mniej może zainteresowani konkursem, ale każdy ze swoją historią; losy bohaterów przecinają się czasem z losami aktorów sztuki (ale narrator pojawia się w retrofuturystycznej scenografii absolutnie przez pomyłkę!). Dużo absurdu i umowności, przezabawne zestawienie części realizacyjnej ze slapstikowymi wydarzeniami opisywanymi w sztuce, doskonała obsada (Cranston, Swinton,Johansson, Hanks, Norton, Brody, Hawke, Carell, Dillon, Dafoe, Robbie, Goldblum i inni) i prześliczna, pastelowa scenografia.

  Jakiś czas temu obejrzałam też utrzymaną w podobnej konwencji ekranizację opowiadania Roalda Dahla. Tytułowy Henry Sugar, leń i utracjusz, nie przepracował w życiu jednego dnia do chwili, kiedy usłyszał historię o pewnym Hindusie, który widział bez udziału oczu, niestety lekarze nie zdążyli go zbadać, bo umarł. Na podstawie opisu Sugar poznaje metodę, pozyskaną przez Hindusa od pewnego jogina i po latach ciężkiej pracy zaczyna widzieć rzeczy niewidoczne, w jego przypadku awersy kart w kasynie, co daje mu możliwość wygrywania pieniędzy.

  Treść jest typowa dla autora, ale jak to jest zrealizowane. Estetyka Andersona, fantastyczne dekoracje z kartonu, które w szalonym tempie składają się jak domek z kart, żeby przejść do kolejnej sceny, wreszcie aktorzy - Cumberbatch, Kingsley, Ayoade, Fiennes.

• sigvatr 20 października – 1J 5,19

  Im bliżej końca roku, końcu kalendarza, tym więcej bzdur odnajduje na codziennej karteczce. Takie mam wrażenie, być może jest ono mylne. Ale może faktycznie autorzy założyli, że ktoś jak czyta od początku to można już mu serwować coraz większe dawki fanatyzmu. Oto co przygotowano dla nas dzisiaj: „Nastała nowa era wolności.”. Charakteryzuje się on tym, … Czytaj dalej 20 października – 1J 5,19 →

• zuzanka Jerzy Edigey - Wycieczka ze Sztokholmu

  Edigey miał ewidentnie jakieś konszachty ze Szwecją, bo to kolejna historia o Szwedach. Tym razem grupka zamożnych przedsiębiorców z żonami, sekretarką i sekretarzem, jako jedynym polskiego pochodzenia, przyjeżdża na wczasy do Zakopanego. Wychodzą na wycieczki górskie z przewodnikiem, a wieczorami z tymże przewodnikiem tańczy żona pana Perssona, bo ewidentnie jest między nimi chemia. Niestety, pewnego wieczora w toalecie przy restauracji, pani Persson zostaje znaleziona martwa, zabita celnym ciosem karate w skroń. Znika też jej unikalna, droga złota bransoletka; co ciekawe, pieniądze i reszta równie kosztownej biżuterii zostaje. Śledztwo prowadzi lokalny porucznik Stanisław Motyka, a Warszawa wspiera go, wysyłając do prestiżowej sprawy „asa nad asami” podpułkownika Janusza Kaczanowskiego. Panowie współpracują, tym bardziej, że mają wspólnego konkurenta - na miejscu szybko pojawia się mówiący łamaną polszczyzną szwedzki reporter, który zaskakująco dużo wie o uczestnikach wycieczki. Finał jest dość zaskakujący, bo po tym, jak wykruszają się kolejni podejrzani i nie zostaje nikt, podpułkownik wygłasza płomienną mowę o mrówkach faraona i zachęca winnego, żeby sam się zgłosił. I winny się zgłasza.

  Się je: pstrąga po polsku (za 5 milicyjnych pensji), poza tym tematy kulinarne są omijane.

  Się pije: winiak, koniak, wódkę, sok grejpfrutowy, kawę.

  Szowinizm powszechny: “zna pan powiedzenie, że kobiety są nieobliczalne”.

  Się mówi językami: milicja świetnie sobie daje radę po angielsku i niemiecku.

  Inne tego autora.

  #82/#23

• kefyr Przeglądarka internetowa Opera, Linux i język polski

  Instalacja przeglądarki internetowej Opera w systemie Linux i uruchomienie jej w języku polskim. Oto rozwiązanie 🙂

  Artykuł Przeglądarka internetowa Opera, Linux i język polski pochodzi z serwisu BLOG o IT i nie tylko....

• kefyr Problem z zegarem systemowym przy dual boot Windows i Linux

  To częsty problem w systemach z podwójnym rozruchem (dual boot) Windows i Linux, wynikający z różnego sposobu, w jaki te systemy operacyjne interpretują czas wbudowany w sprzęt komputera (zegar RTC/BIOS). Windows domyślnie zakłada, że zegar sprzętowy (RTC) przechowuje czas w czasie lokalnym (Local Time). Linux domyślnie zakłada, że zegar sprzętowy przechowuje czas w UTC (Coordinated […]

  Artykuł Problem z zegarem systemowym przy dual boot Windows i Linux pochodzi z serwisu BLOG o IT i nie tylko....

• kefyr Instalacja Windows 11 bez konta Microsoft

  Sposób sprawdzony przy instalacji systemu Windows 11 do wersji 25h2 włącznie.

  Artykuł Instalacja Windows 11 bez konta Microsoft pochodzi z serwisu BLOG o IT i nie tylko....